ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΝΙΣΧΥΣΕΩΝ

∆ίκαιο Κρατικών Ενισχύσεων 154 Α. Βοϊτσίδου στον ανταγωνισμό με τις θετικές της επιπτώσεις που απορρέουν από τη συμ- βολή της στην επίτευξη σαφώς καθορισμένων στόχων κοινού ενδιαφέροντος. Η εξισορρόπηση των τελευταίων λαμβάνει υπόψη της την επίπτωση που έχει η ενίσχυση στην κοινωνική ευημερία της Ε.Ε. Πρώτο κριτήριο που εξετάζεται από την Επιτροπή κατά τον έλεγχο της συμ- βατότητας του μέτρου κρατικής ενίσχυσης προς την ενιαία αγορά είναι αυτό της συμβολής του τελευταίου στην ικανοποίηση του κοινού ενδιαφέροντος της Ένωσης, το οποίο διαπερνάει όλες τις προβλεπόμενες από τη διάταξη του άρ- θρου 107 παρ. 3 ΣΛΕΕ εξαιρέσεις, με τη συμβολή της ενίσχυσης στην κοινωνική και οικονομική συνοχή (περ. α’), στην προώθηση ενός σχεδίου κοινού ευρωπα- ϊκού ενδιαφέροντος (περ. β’), και στην ανάπτυξη ενός κλάδου της οικονομίας ή μιας περιφέρειας σε ένα ενωσιακό πλαίσιο (περ. γ’) 20 . Τα οικονομικά πλεονε- κτήματα θα πρέπει έτσι να συμβάλλουν στην προώθηση μίας οργανωμένης και αρμονικής ανάπτυξης του συνόλου της Ένωσης. Η συλλογιστική της Επιτροπής, κατά τον έλεγχο της συμβατότητας, θα διέλθει μέσω των ζητημάτων του κατά πόσον: α) το εξεταζόμενο μέτρο ενίσχυσης αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση ενός σαφώς καθορισμένου στόχου κοινού συμφέροντος, β) το μέτρο είναι αναγκαίο και κατάλληλο εργαλείο για την επίτευξη του εν λόγω στόχου ή αν υφίστανται άλλα πλέον κατάλληλα, γ) αν παρέχει κίνητρο στο λήπτη της ενίσχυσης, προ- κειμένου δηλαδή να αλλάξει τη συμπεριφορά του τελευταίου, δ) αν το μέτρο είναι ανάλογο προς το αντιμετωπιζόμενο πρόβλημα, δηλαδή αν θα μπορούσε να επιτευχθεί ο ίδιος στόχος με ενίσχυση μικρότερης έκτασης, ε) εάν οι δυσμε- νείς συνέπειες στον ανταγωνισμό και στη λειτουργία της αγοράς είναι τόσο περιορισμένες, ώστε εν τέλει το μέτρο να παράγει θετικά αποτελέσματα 21 . Κατά την άσκηση της διακριτικής της ευχέρειας, η Επιτροπή δύναται να εκδί- δει κατευθυντήριες γραμμές για να καθορίζει τα κριτήρια βάσει των οποίων προτίθεται να εκτιμά κατά πόσον τα μέτρα ενίσχυσης που σχεδιάζουν τα κρά- τη μέλη είναι σύμφωνα με την κοινή αγορά. Σημειωτέον δε ότι η Επιτροπή δε μπορεί να παραιτηθεί, καθορίζοντας κανόνες συμπεριφοράς, για τους οποίους θα γίνει μνεία σε ειδικό κεφάλαιο του παρόντος, από την άσκηση της εξουσίας εκτιμήσεως που της παρέχει η προρρηθείσα διάταξη του άρθρου 107 παρ. 3 ΣΛΕΕ, με συνέπεια λ.χ. η έκδοση Ανακοίνωσης για τον τραπεζικό τομέα να μην απαλλάσσει την Επιτροπή από την υποχρέωσή της να εξετάζει τις εξαιρετικές περιστάσεις που επικαλείται ένα κράτος μέλος σε συγκεκριμένη περίπτωση για να ζητήσει την απευθείας εφαρμογή του άρθρου 107 παρ. 3 στ. β’ ΣΛΕΕ και να αιτιολογήσει τυχόν άρνησή της να δεχθεί ένα τέτοιο αίτημα 22 . 20.  Βλ. Καρύδη Γ. , Ευρωπαϊκό ∆ίκαιο συναλλαγών, 2013, σελ. 424. 21.  Βλ. Hoffman/Micheau , ό.π., σελ. 229. 22.  Βλ. ∆ικαστήριο, υπόθεση C-431/14 P, απόφαση της 8.3.2016, Ελλάδα κατά Επιτροπής. 18 19