ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

35 Εισαγωγή και της Ιταλίας και οι μισές περίπου εξαγωγές της Ολλανδίας (τα τρόφι- μα αποτελούσαν το άλλο μισό). Ως προς τις εισαγωγές το κυριότερο κοινό χαρακτηριστικό των Έξι ήταν η εξάρτησή τους από τις ξένες πρώτες ύλες (καύσιμα, ορυκτά). Υπήρχε επομένως μια σημαντική ομοιογένεια μεταξύ των εθνικών οικονομιών των Έξι, γεγονός που θα ευνοούσε την ολοκλήρωση. Παράλληλα, και μέχρις ενός σημείου ως αποτέλεσμα της σχετικής ομοιογέ- νειας των εθνικών οικονομιών, υπήρχε μία σύγκλιση οικονομικών στόχων και συμφερόντων των Έξι. Κεντρικός στόχος τους μετά την βιομηχανική τους ανασυγκρότηση ήταν η οικονομική ευημερία και ειδικότερα η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου που έπρεπε να πλησιάσει εκείνο του αμερικανικού λαού (παράγοντας μιμητισμού). Από την άλλη πλευρά οι έξι εταίροι της πρώ- της Κοινότητας είχαν επιλέξει το εξωστρεφές μοντέλο οικονομικής ανάπτυ- ξης, στηριγμένο στην αύξηση των εξαγωγών. Για την επίτευξη των παραπά- νω στόχων ήταν αναγκαία η δημιουργία μιας μεγάλης αγοράς που θα έφτανε περίπου σε μέγεθος εκείνη των Η.Π.Α. Έχοντας επίγνωση ότι οι παραπάνω στόχοι δεν μπορούσαν να επιτευχθούν στα πλαίσια των υφιστάμενων συμφωνιών και οργανισμών, οι χώρες του Μπενελούξ συγκάλεσαν τον Μάιο του 1955 ∆ιάσκεψη των Υπουργών Εξω- τερικών των έξι κρατών μελών της ΕΚΑΧ για την παραπέρα προώθηση της οικονομικής ολοκλήρωσης. Στη διάσκεψη αυτή που συνήλθε τον Ιούνιο στην Μεσσήνη της Σικελίας οι έξι υπουργοί αποφάσισαν την άμεση προώθηση των προσπαθειών «για την ίδρυση μιας Ενωμένης Ευρώπης, με την ανάπτυξη κοινών θεσμών, την προοδευτική συγχώνευση των εθνικών οικονομιών, τη δημιουργία κοινής αγοράς και την προοδευτική εναρμόνιση της κοινωνικής πολιτικής των κρατών» και ανέθεσαν το έργο σε επιτροπή εθνικών εμπειρο- γνωμόνων που έγινε γνωστή ως Επιτροπή των Βρυξελλών ή Επιτροπή Σπάακ (κατά το επώνυμο του Βέλγου Υπουργού Εξωτερικών που την προήδρευε). Στην Επιτροπή κλήθηκε να στείλει εκπροσώπους και η Βρετανία, η οποία, ενώ αρχικά ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση, στη συνέχεια (τέλη του 1955) αποχώρησε, όταν διαπίστωσε ότι οι διαπραγματεύσεις δεν θα περιορίζονταν στην ίδρυση μιας ζώνης ελεύθερων συναλλαγών. Στα πλαίσια της Επιτροπής Σπάακ διαμορφώθηκαν δύο αντίπαλες τάσεις: μία με πυρήνα τους Γερμανούς (Χριστιανοδημοκράτες), οπαδούς του οικονο- μικού φιλελευθερισμού και μία με πυρήνα τους Γάλλους (Σοσιαλιστές κ.λπ .) οπαδούς του οικονομικού παρεμβατισμού (γαλλ. dirigisme économique). Σύμ- φωνα με την πρώτη, στόχοι της ολοκλήρωσης έπρεπε να είναι η συσσωμάτω- ση των εθνικών αγορών σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά ενώ, σύμφωνα με τη δεύτερη, η ολοκλήρωση έπρεπε να στοχεύει στη διασφάλιση ίσων όρων ανταγωνισμού και στη προστασία των αδυνάτων στο πλαίσιο ενός «χώρου