ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΝΙΣΧΥΣΕΩΝ

∆ίκαιο Κρατικών Ενισχύσεων 150 Α. Βοϊτσίδου Συγκεκριμένα, με τη διάταξη του άρθρου 108 παρ. 2 εδ. γ’ ΣΛΕΕ, κατά την οποία « το Συμβούλιο, κατόπιν αιτήσεως του κράτους μέλους, δύναται να αποφασίσει ομοφώνως ότι ενίσχυση που έχει θεσπισθεί ή που πρόκειται να θεσπισθεί από το κράτος αυτό θεωρείται συμβιβάσιμη με την εσωτερική αγορά, κατά παρέκ- κλιση των διατάξεων του άρθρου 107 ή των προβλεπόμενων από το άρθρο 109 κανονισμών, αν εξαιρετικές περιστάσεις δικαιολογούν μια τέτοια απόφαση (…) », θεσπίζεται «ειδική ρήτρα διασφάλισης», και μάλιστα προβλέπεται η διακοπή της διαδικασίας του άρθρου 107, η οποία τελεί υπό τον έλεγχο της Επιτροπής, αμέσως με την υποβολή της σχετικής αίτησης από το κράτος μέλος. Με τη ρήτρα αυτή είναι μεν πιθανό να προκληθούν «ρωγμές» στο ενωσιακό σύστημα ελέγχου των κρατικών ενισχύσεων, ωστόσο έχει χαρακτηρισθεί και ως «είδος πολιτικής δικλείδας ασφαλείας, σε περίπτωση απομόνωσης της Επι- τροπής» 3 . Επισημαίνεται, πάντως, ότι, καθώς η αρμοδιότητα του Συμβουλίου για την κρίση επί του συμβατού ή μη χαρακτήρα ενίσχυσης με την Κοινή Αγορά αποτελεί εξαιρετική και ειδική περίπτωση, η διάταξη του άρθρου 108 παρ. 2 εδ. γ’ ΣΛΕΕ πρέπει να υπόκειται σε αυστηρή, στενή, ερμηνεία 4 , ενώ στην πράξη τυγχάνει σπάνιας εφαρμογής, κυρίως στους ευαίσθητους τομείς της γεωργίας και των οδικών μεταφορών. 3. Οριοθέτηση της αρμοδιότητας της Επιτροπής σε σχέση με τα εθνικά ∆ικαστήρια Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει αναφορικά με τη διάδραση μεταξύ των ρόλων της Επιτροπής και των εθνικών ∆ικαστηρίων. Η εκτίμηση της συμβατότητας των κρατικών ενισχύσεων με την εσωτερική αγορά εμπίπτει, όπως εκτέθηκε, στην αποκλειστική αρμοδιότητα της πρώτης 5 , υπό την επιφύλαξη της εξαιρε- τικής αρμοδιότητας του Συμβουλίου που μνημονεύθηκε και προδήλως υπό τον έλεγχο των δικαιοδοτικών οργάνων της Ένωσης. Τα εθνικά δικαστήρια από την άλλη μεριμνούν για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των υποκειμένων δικαίου έναντι τυχόν παραβάσεως του άρθρου 108 παρ. 3 ΣΛΕΕ, περί της υποχρέωσης προηγούμενης κοινοποίησης, από τις εθνικές αρχές, έως την έκδοση της τελι- κής απόφασης της Επιτροπής, με τη λήψη μέτρων για τη θεραπεία της έλλει- ψης νομιμότητας στην εκτέλεση αυτών. 3.  Βλ. Μπουζιά Α., Ο κοινοτικός μηχανισμός ελέγχου των κρατικών ενισχύσεων-Οι διαδι- καστικοί κανόνες, ΕΕΕυρ∆ 2001, 551. 4.  Βλ. ∆ικαστήριο, υπόθεση C-118/10, απόφαση της 4.12.2013, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 5.  Βλ. την Ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή της νομοθεσίας περί κρατικών ενισχύσεων από τα εθνικά δικαστήρια, OJC85, 9.4.2009. 8 9 10