ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

36 Κωνσταντίνος Α. Στεφάνου αλληλεγγύης», κατά την έκφραση του Γάλλου οικονομολόγου Marchal – και τελικά να στοχεύει στη συσσωμάτωση των οικονομιών. Στην ουσία οι διαπραγματεύσεις εξελίχθηκαν σ’ ένα γαλλο-γερμανικό διάλο- γο: οι Γάλλοι ζητούσαν, σε αντάλλαγμα του ανοίγματος της αγοράς τους στα γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα την εξασφάλιση της διάθεσης της γεωρ- γικής τους παραγωγής σε ικανοποιητικές τιμές, στα πλαίσια μιας κοινής αγροτικής πολιτικής, καθώς και την ανάπτυξη μιας κοινωνικής πολιτικής που θα απέτρεπε το κοινωνικό ντάμπιγκ από χώρες χαμηλότερου εργατικού κόστους. Βέβαια, το μεγάλο πρόβλημα της γαλλικής ανταγωνιστικότητας ήταν –και παραμένει– το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών και λοιπών κρατήσεων. Η έκθεση της Επιτροπής Σπάακ υποβλήθηκε στους Υπουργούς Εξωτερικών τον Απρίλιο του 1956 και τον Ιούνιο του ίδιου έτους ξεκίνησαν οι διακυβερ- νητικές διαπραγματεύσεις. Στα πλαίσια αυτών των διαπραγματεύσεων οι Γάλλοι πέτυχαν τελικά να τεθούν τα θεμέλια της κοινής αγροτικής πολιτικής και σε μικρότερο βαθμό της κοινωνικής πολιτικής. Μία άλλη επιδίωξη των Γάλλων στα πλαίσια της ∆ιακυβερνητικής ∆ιάσκεψης ήταν η υιοθέτηση ρύθ- μισης για τον συντονισμό της παραγωγής και διάθεσης πυρηνικών καυσίμων, κατά το πρότυπο της ρύθμισης για τον άνθρακα και χάλυβα στα πλαίσια της ΕΚΑΧ. Στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας είχε προηγηθεί το 1953 η ίδρυση ενός οργανισμού με πιο περιορισμένο αντικείμενο, του Ευρωπαϊκού Συμβου- λίου Πυρηνικών Ερευνών (CERN) με έδρα τη Γενεύη. Από την άλλη πλευρά η ∆υτική Γερμανία επεδίωκε να προμηθευτεί πυρηνικά καύσιμα, συνάπτοντας διμερή σύμβαση με τις Η.Π.Α. Η κρίση της ∆ιώρυγας του Σουέζ το β’ εξάμη- νο του 1956 έκανε αισθητή την εξάρτηση της ∆υτικής Ευρώπης από το πε- τρέλαιο της Μέσης Ανατολής και συνέβαλε στην επικράτηση της γαλλικής αξίωσης μιας χωριστής Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας (ΕΚΑΕ ή EURATOM). Τελικά η ιδρυτική συνθήκη αυτής της Κοινότητας υπογράφη- κε μαζί με εκείνη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) στις 25 Μαρτίου 1957. Οι δύο συνθήκες κυρώθηκαν από τα εθνικά κοινοβούλια μέχρι τέλους του 1957 και άρχισαν να ισχύουν τον Ιανουάριο του 1958. Σημειωτέον ότι τα όργανα των τριών Κοινοτήτων συγχωνεύτηκαν με σχετι- κή συνθήκη που τέθηκε σε ισχύ το 1967, ενώ από τις τρεις ιδρυτικές συνθή- κες παραμένει σε ισχύ η Συνθήκη ΕΚΑΕ. Η Συνθήκη ΕΚΑΧ τερματίστηκε το 2002, ενώ με τη Συνθήκη της Λισαβώνας η Ευρωπαϊκή Ένωση διαδέχτηκε πλήρως την ΕΚ (πρώην ΕΟΚ) – και οι διατάξεις της σχετικής συνθήκης με- ταφέρθηκαν στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ).