Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΤΑΙΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚA 7 του πρώτου. Σε άλλες έννομες τάξεις επισημαίνεται ακόμη ότι και οι διοικητι- κές άδειες συνδέονται με το πρόσωπο του αδειούχου, 27 αν και το άρ. 106δ παρ. 1 εδ. γ΄ σε συνδ. με το άρ. 141 παρ. 3 ΠτωχΚ φαίνεται να λύνει αυτό το ζήτημα. Περαιτέρω, ακόμη και στο μέτρο που αυτές οι δυσχέρειες μπορούν να επιλυ- θούν, δεν αποκλείεται το ενεργητικό της επιχείρησης να μπορεί μεν να πωληθεί χωρίς τέτοιες δυσχέρειες, αλλά η πώλησή του να μην είναι η αποτελεσματικότε- ρη μέθοδος αξιοποίησής του. Αυτό μπορεί να συμβεί ιδίως όταν είναι δυσχερής η αποτίμηση, 28 πράγμα που συμβαίνει κατεξοχήν (αλλά όχι αποκλειστικά) όταν άυλα στοιχεία (συχνά συνδεόμενα και με την προσωπική συμβολή των εταίρων) έχουν αυξημένη σημασία για τη λειτουργία της επιχείρησης. Τούτο προκαλεί αβεβαιότητα για τους υποψήφιους αγοραστές 29 και τελικά τους οδηγεί να συ- μπιέσουν την προσφερόμενη τιμή, πολλώ δε μάλλον όταν πρέπει από τη φύση του πράγματος να προβούν (ή να μην προβούν) στην αγορά υπό πίεση χρόνου. 30 Η συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησης υπό τον ίδιο φορέα μπορεί έτσι να συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος που προκύπτει, όταν εκείνοι που ανα- γνωρίζουν την αξία της επιχείρησης (ιδίως οι εταίροι, αλλά και οι πιστωτές που συνάπτουν εξυγιαντική συμφωνία, προφανώς επειδή διαπιστώνουν την προοπτι- κή της επιχείρησης) δεν επιθυμούν ή δεν είναι σε θέση να διαθέσουν αμέσως το αναγκαίο κεφάλαιο για τη διατήρηση ή αγορά του ενεργητικού της, ενώ εκείνοι (οι πιο απομακρυσμένοι τρίτοι) που θα ήταν σε θέση να το διαθέσουν δεν αναγνω- ρίζουν την αξία της, ή πάντως θεωρούν χρονικώς βεβιασμένη μια τέτοια αγορά. Επιπλέον, επισημαίνεται 31 ότι οι πιθανότεροι αγοραστές είναι οι ανταγωνιστές της επιχείρησης, οι οποίοι όμως είναι αρκετά πιθανό να αντιμετωπίζουν (εξ υποθέσεως λιγότερο οξείες, αλλά πάντως) ίδιας προέλευσης δυσχέρειες κατά τον χρόνο της εξυγιαντικής διαδικασίας. Πράγματι, η κρίση της επιχείρησης δεν αποκλείεται βέβαια να ανάγεται σε ιδιαίτερες αδυναμίες ή προβλήματά της, αλλά πάντως συχνά οφείλεται (και) σε περιστάσεις που αφορούν γενικότερα τον κλάδο της. Αν είμαι όμως έτσι, τότε οι πιθανότεροι αγοραστές, ενόψει των δικών τους δυσχερειών, δεν θα είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν σε εκείνον τον χρόνο ικανοποιητικό τίμημα, με αποτέλεσμα να μην ικανοποιεί εν τέλει η 27.  Επ’ αυτών βλ. Bitter/Laspeyres , ZIP 2010, 1157 επ., Braun/Heinrich , NZI 2011, 508, Büchele , σ. 92, Bulgrin , σ. 37, Eidenmüller , in: Oxford Handbook, σ. 1029. 28.  Jackson/Scott , 75 Va. L. Rev. 176. Ο Hirte , in: Uhlenbruck-InsO, § 225a Rn. 4, επισημαίνει εύστοχα ότι οι διαφορετικές αντιλήψεις των μερών ως προς την αξία της επιχείρησης είναι και ο λόγος που μπορεί να ενδιαφέρει η συνέχισή της υπό τον ίδιο φορέα (διότι πράγματι διαφορετικά θα αρκούσε να πωληθεί στην, καθ’ υπόθεσιν ευχερώς προσδιορι- ζόμενη, ορθή τιμή). 29.  Για τη σημασία αυτού του πληροφοριακού προβαδίσματος των υφιστάμενων εταίρων έναντι των τρίτων βλ. Baird , 165 U. Penn. L. Rev. 785, 790 (2017), Psaroudakis , ECL 15 (2018) 182, 188. 30. Βλ. και Büchele , σ. 93, Litzenberger , σ. 34-35, Madaus , σ. 34, Rotaru , σ. 19, Tollenaar , σ. 49-50. 31.  Rotaru , σ. 18.