ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ & ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ

ΙV. ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ 53 και ευθύνης του χειρουργού εμπίπτει η διενέργεια της επέμβασης. Μεταξύ των ανωτέρω ιατρών ισχύει, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις συγκλίνουσας δράσης, σε υποκειμενικό επίπεδο, η αρχή της εμπιστοσύνης, σύμφωνα με την οποία ο κα- θένας δεν οφείλει, κατά τη δράση του, να λάβει υπόψη το ενδεχόμενο σφάλματος του άλλου, παρά μόνο αν υπάρχουν εμφανείς ενδείξεις για το αντίθετο 155 . Ο χει- ρουργός, με βάση το γενικό καθήκον επιμέλειας, έχει την υποχρέωση να μην προ- χωρήσει στην επέμβαση αν διαπιστώσει σοβαρές ελλείψεις που αφορούν τη χορή- γηση της αναισθησίας και την παρακολούθηση του ασθενούς, δεν μπορεί, όμως, να ασχολείται με κάθε θέμα της αναισθησίας, όπως η επιλογή των φαρμάκων και η γνώση των παρενεργειών αυτών και η συνεχής παρακολούθηση των ενδείξεων του ασθενούς. Η αναγνώριση στο χειρουργό μιας συνολικής σφαίρας ευθύνης που περιλαμβάνει κάθε θέμα σχετικό με μία εγχείρηση, το οποίο στην πράξη και σύμ- φωνα με τους κανόνες της ιατρικής εμπειρίας ανατίθεται σε άλλα πρόσωπα είναι μία νομική κατασκευή που απομακρύνεται από την ιατρική αντίληψη για την κατα- νομή αρμοδιοτήτων και ευθυνών σε ένα χειρουργείο. ∆εν υπάρχει αμφιβολία ότι για την ιατρική ευθύνη το ιατρικό σφάλμα είναι νομική έννοια, παράλληλα, όμως, μια βάση συναντίληψης μεταξύ γιατρών και νομικών είναι η μόνη που μπορεί να οδηγήσει σε εξορθολογισμό της ιατρικής ευθύνης 156 . Επίσης, αντικείμενο της ευθύνης του χειρουργού είναι σύμφωνα και με τους κα- νόνες της ιατρικής επιστήμης η καλή έκβαση της χειρουργικής επέμβασης, στην οποία περιλαμβάνεται εκτός από το προεγχειρητικό και το στάδιο της εγχείρη- σης και το μετεγχειρητικό στάδιο, που αποτελούν μία ολότητα που οργανώνε- ται και κατευθύνεται από τον χειρουργό. Επομένως, ο χειρουργός ιατρός που διενήργησε την επέμβαση είναι θεράπων ιατρός του ασθενούς που χειρούργησε, αναγκαίως και για το μετεγχειρητικό στάδιο. Έτσι ελέγχεται ο ιατρός για κάθε ενέργεια ή παράλειψή του υπό την ανωτέρω ιδιότητά του ως προς την παρακο- λούθηση της πορείας του ασθενούς και μετά την εγχείρηση, δηλαδή εάν ενήρ- γησε την ακολουθητέα ιατρική αγωγή και τις επιβαλλόμενες εξετάσεις ή και άλλες επεμβατικές ιατρικές πράξεις προς αντιμετώπιση της παρενέργειας ή επιπλοκής που θα ήταν κίνδυνος να επιφέρει βλάβη της υγείας του χειρουργη- θέντος ασθενούς, όπως κάθε μέσος ιατρός χειρουργός της ειδικότητάς του θα έπραττε υπό τις ίδιες περιστάσεις, όντας σε γνώση του ιστορικού του ασθενούς και έχοντας τη δυνατότητα και την εμπειρία να προβλέψει τα δυσμενή συμπτώμα- τα που εμφανίζουν ασθενείς υποβαλλόμενοι σε τέτοια χειρουργική επέμβαση 157 . 155.  Καϊάφα-Γκμπάντι , Η ποινική ευθύνη του Αναισθησιολόγου στις Ιατροχειρουργικές Επεμβάσεις, ΝοΒ 1989, 877. 156.  Βλ. Φουντεδάκη παρατηρήσεις στην ΠΠρΛάρ 191/2012 ΕφΑ∆Πολ∆ 2012, 723. 157.  ΑΠ 971/2013 (πλειοψ.) ΝΟΜΟΣ. Κατά την αντίθετη μη ορθή μειοψηφούσα άποψη, εάν ρητώς δεν συμφωνήθηκε άλλως με τον ασθενή και τον θεράποντα ιατρό, ότι δηλαδή ο μετακαλούμενος ιατρός θα αναλάβει και την παρακολούθηση της με-