ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ

ΙV. ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ 49 ρητικά 145 . Περαιτέρω, για τη θεμελίωση της αδικοπρακτικής ή ιατρικής ευθύ- νης απαιτείται παράνομη και υπαίτια πρόκληση ζημίας. Αμφότερες οι προϋπο- θέσεις αυτές συντρέχουν ταυτοχρόνως, με βάση τη θεώρηση της αμέλειας ως μορφής πταίσματος και ως μορφής παρανομίας («διπλή λειτουργία της αμέ- λειας»). Έτσι, αν στο πλαίσιο μιας ιατρικής πράξης παραβιασθούν κανόνες και αρχές της ιατρικής επιστήμης και εμπειρίας ή και οι εκ του γενικού καθήκο- ντος πρόνοιας και ασφάλειας απορρέουσας υποχρέωσης επιμέλειας του μέσου συνετός και ευσυνείδητος ιατρός, θα κατέβαλε υπό τις ίδιες περιπτώσεις, με βάση τους κοινώς ενεγνωρισμένους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, με αποτέλεσμα εξαιτίας λανθασμένων και ανεπιτηδείων χειρισμών και κακών τεχνικών, να τραυ- ματισθεί ο νωτιαίος μυελός κατά τη διαδικασία αφαίρεσης του μεσοσπονδυλίου δίσκου στο επίπεδο Α6-Α7, λόγω τρώσης της σκληράς μήνιγγας και η παθούσα να υποστεί μόνιμη βαρειά νευρολογική εικόνα (παράλυση των κάτω άκρων και μερική αδυναμία των άνω άκρων). 145.  Βλ. ΑΠ 1162/2019 ΝΟΜΟΣ, κατά την οποία, ο ιατρός, έχοντας αναλάβει την παρα- κολούθηση της μετεγχειρητικής πορείας του ασθενούς κατόπιν της χειρουργικής επέμβασης στην οποία ο ίδιος είχε προβεί στα δύο μεγάλα δάκτυλα των ποδιών αυ- τού, κατά παράβαση του ιατρικού καθήκοντός του, παρέλειψε να προβεί στις ενδε- δειγμένες ενέργειες επούλωσης των προκληθέντων από τη χειρουργική επέμβαση τραυμάτων, καίτοι ο ασθενής παρουσίαζε αιμορραγίες, έντονους πόνους και υψηλό πυρετό δεν του χορήγησε την επιβαλλόμενη από τις περιστάσεις αντιβίωση, προς αποτροπή της επιμόλυνσης των τραυμάτων, αλλά επιδεικνύοντας αδιαφορία και επιπολαιότητα, του χορήγησε μία αλοιφή και του συνέστησε καθημερινές πλύσεις των τραυμάτων με νερό και «BEDADINE» με συνέπεια την επιμόλυνση αυτών και τη δημιουργία άτονων ελκών των μεγάλων δακτύλων· ΑΠ 1057/2016 ΝΟΜΟΣ, όπου δι- ευθυντής μαιευτικής γυναικολογικής κλινικής (χειρουργός μαιευτήρας γυναικολό- γος) και θεράπων ιατρός καταδικάστηκαν, διότι παρέλειψαν μετά τη χειρουργική επέμβαση υστερεκτομής: α) να αξιολογήσουν την κλινική εικόνα της ασθενούς, η οποία παρουσίαζε μετά την εγχείρηση αδυναμία κίνησης, έντονη επιθυμία κατάκλι- σης και διάθεση υπνηλίας, πόνους στην περιοχή της επέμβασης, ωχρότητα προσώ- που, δυσφορία, ταχύπνοια και εκχυμώσεις στην κοιλιακή χώρα, που έδειχναν επιδεί- νωση της κατάστασης της ασθενούς σε συνδυασμό με τα εργαστηριακά ευρήματα των εξετάσεων και δη την κατακόρυφη, πολύ κάτω των ελαχίστων φυσιολογικών τιμών, πτώση της τιμής του αιματοκρίτη, παρά τις μεταγγίσεις αίματος, που αποτε- λούσαν σαφείς ενδείξεις και συμπτώματα απώλειας μεγάλης ποσότητας αίματος και επικίνδυνης αιμορραγίας, που απαιτούσε άμεση αντιμετώπιση, β) να υποβάλουν αμέσως την ασθενή σε απεικονιστικό έλεγχο (ακτινοσκόπηση, υπερηχογράφημα, αξονική κ.λπ .) ή σε οποιαδήποτε άλλη διαγνωστική μέθοδο, οπότε θα διαπιστώνετο η ύπαρξη αιμορραγίας, γ) να προβούν σε καθημερινούς και επαναλαμβανόμενους αι- ματολογικούς ελέγχους του αιματοκρίτη της ασθενούς, ιδιαίτερα δε μετά τη μετάγ- γιση σ’ αυτή δύο φιαλών αίματος και δ) να προβούν στην αντιμετώπιση της αιμορ- ραγίας με τον ιατρικά ενδεδειγμένο τρόπο, ιδίως με επανεπέμβαση και απολίνωση των αιμορραγούντων φλεβικών ή αρτηριακών αγγείων και δραστική μετάγγιση αί- ματος, με τις οποίες, με βεβαιότητα, θα είχε αποφευχθεί ο θάνατος της ασθενούς. Αποτέλεσμα των συνδεδεμένων παραλείψεων των ιατρών ήταν να συνεχισθεί η εν- δοκοιλιακή αιμορραγία της ασθενούς, η οποία είχε αρχίσει αμέσως μετά τη χειρουρ- γική επέμβαση, από την οποία ως μόνη ενεργό αιτία επήλθε ο θάνατος αυτής.