ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ (Ν 4679/2020)

14 | ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΗΜΑΤΩΝ (Ν 4679/2020) ιστ) Ανακοπή στη ΔΕΣ κατά απόφασης του διοικητικού δικαστηρίου. Το αρ. 25 παρ. 1 και 4 προβλέπει ότι η ανακοπή κατά της απόφασης που δέχεται την αίτηση του σήματος ασκείται πάντα ενώπιον της ΔΕΣ, ακόμα και αν η αίτηση του σήματος έγινε δεκτή με τελεσίδικη απόφαση των διοικητικών δικαστηρίων. Η διάταξη αντιμετωπίζει το εξής ζήτημα που είχε ανακύψει στην πράξη: Μπορεί η αίτηση να απορριφθεί από τον Εξεταστή και τη ΔΕΣ για λόγους που συνδέονται με τους απόλυτους λόγους απαραδέκτου, αλλά να γίνει δεκτή από τα διοικητικά δικαστή- ρια μετά από προσφυγή του καταθέτη. Στην περίπτωση αυτή τα διοικητικά δικα- στήρια δεν αναπέμπουν την υπόθεση για νέα κρίση στη ΔΕΣ, αλλά διατάσσουν τη δημοσίευση της αίτησης για να αρχίσει να τρέχει η τρίμηνη προθεσμία της ανα- κοπής. Όμως, γεννάται το ερώτημα πού θα ασκήσουν οι τρίτοι την ανακοπή τους; Στη ΔΕΣ ή στο διοικητικό δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση που διέταξε τη δημοσίευση του σήματος; Ο νόμος έκανε τη δικαιοπολιτική επιλογή η ανακοπή να ασκείται στη ΔΕΣ και στην περίπτωση αυτή. Τούτο δικαιολογείται για τους εξής λόγους: Κατ' αρχήν, η απόφαση του διοικητικού δικαστηρίου που διατάσσει τη δημοσίευση της αίτησης δεν τη δέχεται οριστικά προς καταχώριση στο μητρώο, αλλά διατάσσει μόνο τη συνέχιση της διαδικασίας που προβλέπει ο νόμος. Γι' αυτό και η ανακοπή δεν στρέφεται αληθώς κατά της απόφασης αυτής και δεν την αμ- φισβητεί. Ακόμα, ο τρίτος που ασκεί ανακοπή θα επικαλείται συνήθως σχετικούς λόγους απαραδέκτου, δηλαδή δικό του προγενέστερο δικαίωμα. Η απόφαση του δικαστηρίου που διέταξε τη δημοσίευση της αίτησης θα έχει εξετάσει απόλυτους λόγους. Έτσι, στην περίπτωση αυτή, η απόφαση του διοικητικού δικαστηρίου δεν θα έχει ασχοληθεί καν με το ζήτημα που εισάγει προς κρίση η ανακοπή. Μπορεί, όμως, η ανακοπή του τρίτου να προβάλει απόλυτους λόγους (ή και απόλυτους λόγους μαζί με σχετικούς) και δη ακόμα και τους ίδιους που έχουν κριθεί ήδη από τα διοικητικά δικαστήρια. Ακόμα όμως και στην περίπτωση αυτή δικαιολογείται η άσκηση της ανακοπής στη ΔΕΣ και όχι στη διοικητικό δικαστήριο. Δεν θα ήταν σωστό η διαδικασία που προηγήθηκε ενώπιον του Εξεταστή, της ΔΕΣ και των διοι- κητικών δικαστηρίων, μέχρι τη δημοσίευση της αίτησης, να επηρεάζει τον τρόπο που θα ασκήσει την ανακοπή του ο τρίτος που δεν συμμετείχε στη διαδικασία αυτή και δεν εισέφερε τα δικά του επιχειρήματα και το δικό του αποδεικτικό υλικό. Μά- λιστα, το αρ. 27 παρ. 5 ορίζει ότι η ΔΕΣ αποφασίζει με βάση το αποδεικτικό υλικό που έχει τεθεί στη διάθεσή της από τα μέρη. Συνεπώς, η υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε απόφαση του διοικητικού δικαστηρίου χωρίς της συμμετοχή του ανα- κόπτοντος δεν μπορεί να θεωρηθεί ίδια με την υπόθεση της ανακοπής στην οποία ο ανακόπτων εισφέρει αποδεικτικό υλικό και νομική τεκμηρίωση. Υπάρχει, όμως, ένας ακόμα πιο επιτακτικός λόγος που επιβάλλει την άσκηση της ανακοπής στη ΔΕΣ και όχι στα διοικητικά δικαστήρια. Τα αρ. 43 και 45 της Οδηγίας 2015/2436 ΕΕ υποχρεώνουν τα κράτη-μέλη να εισάγουν όλες τις ανακοπές και αιτήσεις έκ- πτωσης ή ακυρότητας κατ’ αρχήν σε διοικητικές επιτροπές και όχι σε δικαστήρια. Συνεπώς, η Οδηγία δεν επιτρέπει να παρακαμφθεί το στάδιο ενώπιον της ΔΕΣ.