ΜΕΙΚΤΑ ΟΡΚΩΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΕΦΕΤΕΙΑ

§ 7 ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΡΟΘΥΜΙΑΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ ΣΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΝΟΡΚΟΥ | 103 Οι ποινές απειλούνται για κάθε απουσία αυτοτελώς, χωρίς να προβλέπεται ρητά η δυνατότητα σχηματισμού συνολικής ποινής 14 , ενώ υπό το προγενέστερο καθε- στώς προβλεπόταν αυξημένη ποινή υπό τη μορφή –ειδικής– υποτροπής 15 για τη δεύτερη και κάθε επόμενη απουσία κατά τη διάρκεια της περιόδου. 3.4. Αδυναμία τιμώρησης για απείθεια - Δικαστικά έξοδα Σε αντίθεση με το άρθρο 231 παρ. 3, η συζητούμενη ρύθμιση δεν παρέχει τη δυνατότητα στους τακτικούς δικαστές να καταδικάσουν επιπλέον τον ένορκο και στην ποινή για απείθεια, επιλογή που σε συνδυασμό με τη ρύθμιση του άρ- θρου 394 παρ. 4, το οποίο για την περίπτωση αδυναμίας συγκρότησης του δικα- στηρίου προβλέπει ως επιπλέον εξαναγκαστικό μέσο μόνον τη δυνητική βίαιη προσαγωγή του ενόρκου, θα μπορούσε να στηρίξει τη θέση ότι η εφαρμογή του άρθρου 169 ΠΚ αποκλείεται εμμέσως νομοθετικά 16 . Ακόμη όμως κι αν ήθελε να αναγνωρίσει κανείς μια τέτοια δυνατότητα εφαρμογής της συγκεκριμένης ποι- νικής ρύθμισης, η προβλεπόμενη ποινή φυλάκισης δεν μπορεί να επιβληθεί από τους τακτικούς δικαστές, τόσο διότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στο νόμο, όσο και διότι μια τέτοια «άμεση» –χωρίς τήρηση στοιχειωδών εγγυήσεων ακρόασης και πληροφόρησης του κατηγορουμένου– επιβολή κύρωσης που εντάσσεται ξεκάθαρα στο χώρο του ποινικού δικαίου είναι ανεπίτρεπτη συνταγματικά, διά- σταση που παραγνωρίζεται δυστυχώς στην καθημερινή πράξη στο πλαίσιο του συχνότερα εφαρμοζόμενου άρθρου 231. Επομένως, για δίωξη για το έγκλημα της απείθειας θα μπορούσε να γίνει λόγος μόνον μέσω της οδού του άρθρου 39 παρ. 1, τη διαβίβαση δηλ. σχετικής έκθεσης στον εισαγγελέα. Υποστηρίζεται η υποχρέωση των δικαστών να καταδικάσουν τον λιπένορκο και στα έξοδα της διαδικασίας 17 · πάντως, η –εφαρμοζόμενη στην πράξη– άποψη αυτή δεν φαίνεται να στηρίζεται στο γράμμα του άρθρου 577, το οποίο προϋπο- θέτει για την επιβολή δικαστικών εξόδων « κατηγορούμενο » που καταδικάζεται σε ποινή. 14. Βλ. για το ανάλογο ζήτημα που τίθεται στο πλαίσιο του άρθρου 231, ενδεικτικά, Καίσαρη , σε Λ. Μαργαρίτη (επιμ.), ΚΠΔ, άρθρο 231, αριθ. 12, όπου και αναφορά στην καταφατική θέση του ακυρωτικού. 15. Βλ. και Γραμμένο , Μικτά Ορκωτά, σελ. 68. 16. Για το ότι το ορκωτικό καθήκον εμπίπτει πάντως στην « υπηρεσία…που οφείλεται » βλ. Μανωλεδάκη , ΣυστΕρμΠΚ, άρθρο 169, αριθ. 8. 17. Βλ. εμμέσως Γραμμένο , Μικτά Ορκωτά, σελ. 72, Παπαγεωργίου , Δικαστήρια Κακουργημά- των, σελ. 74.