ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΝΙΣΧΥΣΕΩΝ

Πρόλογος Το ∆ίκαιο των Κρατικών Ενισχύσεων ρυθμίζει τη δράση του κράτους στην αγο- ρά. Οι πολλαπλές εκφάνσεις του κράτους και οι μετασχηματισμοί της αγοράς, υπό την πίεση της τεχνολογικής προόδου και την ένταση της παγκοσμιοποίη- σης, σμιλεύουν εξελικτικά και τους κανόνες που οργανώνουν δικαϊκά την συμ- βιωτική σχέση κράτους – αγοράς. Είναι μοιραία δίκαιο ζωντανό, υποκείμενο στον απαράβατο νόμο της εξέλιξης και της προσαρμογής. Αν και οι κανόνες του πρωτογενούς ενωσιακού δικαίου δεν έχουν τροποποιη- θεί σημαντικά, οι λιτές, συνταγματικής περιωπής, διατάξεις των άρθρων 107 επ. ΣΛΕΕ έχουν αποτελέσει το έρεισμα για μια έντονη νομοθετική παραγωγή κανόνων παραγώγου δικαίου και κειμένων soft law. Ένα πλούσιο νομολογιακό κεκτημένο διασαφηνίζει και συμπληρώνει δημιουργικά το ισχύον δίκαιο. Ο εκ- συγχρονισμός των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων αποτελεί εγγενές χαρα- κτηριστικό τους, με την Επιτροπή να αναλαμβάνει περιοδικά την πρωτοβουλία αναθεώρησής τους. Το ∆ίκαιο των Κρατικών Ενισχύσεων εντάσσεται συστηματικά στο ενωσιακό ∆ίκαιο του Ανταγωνισμού. Ωστόσο, αφενός η αέναη δραστηριότητα του ενωσι- ακού νομοθέτη στο πεδίο αυτό, αφετέρου η νομολογιακή διάπλαση στην βάση ιδιαίτερων ερμηνευτικών αρχών, δικαιολογούν την ανάλυσή του ως αυτοτε- λούς αντικειμένου έρευνας και ως ιδιαιτέρου γνωστικού αντικειμένου. Όχι μόνο η έκταση της ύλης αλλά και οι θεωρητικές αρχές που υποστηρίζουν τις οικείες ρυθμίσεις συνηγορούν στην επιστημονική αυτή επιλογή. Το ∆ίκαιο των Κρατικών Ενισχύσεων έχει ανάγκη διεπιστημονικής προσέγγισης. Η ερμη- νεία και εφαρμογή των κανόνων του δεν είναι μηχανική εργασία νομικών συλ- λογισμών, αλλά προϋποθέτει εμβάθυνση στις θεσμικές πτυχές των σχέσεων Ένωσης – κρατών μελών, γνώση των πολιτικών αντιπαραθέσεων, κατανόηση οικονομικών μεγεθών και εξοικείωση με το διοικητικό δίκαιο μιας ολοένα ανα- πτυσσόμενης πολυεπίπεδης διοικητικής δομής. Ούτε αμιγώς οικονομικό, ούτε θεωρητική πολιτική επιστήμη, ούτε μονομερώς διοικητικό, το ∆ίκαιο των Κρα- τικών Ενισχύσεων αποτελεί ένα παράδειγμα υπέρβασης των παραδοσιακών κλαδικών διακρίσεων του ∆ικαίου, όπως αυτές απαντούν στις εθνικές έννομες τάξεις, λόγω της ενωσιακής μήτρας του ρυθμιστικού φαινομένου. Η αλληλο- διείσδυση εθνικών και ενωσιακών κανόνων δημιουργεί πολύπλοκα ζητήματα, με την τιθάσευση τους να αποτελεί γοητευτική διανοητική πρόκληση για τον ερμηνευτή.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDg3NjE=