ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

33 Εισαγωγή υπερεθνικό οργανισμό θα συνέβαλε λοιπόν στην οικονομική ευημερία των λαών της Κοινότητας και θα απέτρεπε τις εμπορικές διενέξεις μεταξύ των κρατών μελών. Εκτός όμως από τον μακροπρόθεσμο στόχο της πολιτικής ένωσης και τις λειτουργικές ανάγκες, μεγάλο ρόλο στην πρώτη ουσιαστική προσπάθεια ολοκλήρωσης έπαιξαν τα κίνητρα «υψηλής πολιτικής» των κρατών, σ’ εκεί- νη την συγκεκριμένη φάση της ιστορικής συγκυρίας. Το κυριότερο κίνητρο ήταν η επιθυμία για γαλλογερμανική συμφιλίωση (reconciliation). Η Γαλλία, αφού αντιτάχθηκε στην κατάργηση των ζωνών κατοχής και στη δημιουργία της Ομοσπονδιακής ∆ημοκρατίας της Γερμανίας (1949) επιχείρησε να εμπο- δίσει από τη μία πλευρά την αναβίωση του γερμανικού οικονομικού ηγεμονι- σμού και από την άλλη τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας. Στην επίτευξη του πρώτου στόχου απέβλεπε ειδικότερα η ανάθεση της εποπτείας της αγοράς του χάλυβα στο υπερεθνικό συλλογικό όργανο που ιδρύθηκε στα πλαίσια της ΕΚΑΧ. Αλλά η ∆ιακήρυξη Σουμάν, και ειδικότερα η αναφορά στην ανάγκη τερματισμού του γαλλο-γερμανικού ανταγωνισμού, βρήκε άμεση ανταπόκρι- ση και στη νεοσύστατη Ομοσπονδιακή ∆ημοκρατία της Γερμανίας (Ο∆Γ). Η κυβέρνηση του Καγκελάριου Αντενάουερ έβλεπε ότι η αποκατάσταση της πλήρους πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας της χώρας θα γινόταν γρηγο- ρότερα με τη συνεργασία ή ανοχή της Γαλλίας, ενώ παράλληλα η συμμετοχή στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα αποκαθιστούσε τον σεβασμό και την εμπι- στοσύνη της διεθνούς κοινότητας στη Γερμανία. Ο τελευταίος λόγος ίσχυε και για τον άλλο ηττημένο του πολέμου, την Ιταλία. Οι χώρες εξάλλου του Μπενελούξ (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο) είχαν μεν συγκροτήσει μια τε- λωνειακή ένωση, αλλά δεν ήθελαν να μείνουν έξω από μια αγορά στην οποία θα μετείχαν οι πιο σημαντικοί γείτονές τους. Αντίθετα, η Βρετανία δεν ήταν διατεθειμένη να δεχτεί τη συρρίκνωση της οικονομικής κυριαρχίας της που συνεπαγόταν η συμμετοχή της στην ΕΚΑΧ. 3.2. Αποτυχία των πρωτοβουλιών πολιτικής ενοποίησης Μέσα στο κλίμα ευφορίας που είχε δημιουργηθεί μετά την ίδρυση της ΕΚΑΧ καταρτίστηκε και υπογράφηκε τον Μάιο του 1952, από τα έξι μέλη της πρώ- της Κοινότητας η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα (ΕΑΚ). Η συνθήκη αυτή πρόβλεπε τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού με τη συγχώ- νευση των ενόπλων δυνάμεων των έξι μελών της Κοινότητας. Βασικό κίνη- τρο αυτής της συνθήκης που ήταν αποτέλεσμα γαλλικής εισήγησης (σχέδιο Πλεβέν) ήταν να εμποδιστεί η δημιουργία γερμανικού στρατού, μετά την πρό- σφατη ανασύσταση του γερμανικού κράτους (1949) στο έδαφος της ∆υτικής Γερμανίας. Υπέρ της δημιουργίας γερμανικού στρατού είχαν ταχθεί οι Η.Π.Α. που είχαν διαθέσει μεγάλο μέρος των στρατευμάτων τους στον πόλεμο της