ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

EΙΣΑΓΩΓΗ | 3 Θα αναφερθούν περιληπτικά στοιχεία για τη δημιουργία τους, τη λειτουργία τους και τις προοπτικές τους σε μια ενιαία αγορά. Το δεύτερο κεφάλαιο αφορά στη σύσταση μιας Ε.Κοιν. Στην ενότητα αυτή σχο- λιάζονται αναλυτικά όλα τα θέματα σχετικά με την εξ υπαρχής σύσταση, τη σύσταση διά συγχωνεύσεως ή μετατροπής, την εγγραφή των Ε.Κοιν. στο οικείο Μητρώο που τηρείται στο Γ.Ε.ΜΗ ., τα κίνητρα σύστασης και λειτουργίας τους και, τέλος, τις δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ τους με τη δημιουργία δευ- τεροβάθμιων και τριτοβάθμιων οργανώσεων. Το τρίτο κεφάλαιο αναλύει τα θέματα που αφορούν στα μέλη της Ε.Κοιν., το τέταρτο περιγράφει τα όργανα διοίκησης και διεύθυνσής της και το πέμπτο τα οικονομικά θέματά της. Κατό- πιν, το έκτο κεφάλαιο αφορά στη λήξη μιας Ε.Κοιν., δηλαδή τη λύση, την εκκα- θάριση και την πτώχευσή της. Το βιβλίο κλείνει με την παράθεση σκέψεων και αναφορών στην κλιματική αλλαγή και την προσπάθεια αναστροφής της. Μα, θα πει κανείς, χρειαζόταν νόμος για τις Ε.Κοιν.; Η απάντηση βρίσκεται στην απόφαση του Έλληνα νομοθέτη να αντιμετωπίζει αποσπασματικά τις διάφορες μορφές συνεταιριστικής επιχειρηματικότητας και να εκδίδει διαφορετικούς νόμους για καθεμία από αυτές. 3 Η πρακτική αυτή δεν είναι ορθή και οδηγεί σε λάθος αποτελέσματα και περίπλοκες καταστάσεις. Μόνο βέβαιο είναι ότι δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα. Αρκεί ο νομοθέτης, όπως έχει εκτε- θεί και αλλού, 4 να εκδώσει έναν και μόνο νόμο για τους συνεταιρισμούς, υιοθε- τώντας το κείμενο του Ν 2810/2000 για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς με όσες τροποποιήσεις απαιτούνται για να προσαρμοστεί στον Κανονισμό για τον Ευρωπαϊκό Συνεταιρισμό. Αυτή η ενέργεια θα ήταν μια αληθινή υπηρεσία στο ελληνικό συνεταιριστικό κίνημα και δεν είναι ούτε δύσκολη ούτε μη εφαρμόσι- μη επιλογή. Όσον αφορά δε σε ειδικές περιπτώσεις, όπως, π.χ. το αντικείμενο του παρόντος βιβλίου ή τις συνεταιριστικές τράπεζες, μπορούν να υπάρχουν συμπληρωματικές διατάξεις στον βασικό νόμο που θα διευκολύνουν τη λει- τουργία τους. Αυτά ισχύουν σε άλλες χώρες και μια απλή ανάλογη εφαρμογή καλών πρακτικών από αυτές θα ήταν πραγματικά η καλύτερη λύση. 3.  Η νοοτροπία αυτή αποδεικνύεται και πάλι από το γεγονός ότι την ώρα που γράφεται το βιβλίο έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα open.gov νομοσχέδιο για τους αγροτικούς συνε- ταιρισμούς προς διαβούλευση. Νόμος για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς έχει εκδοθεί το 2011, το 2016 και επίκειται ο νέος νόμος το 2020. Προφανώς η εκάστοτε ηγεσία του ΥΠΑΑΤ θεωρεί υποχρέωσή της να αφήσει το δικό της στίγμα ανεξαρτήτως αν κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο. 4.  Βλ. Φεφές, Αγροτικοί Συνεταιρισμοί, σελ. 157-158.