ΜΕΤΑΙΧΜΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

2 | Ο ΜΕΤΑΙΧΜΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ Η προσέγγιση της ερευνητικής προσπάθειας λαμβάνει χώρα με την ποιοτική μέ- θοδο. Κατά την τεκμηρίωση της ερευνητικής προσπάθειας διατυπώνονται ερω- τήματα και αναλύονται έννοιες που άπτονται των εγκληματικών φαινομένων της παιδοκτονίας, της μητροκτονίας-γονεοκτονίας, της συζυγοκτονίας και της αιμο- μιξίας, αναζητώντας τις καταστάσεις και τις διαδικασίες των φαινομένων αυτών, όπως εμφανίζονται και εξελίσσονται στο χρόνο. Το πρωταρχικό θεωρητικό ερώτημα που τίθεται είναι, εάν η αρχαία ελληνική τραγωδία μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης της εγκληματολογίας, οπό- τε διερευνάται, αφ' ενός η σχέση μεταξύ δικαίου και λογοτεχνίας, αφ’ ετέρου η καταγωγή του λογοτεχνικού είδους της τραγωδίας, προκειμένου να διαπιστωθεί, εάν εντάσσεται ή όχι στο πεδίο μελέτης της εγκληματολογίας. Στη συνέχεια, επιχειρείται η θεωρητική προσέγγιση της θέσης της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα στα πλαίσια του αρχαίου ελληνικού δικαίου, η καταγωγή της οικο- γένειας, η ενδοοικογενειακή βία, η ανθρωποκτονία παιδιών από τους γονείς τους και γονέων από τα παιδιά τους, η αιμομιξία, οι σχέσεις εξουσίας, το προσωπείο και η κοινωνιολογική του έκφραση, η ανθρώπινη φύση, ο ρόλος των κινήτρων στο έγκλημα και η εκδίκηση, και η διιστορικότητα του τραγικού υποκειμένου. Αφού έχει προηγηθεί η μελέτη τυλοπογιών και ιδεοτύπων και η κατασκευή των ιδεατών τύπων του Max Weber, κατασκευάζονται ιδεότυποι: της Μήδειας, της Κλυταιμνήστρας, του Οιδίποδα και του Ορέστη. Από τα κείμενα των αρχαίων ελ- ληνικών τραγωδιών συγκεντρώνονται στοιχεία, που αφορούν τον τραγικό ήρωα ή ηρωίδα, τα οποία διασταυρώνονται μεταξύ τους, συσχετίζονται ή αλληλοαπο- κλείονται, και παράλληλα ελέγχονται με βάση τυχόν άλλους μύθους ή ιστορικά στοιχεία. Επιχειρείται η παρακολούθηση του τραγικού ήρωα ή ηρωίδας μέσα στην λογοτεχνική παραγωγή ελληνική, ευρωπαϊκή ή και παγκόσμια, για να εντο- πιστεί το ίχνος της πράξης του μέσα στην πορεία του χρόνου, υπό διαφορετικές κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές συνθήκες. Με τα δεδομένα αυτά καταρτί- ζεται ο ιδεότυπος των ανωτέρω τραγικών μορφών. Επιχειρείται η υπαγωγή των ανωτέρω τύπων της Μήδειας, της Κλυταιμνήστρας και του Ορέστη στους ιδεό- τυπους των κοινωνικών πράξεων του M. Weber, την τυπολογία του R. Merton και στην τυπολογία των εγκλημάτων του J. Pinatel. Ο τύπος του Οιδίποδα ελέγχεται υπό το πρίσμα των προ-αιμομικτικών, αιμομικτικών και μετα-αιμομικτικών κατα- στάσεων, που ορίζει η θεωρητική προσέγγισή της η Β. Αρτινοπούλου. Στη συνέχεια, από την επισκόπηση της σύγχρονης νομολογίας των ποινικών δι- καστηρίων μέσα από αρχεία έντυπα και ηλεκτρονικά, αποφάσεων, βουλευμάτων ή εισαγγελικών διατάξεων, όλων των βαθμίδων της ελληνικής δικαιοσύνης, και μέσα από δημοσιογραφικές πηγές έντυπες και ηλεκτρονικές, προκύπτουν υποθέ- σεις που προσομοιάζουν ή είναι συμβατές με τους ιδεότυπους των εγκληματιών τραγικών ηρώων και ηρωίδων.