ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

38 Κωνσταντίνος Α. Στεφάνου διαπίστωσαν τελικά το αδιέξοδο στη συνεδρίασή τους τον Απρίλιο του 1962. Η πρωτοβουλία είχε όμως συνέχεια μετά από οκτώ χρόνια, με την απόφαση των Έξι να θεμελιώσουν την Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνεργασία (ΕΠΣ) στο πε- δίο της εξωτερικής πολιτικής. Βέβαια, οι τριβές μεταξύ της Γαλλίας που υποστήριζε μια διακυβερνητική Ευρώπη υπό την ηγεσία της ίδιας και των υποστηριχτών μιας υπερεθνικής Ευρώπης, ανοιχτής κατά βάση στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, συνεχί- στηκαν μέχρι την εποχή του Προέδρου Μιτεράν και του Προέδρου της Επι- τροπής Ντελόρ που αναγνώρισαν την ανάγκη μιας πολιτικά ισχυρής Ευρώ- πης, με ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά. 4.2. ∆ημοσιονομικό και θεσμικό αδιέξοδο Σε αντίθεση με άλλες κοινοτικές πολιτικές –όπως η κοινή πολιτική αντα- γωνισμού– η κοινή αγροτική πολιτική (ΚΑΠ) συνάντησε μεγάλες δυσκολίες στην υλοποίησή της. Αυτό εξηγείται από το δημοσιονομικό κόστος που συ- νεπαγόταν η εφαρμογή της. Για την χρηματοδότηση της ΚΑΠ το άρθρο 40 της Συνθήκης ΕΟΚ πρόβλεπε τη δυνατότητα ίδρυσης ενός ή περισσότερων ταμείων προσανατολισμού και εγγυήσεων. Η απόφαση για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Προσανατολισμού και Εγγυήσεων, γνωστού με τα γαλλικά αρχικά του ως FEOGA, λήφθηκε τον Ιανουάριο του 1962, στα πλαίσια των λεγάμενων αγροτικών συμφωνιών των Βρυξελλών. Πόροι του Ταμείου θα ήταν μέχρι 30.6.65 οι συνεισφορές των κρατών μελών στον κοι- νοτικό προϋπολογισμό βάσει του άρθρου 200 της Συνθήκης. Στη συνέχεια τα κράτη θα διέθεταν στο Ταμείο το σύνολο των αγροτικών αντισταθμιστικών εισφορών από εισαγωγές προέλευσης τρίτων χωρών. Τον Ιούνιο του 1965 ξέσπασε σοβαρή θεσμική κρίση που είχε αφορμή την αδυναμία έκδοσης του κανονισμού για την χρηματοδότηση της ΚΑΠ. Η Επι- τροπή θεωρούσε ότι η χρηματοδότηση της ΚΑΠ έπρεπε να συνδυαστεί με την επίσπευση της τελωνειακής ένωσης και την εξασφάλιση ιδίων πόρων από την Κοινότητα, οι οποίοι θα αντικαθιστούσαν το σύστημα των κρατικών συνεισφορών και θα τελούσαν υπό τον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλί- ου. Η γαλλική Κυβέρνηση θεώρησε ότι η Επιτροπή είχε υπερβεί τις εξουσίες της, συνδυάζοντας την χρηματοδότηση της ΚΑΠ με άσχετα θεσμικά θέματα, με στόχο την τόνωση του υπερεθνικού χαρακτήρα της Κοινότητας. Η κρίση θα είχε ίσως αποσοβηθεί αν είχε λειτουργήσει η γαλλο-γερμανική συνεννόηση. Η συνεννόηση αυτή, που είχε επισφραγιστεί με τις συμφωνίες των Ηλυσίων της 22.1.63, στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στην προσωπική σχέση του Γάλλου Προέδρου Στρατηγού Ντε Γκωλ με τον Γερμανό Καγκελά- ριο Αντενάουερ. Τον τελευταίο είχε όμως διαδεχτεί ο Έρχαρντ, φανατικός