ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ

56 | Το Δίκαιο της Διαμεσολάβησης ΙΙΙ. Η προσφυγή στη διαμεσολάβηση Στο άρθρο 4 του Νόμου προβλέπονται οι τρόποι, με τους οποίους μπορεί να υπαχθεί μια διαφορά σε διαμεσολάβηση και ορίζονται οι μετέπειτα δικονομικές συνέπειες. Συγκεκριμένα ορίζονται οι τρόποι εθελούσιας και υποχρεωτικής συμ- μετοχής σε διαμεσολάβηση, που θα αναλυθούν αμέσως κατωτέρω: 1. Εκούσια συμμετοχή σε διαμεσολάβηση α. Συμφωνία των μερών Ως τυπική προϋπόθεση για την υπαγωγή των ιδιωτικών διαφορών σε διαμεσο- λάβηση τίθεται από τον Νόμο η συμφωνία των μερών να προσφύγουν σε διαμε- σολαβητή 351 , η οποία εδράζεται στην ελευθερία των συμβάσεων 352 και αποτελεί εκδήλωση της ιδιωτικής αυτονομίας, που συνιστά με τη σειρά της έκφανση της οικονομικής ελευθερίας 353 . Η Οδηγία εναπόθεσε το ζήτημα του καθορισμού του τύπου της συμφωνίας στον εθνικό νομοθέτη, ο οποίος στην περίπτωση της Ελλά- δας ρητά καθιέρωσε τον έγγραφο τύπο της συμφωνίας υπαγωγής 354 , χάριν προ- φανώς νομικής ασφάλειας και προστασίας των μερών κατά τη συμμετοχή τους στη διαμεσολαβητική διαδικασία. Συνακόλουθα δε, σε έγγραφο τύπο υποβάλλε- ται τόσο η συμφωνία υπαγωγής στη διαμεσολάβηση, όσο και κάθε τροποποιητι- κή αυτής συμφωνία 355 . Ορίζεται μάλιστα ότι το κύρος της συμφωνίας διαμεσολά- βησης συναρτάται άμεσα με την τήρηση του έγγραφου τύπου, σε αντιστοιχία με τα ισχύοντα στο θεσμό της διαιτησίας 356 , όπου ο προβλεπόμενος έγγραφος τύ- πος είναι συστατικός, όπως πλέον ισχύει και στη διαμεσολάβηση 357 . Σημειώνεται πως στην περίπτωση της συμφωνίας υπαγωγής των μερών κατόπιν συστάσεων του δικαστηρίου, η σχετική έγγραφη συμφωνία συμπεριλαμβάνεται στα πρακτι- κά του δικαστηρίου. Η συμφωνία υπαγωγής σε διαμεσολάβηση είναι μια αυτοτελής συμφωνία, η οποία έπεται της γένεσης της διαφοράς και διέπεται από το ουσιαστικό δίκαιο των συμ- 351. Βλ. άρθρο 4 παρ. 1, περ.α’. 352. Βλ. στους παρακάτω: Μ. Σταθόπουλο , Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, Τόμος Β’, Εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη, 2004, σελ. 686 επ. 353. Βλ. άρ. 5 παρ. 1 Σ. 354. Για τον τύπο του ιδιωτικού εγγράφου βλ. Β. Βαθρακοκοίλη , Ερμηνεία - Νομολογία Αστικού Κώ- δικα (κατ’ άρθρο), Τόμος Α’, Γενικές Αρχές, Άρθρα 1-286, Αθήνα, 2001, σελ. 662. 355. Βλ. αντίστοιχα για τη διαιτητική συμφωνία Α. Φουστούκο , Η εγκυρότητα της συμφωνίας περί διαιτησίας και ο έλεγχός της, ό.π., σελ. 1370. 356. Βλ. ά ρ. 869 ΚΠολΔ. Βλ. Κ. Καλαβρό, Εγχειρίδιο Πολιτικής Δικονομίας, Γενικό Μέρος, Διαδικασία στα πρωτοβάθμια δικαστήρια , ό.π., σελ. 21. 357. Σημειώνεται ότι ο Ν 3898/2010 ανέφερε μόνο για αποδεικτική ισχύ της έγγραφης συμφωνίας των μερών.