ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ

ΙV. ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ 47 φαρμάκου), δηλαδή συγκεκριμένα η αμέλεια του ιατρού μπορεί να θεμελιωθεί σε σφάλμα περί την εκλογή της θεραπείας, λόγω της οποίας και επέρχεται βλάβη στην υγεία του ασθενούς είτε αυτό οφείλεται σε άγνοια της προσή- κουσας για την περίπτωση θεραπείας ή γενικά ενεργείας είτε γιατί επέλεξε μέθοδο και θεραπεία η οποία, κατά τις γενικά κρατούσες αρχές της ιατρικής επιστήμης, δεν ήταν για την περίπτωση, γ) είτε ως μη παραπομπή του ασθενούς σε ειδικό θάλαμο και την ανάληψη της διεξαγωγής ενός διαγνωστικού ή θερα- πευτικού εγχειρήματος, χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες ειδικές γνώσεις 139 και ικανότητες 140 ή τα κατάλληλα διαγνωστικά μέσα, δ) είτε ως μη εκπλήρω- τησης παροχέτευσης είχε ως αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί μεγάλη ποσότητα χο- λής εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας του ασθενούς. Αυτό είχε ως συνέπεια να μεταστραφεί η κλινική εικόνα του από τη 10η μετεγχειρητική ημέρα, αλλά και τα εργαστηριακά ευρήματα, με αποτέλεσμα να αποφασίσει καθυστερημένα, παρά την κατά τα άνω επιδείνωση, την 15η μετεγχειρητική ημέρα τη διενέργεια της αξονι- κής τομογραφίας της άνω και κάτω κοιλίας, η οποία παρουσίασε πολλαπλές ενδο- κοιλιακές συλλογές, συμβατές με μετεγχειρητική περιτονίτιδα. Κατόπιν τούτου, όφειλε ο κατηγορούμενος να προβεί σε ανοιχτή λαπαροτομή, για να αφαιρεθούν τα υγρά από την κοιλιακή χώρα, να γίνει έκπλυση και να τοποθετηθούν παροχετεύ- σεις, όπως θα έκανε ο μέσος συνετός χειρουργός για να αντιμετωπίσει ανάλογες καταστάσεις. 139.  ΠΠρΑθ 3000/2014 ΝΟΜΟΣ, κατά την οποία, παρότι η αρχική συντηρητική αντιμε- τώπιση και ο χειρουργικός καθαρισμός συνιστούν τις ενδεδειγμένες μεθόδους από ιατρικής άποψης θεραπείας τέτοιου είδους τραυμάτων, ακολουθήθηκαν και στη δική του περίπτωση, παρά την διαφορετικότητα και την ιδιαιτερότητά της, δεδομένου ότι ανέλαβε τη θεραπεία του ασθενούς, χωρίς να είναι σε θέση και να έχει την βεβαιότητα ότι μπορούσε να το πράξει, ένεκα της παραπληγίας αυτού και χωρίς προηγουμένως να αντιληφθεί και να τον ενημερώσει για την υπαρκτή πιθα- νότητα αναποτελεσματικότητας κάθε επέμβασης και για το ενδεχόμενο υποβολής του σε επανάληψή της και επομένως, για το ενδεχόμενο υποβολής του σε αλλε- πάλληλες όμοιες βασικά επεμβάσεις, αν και δεν υπαγορεύεται από τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης η εφαρμογή κατ’ επανάληψη της ίδιας θεραπευτικής με- θόδου, όταν στον συγκεκριμένο ασθενή δεν έχει τα αναμενόμενα συνήθη αποτελέ- σματα, ώστε τελικά ο ασθενής δεν θεραπεύθηκε αλλά το τραύμα αυτού επεκτάθη- κε σε επιφάνεια και βάθος φθάνοντας μέχρι το οστούν. 140.  ΣτΕ 1818/2009 ΝΟΜΟΣ, κατά την οποία ο ασθενής δεν είχε τύχει εκ μέρους των οργάνων του νοσοκομείου της προσήκουσας αντιμετώπισης και εξειδικευμένης ιατρικής φροντίδας που απαιτούσε η φύση της πάθησής του και η σοβαρότητα της κατάστασής του και, συγκεκριμένα, δεν είχε εξεταστεί ο ασθενής από ειδικό ιατρό αλλά από ιατρό ειδικευόμενο στην παθολογία, ο οποίος απλώς ακολουθούσε τις οδηγίες του επιμελητή ιατρού, ούτε είχαν διενεργηθεί αμέσως οι αναγκαίες ερ- γαστηριακές και λοιπές ιατρικές εξετάσεις, με βάση τα πορίσματα των οποίων θα προσδιοριζόταν η ενδεικνυόμενη φαρμακευτική αγωγή και ενδεχομένως άλλες α- ναγκαίες κατά την ιατρική επιστήμη πράξεις προς διασφάλιση της επιβίωσης του ασθενούς. Επίσης ο ειδικευόμενος γιατρός ενήργησε κατόπιν επικοινωνίας και με τη συμβουλή ειδικού γιατρού χωρίς όμως να έχει τη δυνατότητα να προβεί μόνος του σε διασωλήνωση του ασθενούς.