ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

32 Κωνσταντίνος Α. Στεφάνου ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣ∆Α) το 1950 και την έναρξη λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Ευρωπαϊκού ∆ικαστηρίου ∆ικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε∆∆Α) – που σημειωτέον συγχω- νεύτηκαν από 1.11.98. Στο μεταξύ διασφαλίστηκε και η δυνατότητα άσκησης ατομικής προσφυγής για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 3. Ίδρυση Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 3.1. Ίδρυση της Ε.Κ.Α.Χ. Η επόμενη ώθηση στην ευρωπαϊκή συνεργασία αποτέλεσε ουσιαστικά την αφετηρία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στις 9 Μαΐου 1950 ο Γάλλος Υπουργός Εξωτερικών Σουμάν εισηγήθηκε μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, διατυπώνοντας στη σχετική ∆ιακήρυξη τους στόχους της ολοκλήρωσης και την μέθοδο για την επίτευξή τους. Τρία ήταν τα βασικά σημεία αυτής της διακήρυξης: • για να διασφαλιστεί η ειρήνη στην Ευρώπη πρέπει να οικοδομηθεί μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία • ο στόχος αυτός δεν μπορεί να επιτευχθεί στιγμιαία ή σύμφωνα μ’ ένα ενιαίο, γενικό σχέδιο, αλλά μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα τα οποία δημιουργούν πρώτα μία de facto αλληλεγγύη • η κοινή διαχείριση της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα θα θέσει αμέσως κοινές βάσεις για οικονομική ανάπτυξη και θ’ αποτελέσει το πρώτο επί- τευγμα στον οικονομικό τομέα. Οι θέσεις αυτές μεταφέρθηκαν σχεδόν αυτούσιες στο προοίμιο της Συνθή- κης για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) που υπογρά- φηκε στο Παρίσι στις 18 Απριλίου 1951, όπου τονίζεται ότι «η Ευρώπη δεν θα οικοδομηθεί παρά μόνο με συγκεκριμένα επιτεύγματα» και αναγνωρίζε- ται «το κοινό πεπρωμένο των λαών που μετέχουν στην Κοινότητα». Η ανάθεση στην ΕΚΑΧ της εποπτείας της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα εξυπηρετούσε συγκεκριμένες λειτουργικές ανάγκες. Η παραγωγή χάλυ- βα ήταν το κλειδί για την βιομηχανική ανασυγκρότηση και την οικονομική ανόρθωση των ευρωπαϊκών κρατών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι επενδύσεις για την ανάπτυξη της χαλυβουργίας έπρεπε να συντονιστούν για να αξιοποιηθούν οι εγχώριες πρώτες ύλες (γαλλικά σιδηρομεταλλεύματα, γερμανικός και βελγικός άνθρακας) και να καλυφθεί η μελλοντική ζήτηση χάλυβα, χωρίς όμως να προκύψουν πλεονάσματα που θα εξάγονταν σε τε- χνητά χαμηλές τιμές (ντάμπιγκ) με την ανοχή ή την συνενοχή των κυβερνή- σεων. Η ανάθεση της εποπτείας της παραγωγής άνθρακα και χάλυβα σ’ έναν