ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΝΙΣΧΥΣΕΩΝ

∆ίκαιο Κρατικών Ενισχύσεων 152 Α. Βοϊτσίδου να αποφευχθεί η έκδοση αποφάσεως αντίθετης με την απόφαση της Επιτρο- πής» 10 . 4. Οριοθέτηση της αρμοδιότητας της Επιτροπής σε σχέση με τα ενωσιακά ∆ικαστήρια Αναφορικά με το έτερο ζήτημα, της σύνδεσης των ρόλων της Επιτροπής και των ενωσιακών ∆ικαστηρίων, λεκτέον ότι τα τελευταία προδήλως δε δύνανται να υποκαταστήσουν την πρώτη στην εκτίμηση και την ουσιαστική κρίση της ως προς τη συμβατότητα του υπό κρίση μέτρου κρατικής ενίσχυσης, περιοριζόμενα στον έλεγχο της τήρησης των διαδικαστικών κανόνων, της αιτιολογίας της από- φασής της, της πλάνης περί το δίκαιο και της πρόδηλης πλάνης κατά την εκτί- μηση των πραγματικών περιστατικών, καθώς και της κατάχρησης εξουσίας 11 . Συνεπώς, κατά κύριο λόγο η Επιτροπή ερευνά το ζήτημα της συμβατότητας και ο δικαστικός έλεγχος δύναται να αποτελεί μόνον έλεγχο ορίων της κρίσης της. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, κρίθηκε λ.χ. ότι το Πρωτοδικείο, ελέγχοντας το κατά πόσον η Επιτροπή, εκδίδοντας απόφαση με την οποία αποφάσισε τη μη υπο- βολή αντιρρήσεων για τη χορήγηση ενίσχυσης, συμμορφώθηκε με το πολυτο- μεακό της πλαίσιο περιφερειακών ενισχύσεων για μεγάλα επενδυτικά σχέδια (ΕΕ 1998, C 107), που ίσχυε κατά το χρόνο των πραγματικών περιστατικών, και ειδικώς το κατά πόσον μπορούσε, βάσει του κειμένου του εν λόγω πλαισίου, να εφαρμόσει στο επίμαχο σχέδιο ενίσχυσης συγκεκριμένο διορθωτικό συντελε- στή, μη εξετάζοντας αν η ενίσχυση αυτή προορίζεται για παρακμάζουσα αγορά, δεν υπερέβη τα όρια ελέγχου που του αναγνωρίζει η νομολογία σε τομέα που απαιτεί σύνθετες οικονομικές και κοινωνικές εκτιμήσεις από την Επιτροπή 12 . 5. Βάρος απόδειξης της συμβατότητας Σημειώνεται ότι το βάρος απόδειξης, ως προς τη συμβατότητα του μέτρου, αντίθετα από ό τι συμβαίνει αναφορικά με την ίδια την ύπαρξη της ενίσχυσης 13 , δε βαρύνει την Επιτροπή, αλλά το κράτος μέλος και πιθανόν τους ενδιαφερόμε- νους κατ’ άρθρο 108 παρ. 2 ΣΛΕΕ, με αποτέλεσμα να απαιτείται η από πλευράς 10.  ΣτΕ 1918/2019 11.  Βλ. Γενικό ∆ικαστήριο, υπόθεση Τ-304/08, απόφαση της 10.7.2012, Smurfit Kapa Group κατά Επιτροπής. 12.  Βλ. ∆ικαστήριο, υποθέσεις C-75/05P και C-80/05P, απόφαση της 11.9.2008, Ομο- σπονδιακή ∆ημοκρατία της Γερμανίας, Glunz AG και OSB Deutschland GmbH κατά Kronofrance SA. 13.  Βλ. Γενικό ∆ικαστήριο, υπόθεση T-143/12, απόφαση της 14.7.2016, Ομοσπονδιακή ∆ημοκρατία της Γερμανίας κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σκ. 148 για την απόδει- ξη του στοιχείου ύπαρξης οικονομικού πλεονεκτήματος. 13 14 15