ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ

ΕΓΧΕΙΡΙ∆ΙΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ & ∆ΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ 46 εγχειρηματική 136 ), διαδικασία δηλαδή που αποσκοπεί στην ίαση του ασθενούς, παρακάμπτοντας τους κοινώς αναγνωρισμένους κανόνες της ιατρικής επιστή- μης (π.χ. μετάγγιση αίματος χωρίς έλεγχο της συμβατότητας των ομάδων αί- ματος, εγκατάλειψη εργαλείων ή άλλων αντικειμένων στο σώμα του ασθενούς μετά την εγχείρηση 137 , μη έγκαιρη επέμβαση 138 , χορήγηση υπερβολικής δόσης φεί με γνώμονα το συμφέρον του ασθενούς του. Έτσι αν μπορεί να πετύχει το ίδιο θεραπευτικό αποτέλεσμα με ένα φάρμακο, αντί άλλου σχήματος περισσότερων φαρμάκων, πρέπει να προτιμήσει το ένα φάρμακο αντί των πολλών. Θα πρέπει όμως να παρέχουν το ίδιο θεραπευτικό αποτέλεσμα και να είναι όμοιες οι πιθανές παρενέργειες. Εξάλλου η συνταγογράφηση πολλών φαρμάκων στην ουσία μπορεί να καταστήσει αδύνατη και τη συμμόρφωση της αγωγής (βλ. περίπτωση δερματι- κού προβλήματος, όπου ένας δερματολόγος αντί να συστήσει μία κρέμα, συστήνει πολλές διαφορετικές, οι οποίες έχουν όμως την ίδια πρόβλεψη αποθεραπείας με τη μία. Ουσιαστικά καθίσταται πιο δύσκολη για τον ασθενή η συμμόρφωση με τη θεραπευτική αγωγή, ενώ υφίσταται και οικονομική βλάβη). 136.  ΑΠ 1332/2014 ΝΟΜΟΣ, κατά την οποία ο ιατρός προέβη σε χρήση σύριγγας για την έγχυση οστικού τσιμέντου σε σπόνδυλο της ασθενούς, τρώση αγγείου που βρισκό- ταν στον οπισθοπεροτοναϊκό χώρο, με αποτέλεσμα την πρόκληση μεγάλης αιμορ- ραγίας, υπερτασικού επεισοδίου και το θάνατο της ασθενούς. ΠΠρΑθ 453/2015 ΝΟΜΟΣ κατά την οποία το σύνδρομο ARDS συνδέεται αιτιώδως με το ιατρικό σφάλμα στο οποίο υπέπεσε ο ιατρός κατά τη δεύτερη χειρουργική επέμβαση, οπό- τε, από λανθασμένο χειρισμό των ιατρικών εργαλείων που χρησιμοποίησε για την αντιμετώπιση της αιμορραγίας που είχε προκληθεί από τη μη προσήκουσα απολί- νωση κάποιων βραχέων γαστρικών αγγείων, κατά την πρώτη χειρουργική επέμβα- ση, προκάλεσε οπή στο θόλο του στομάχου του ασθενούς του, την οποία δεν αντι- μετώπισε κατά τρόπο επιτυχή, και τούτο δεν το διέγνωσε έγκαιρα, με αποτέλε- σμα, από την επακολουθήσασα διαφυγή γαστρικών υγρών, να προκληθεί φλεγμονή και σήψη των ιστών με τους οποίους ήρθαν σε επαφή καθώς και οίδημα στη μεμ- βράνη διάχυσης οξυγόνου, που οδήγησαν στην εμφάνιση του ως άνω συνδρόμου. 137.  Βλ. ΜΠρΘεσ 11595/2017 Αρμ 2017, 1137, όπου έγινε τυχαία, μετά από τρεις μήνες διαπίστωση ξεχασμένης βελόνας ράμματος του ρομποτικού μηχανήματος στο νε- φρό της ασθενούς. 138.  Βλ. ΑΠ 35/2016 ΝΟΜΟΣ, με την οποία κρίθηκε ότι ο ιατρός, με βάση τις προσω- πικές του περιστάσεις, ιδιότητες και γνώσεις, ιδίως λόγω του επαγγέλματός του ως ιατρού χειρουργού και μάλιστα Επίκουρου Καθηγητή και της πολυετούς εμπειρίας του σε παρόμοιες επεμβάσεις, είχε τη δυνατότητα να προβλέψει και να ενεργήσει, ώστε να αποφευχθεί το αποτέλεσμα του θανάτου, όμως συνεπεία της επιδειχθείσας αμέλειας δεν πρόβλεψε τούτο. Ειδικότερα, η αμέλειά του συ- νίσταται στο ότι, παρά την πολυετή εμπειρία του και την ιδιότητα του Επίκουρου Καθηγητή, δεν αξιολόγησε, σύμφωνα με τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, τα εργαστηριακά ευρήματα, σε συνδυασμό με την κλινική κατάσταση του ασθενούς και δεν ενήργησε σύμφωνα με αυτά, παρότι είχε τη δυνατότητα να προβλέψει την επελθούσα εξέλιξη, με αποτέλεσμα, μετά την αφαίρεση της παροχέτευσης κατά την 8η μετεγχειρητική ημέρα, που ήταν ιατρικώς ενδεδειγμένη, αφού αυτή δεν παροχέτευε υγρό, δεν επανατοποθέτησε παροχέτευση, παρά το ανωτέρω πόρι- σμα της εξέτασης ΕRCΡ, που έδειχνε διαφυγή χολής από το δεξιό ηπατικό πόρο, επειδή πίστεψε ότι είχε σταματήσει η χολόρροια. Η παράλειψη της επανατοποθέ-