ΜΕΙΚΤΑ ΟΡΚΩΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΕΦΕΤΕΙΑ

§ 7 ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΡΟΘΥΜΙΑΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ ΣΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΝΟΡΚΟΥ | 101 στίγματος, θα μπορούσε να ανεχθεί κανείς τη μη υπαγωγή του μέτρου στην έν- νοια των ποινικών κυρώσεων, αποδίδοντας έτσι τη συναφή διαφοροποίηση των χρησιμοποιούμενων όρων σε νομοθετική παραδρομή 9 . 3.2. Η προβληματική πρόβλεψη για την «αυτόματη» επιβολή ποινής - Αρμοδιότητα τακτικών δικαστών Πάντως, η ένταξη του μέτρου στις λεγόμενες «ποινές τάξεως», αφού βέβαια για διοικητική κύρωση δεν μπορεί να γίνει λόγος ενόψει της επιβολής του από τους τακτικούς δικαστές, δεν συνεπάγεται την οριστική τακτοποίηση όλων των ζητη- μάτων που ανακύπτουν από τις προϋποθέσεις και την προβλεπόμενη διαδικασία «τιμώρησης». Διότι όπως και στις άλλες περιπτώσεις που εντάσσονται στην ιδιό- τυπη αυτή κυρωτική κατηγορία, η «ποινή» επιβάλλεται με έναν οιονεί αυτόματο τρόπο, χωρίς προηγούμενη κλήση του ενόρκου ώστε να εκθέσει τις απόψεις του, μεθοδολογία άλλωστε που καθιστά εξαιρετικά δυσχερή την ορθολογική κρίση αναφορικά με το ύψος της επιβλητέας ποινής, από τις περισσότερες «τιμές» που προβλέπει ο νόμος, πρόβλημα που καθίσταται βέβαια εντονότερο στο άρθρο 231 παρ. 3, όπου το ίδιο συμβαίνει για τη δυνητική επιβολή της ποινής φυλάκισης της απείθειας στον λιπομάρτυρα. Εξάλλου, και υπό την παραδοχή ότι το δικαίωμα ακρόασης του ενόρκου δεν προ- σβάλλεται ενόψει της προηγούμενης κλήσης του να προσέλθει στο ακροατήριο ώστε να ασκήσει τα καθήκοντά του, προβληματική παρίσταται η ανάθεση της σχετικής αρμοδιότητας στους τακτικούς δικαστές του μεικτού ορκωτού δικαστη- ρίου και εφετείου. Καθώς η σχετική διαδικασία εξελίσσεται αμέσως μετά από την ανάγνωση του καταλόγου, η επιβολή της «ποινής» λαμβάνει χώρα ενώπιον των λοιπών ενόρκων της συνόδου, κατά τρόπο που φαίνεται να υπονομεύει έμμεσα τη θεμελιώδη σχέση ισοτιμίας μεταξύ τακτικών και λαϊκών δικαστών 10 . Ακόμη κι αν ήθελε κανείς να συμμεριστεί εδώ την αναγκαιότητα άμεσης κυρωτικής αντί- δρασης, θα μπορούσε τούτη να εκπληρωθεί με διαφορετικό τρόπο, είτε με την χρήση της διοικητικής οδού είτε ακόμη με την άμεση διαβίβαση σχετικής έκθε- σης σε άλλα δικαιοδοτικά όργανα, χωρίς δηλ. την ανάμειξη των δικαστών της συ- νόδου, που εμφανίζονται έτσι να διαθέτουν εξουσία επιβολής κυρώσεων στους ενόρκους με τους οποίους καλούνται στη συνέχεια να δικάσουν ισότιμα. 9. Πρβλ. Καρρά , ΠΔΔ, σελ. 118 64 , που στο πλαίσιο της ορθής θέσης του για τη μη επιβολή της ποινής λιπενορκίας στον ένορκο που αρνείται να ορκιστεί κάνει λόγο για απαγορευμένη ανάλογη εφαρμογή διάταξης που θεμελιώνει «αξιόποινο». 10. Βλ. προς την ίδια κατεύθυνση Καρρά , ΠΔΔ, σελ. 116-117.