ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ (Ν 4679/2020)

10 | ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ (Ν 4679/2020) να είναι και φυσικό πρόσωπο. Το σήμα πιστοποίησης δείχνει ότι η ποιότητα ή κά- ποια άλλα χαρακτηριστικά των προϊόντων που το φέρουν πιστοποιούνται από το δικαιούχο του σήματος πιστοποίησης. Ο νόμος ρητά προβλέπει ότι ο δικαιούχος του σήματος πιστοποίησης δεν πρέπει να ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα που συνδέεται με την παραγωγή ή τη διάθεση των προϊόντων που πιστοποιού- νται. Σημειώνεται ότι τα συλλογικά σήματα και τα σήματα πιστοποίησης έχουν μεγάλη συναλλακτική αξία γιατί μπορούν να αποτελέσουν εργαλεία συλλογικής διαφήμισης. Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις είναι ότι δεν διαθέτουν τα τεράστια κεφάλαια που χρειάζονται για τη διαφήμιση των προϊόντων τους. Η διαφήμιση είναι επένδυση με υψηλό κόστος. Το πρόβλημα αυτό είναι εντονότερο στις επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα μαζικής κατανάλωσης. Σε αυτά, η ανάγκη για διαφήμιση είναι εντονότερη και το υψηλό κόστος της διαφήμισης λειτουργεί ως εμπόδιο εισόδου στην αγορά νέων ανταγωνιστών. Τα συλλογικά σήματα και τα σήματα πιστοποίησης μπορούν να επιτρέψουν τη συλλογή κεφαλαίων από περισσότερες επιχειρήσεις και τη χρήση τους για τη συλλογική διαφήμιση όλων όσων κάνουν χρήση του συλλογικού σή- ματος ή του σήματος πιστοποίησης. ια) Αστική προστασία. Περιορισμένες αλλαγές έγιναν στις διατάξεις για την αστι- κή προστασία του σήματος. Κάποιες από τις διατάξεις αυτές αναδιατυπώθηκαν φραστικά, για να καταστούν σαφέστερες, χωρίς όμως να αλλάζει η ουσία της ρύθμισης. Αυτό π.χ. έγινε στο πρώτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 43 και στο άρθρο 46 παρ. 1. Σε κάποιες άλλες διατάξεις για την αστική προστασία του σήμα- τος επήλθαν ουσιαστικές τροποποιήσεις. Για παράδειγμα: Στο Άρθ. 38 παρ. 5 προβλέφθηκε ότι για την αξίωση αποζημίωσης και χρημα- τικής ικανοποίησης ηθικής βλάβης δεν αρκεί οποιαδήποτε μορφή πταίσματος, αλλά απαιτείται δόλος ή βαρειά αμέλεια. Το ίδιο προβλέπει και το Αρθ. 13 παρ. 1 της Οδηγίας 2004/48 ΕΚ (βλ. και την αιτιολογική σκέψη 26 της Οδηγίας). Σε πε- ρίπτωση που δεν συντρέχει δόλος ή βαρειά αμέλεια, μπορεί κατά την παρ. 8 του Άρθ. 38 να ζητηθεί το ποσό κατά το οποίο ο προσβολέας ωφελήθηκε από την εκμετάλλευση του σήματος ή την απόδοση του κέρδους που αποκόμισε (βλ. και Άρθ. 13 παρ. 2 της Οδηγίας 2004/48 ΕΚ). Η αξίωση για δόλο ή βαρειά (και όχι απλή) αμέλεια οφείλεται κυρίως στο ότι η έκταση της προστασίας του σήματος και τα όριά της είναι συχνά δυσδιάκριτα. Δικαιολογείται, λοιπόν, να είναι επιφυ- λακτικός ο νομοθέτης και το δικαστήριο απέναντι στην αξίωση αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης ηθικής βλάβης που πρέπει να επιδικάζονται μόνο σε προφανείς και αναμφίβολες προσβολές. Και στο Αμερικανικό δίκαιο απαιτείται δόλος ή βαρειά αμέλεια για την αξίωση αποζημίωσης, ενώ στο Supreme Court εκκρεμεί για εκδίκαση το ζήτημα αν το ίδιο πρέπει να ισχύει και για την απόδοση του κέρδους που αποκόμισε ο προσβολέας (Romag Fasteners Inc. v. Fossil Inc.). Στα Άρθ. 38 παρ. 3 και 39 παρ. 8, που διαλαμβάνουν για τη χρηματική ποινή που απειλεί το δικαστήριο χάριν έμμεσης εκτέλεσης της απόφασής του, καταργήθηκε