Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΤΑΙΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΤΑΙΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ 12 στα στην ανώνυμη εταιρία, ενόψει της μεγάλης διάδοσής της και ως φορέα μι- κρότερων επιχειρήσεων. Από την άλλη πλευρά, σε ό,τι αφορά την ορολογία που ακολουθείται στο κείμενο, χρησιμοποιούνται, για λόγους απλότητας και συντομί- ας, οι όροι «εταίροι» και «διαχειριστές», όχι δηλαδή οι ειδικότεροι όροι της ανώ- νυμης εταιρίας. Συναφώς, η αναφορά σε «εξυγιαντική συμφωνία» θα καλύπτει τόσο τη συμφωνία εξυγίανσης όσο και το σχέδιο αναδιοργάνωσης του ΠτωχΚ. Χρήσιμες είναι και δύο ακόμη «οριζόντιες» παρατηρήσεις που αφορούν τη συνέ- χεια του κειμένου. Καταρχάς, συμπεριλαμβάνεται εδώ, χωρίς να βρίσκεται στο επίκεντρο της ανά- λυσης, και η εξυγίανση που διεξάγεται εκτός των προβλεπόμενων στον νόμο δια- δικασιών, με συμβατικά μέσα, και στην οποία είναι ήδη από παλαιότερα γνωστό ότι μπορεί να προκύπτει ζήτημα επιβολής μέτρων στους εταίρους. Κατά τούτο σκοπός της μελέτης είναι να καταδείξει ότι αυτού του είδους η εξυγίανση δεν θίγεται από τις προβλεπόμενες στον νόμο διαδικασίες, ενώ επίσης πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι διεξάγεται «στη σκιά» των κανόνων για τις εξυγιαντικές δια- δικασίες του νόμου, με την έννοια ότι η διαπραγματευτική θέση των μερών σε μια «άτυπη» εξυγίανση εξαρτάται από τις δυνατότητες ή τις υποχρεώσεις που θα έχουν, αν κινηθεί συλλογική διαδικασία από τις προβλεπόμενες στον νόμο. Σημειώνεται επίσης ότι στην κατωτέρω ανάλυση γίνεται, όποτε είναι χρήσιμη (δηλαδή αρκετά συχνά), αναφορά σε αλλοδαπές εξυγιαντικές διαδικασίες, πράγ- μα που είναι άλλωστε εύλογο, διότι το δίκαιο της εξυγίανσης δεν έχει γνωρί- σει μεν διεθνή εναρμόνιση και γνωρίζει το πρώτον σήμερα μια (μάλλον ασθενή) ενωσιακή εναρμόνιση με την Οδηγία (ΕΕ) 2019/1023, αλλά χαρακτηρίζεται από ζωηρή διεθνή συζήτηση, ιδίως λόγω της μεγάλης επιρροής του αμερικανικού Chapter 11. 39 Ωστόσο, δεν πρόκειται για κατά κυριολεξία δικαιοσυγκριτική ανά- λυση, που θα επεδίωκε τη συστηματική και ενδεχομένως αυτοτελή ανάλυση της μίας ή της άλλης αλλοδαπής ρύθμισης στο σύνολό της (ή εν πάση περιπτώσει σε ό,τι αφορά τους εταίρους), παρά η διεθνής συζήτηση χρησιμοποιείται για να φω- τίσει μια εν πολλοίς ενιαία θεωρητική προβληματική, που εφαρμόζεται βέβαια (και) στο ελληνικό δίκαιο. Εξηγήθηκε ήδη ότι ακόμη και το τελευταίο μέρος της μελέτης, που ασχολείται αυτοτελώς με την πρόσφατη Οδηγία, τη χρησιμοποιεί ως μέσο για να αναδείξει βασικές θεματικές, οι οποίες προκύπτουν με χαρακτη- ριστικό τρόπο από αυτήν. 39.  Για την οποία επιρροή βλ. ενδεικτικά Περάκη , Πτωχευτικό δίκαιο, σ. 12, 39, Eidenmüller , in: MünchKomm-InsO, Vor § 217 Rn. 19, Lüer/Streit , in: Uhlenbruck-InsO, Vor §§ 217-269 Rn. 9.