ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

31 Εισαγωγή διαταραχών στα ισοζύγια πληρωμών των κρατών μελών, μέσω ειδικού κε- φαλαίου που διαχειριζόταν η Τράπεζα ∆ιεθνών ∆ιακανονισμών (Bank of International Settlements), ένας οργανισμός που είχε ιδρυθεί προπολεμικά και είχε την έδρα του στη Βασιλεία της Ελβετίας. Σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ελεύθερης μετατρεψιμότητας των νομισμάτων ήταν η από- φαση του Συμβουλίου του ΟΟΣΑ της 12 ∆εκεμβρίου 1961 για την υιοθέτηση του Κώδικα Απελευθέρωσης των Τρεχουσών Άδηλων Πληρωμών που αφο- ρούσε ειδικότερα την κατάργηση των συναλλαγματικών περιορισμών στη μεταφορά εισοδημάτων από παροχή τεχνικών γνώσεων και επενδύσεις, ασφαλίστρων, εμβασμάτων μεταναστών κ.λπ . 2.2. Ίδρυση του Συμβουλίου της Ευρώπης Η οικονομική εξάρτηση των χωρών της ∆υτικής Ευρώπης από τις Η.Π.Α. τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια δεν εμπόδισε ορισμένα τμήματα των αντίστοι- χων εθνικών ελίτ να δραστηριοποιηθούν για τη προώθηση του ευρωπαϊκού ιδεολογήματος. Σε συνέδριο που πραγματοποίησε στην Χάγη τον Μάιο του 1948 η Ευρωπαϊκή Κίνηση (γαλλ. Mouvement européen) –στην οποία συμμε- τείχαν και Έλληνες εκπρόσωποι– αξίωσε από τις κυβερνήσεις τη συγκρό- τηση μιας Ευρωπαϊκής Συνέλευσης εκλεγμένης από τα εθνικά κοινοβούλια που θα είχε ως αποστολή την υποβολή συγκεκριμένων προτάσεων προς τις κυβερνήσεις για την προώθηση της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρω- σης της Ευρώπης. Οι θέσεις του Συνεδρίου της Χάγης μετουσιώθηκαν λίγο αργότερα σε μια πρόταση για τη συγκρότηση μιας Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευ- τικής Συνέλευσης αλλά, μετά από υποδείξεις της Βρετανίας, υιοθετήθηκε η ιδέα μιας Συμβουλευτικής Συνέλευσης που θα λειτουργούσε δίπλα σε μια Επιτροπή Υπουργών, στα πλαίσια ενός διακρατικού οργανισμού παραδοσια- κού χαρακτήρα που ονομάστηκε Συμβούλιο της Ευρώπης. Το καταστατικό αυτού του οργανισμού υπογράφηκε στις 5 Μαΐου 1949 από 10 κράτη της ∆υτικής Ευρώπης (σήμερα ο αριθμός των κρατών μελών φτά- νει τα 47). Πολύ γρήγορα φάνηκε ότι τα όργανα του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν ήταν σε θέση να προωθήσουν την ολοκλήρωση. Χαρακτηριστική ήταν εξάλλου η θετική στάση της Βρετανίας απέναντι στην ολοκλήρωση αλλά ταυτόχρονα η αρνητική στάση της απέναντι στη δική της συμμετοχή, δίνο- ντας προτεραιότητα στην ίδρυση της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (1949). Ση- μειωτέον ότι η πολιτική εμβέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης ήταν από την αρχή περιορισμένη αφού στις 4 Απριλίου 1949 είχε υπογραφεί με αγγλο- αμερικανική πρωτοβουλία το Βορειο-Ατλαντικό Σύμφωνο που περιλάμβανε ένα πολιτικο-στρατιωτικό οργανισμό (ΝΑΤΟ). Παρά ταύτα, ως πολιτικός ορ- γανισμός, το Συμβούλιο της Ευρώπης συνέβαλε καθοριστικά στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την υιοθέτηση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης