ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ

58 | Το Δίκαιο της Διαμεσολάβησης να γίνει η προσφυγή στη διαμεσολάβηση και να διεξαχθεί η διαμεσολαβητική διαδικασία. Eπίσης, δεδομένου ότι στην εν λόγω σύμβαση ενδέχεται να περιέχο- νται προσωπικά δεδομένα των εμπλεκομένων, συνίσταται η προσθήκη σχετικού όρου που να μνημονεύει τους όρους τυχόν επεξεργασίας των δεδομένων αυτών και να παρέχονται οι σχετικές συναινέσεις των εμπλεκομένων μερών 367 . Με την κατάρτιση της συμφωνίας υπαγωγής σε διαμεσολάβηση, η βασική υπο- χρέωση που αναλαμβάνουν τα μέρη συνίσταται στην εκ μέρους τους καταβολή προσπάθειας εξώδικης επίλυσης της μεταξύ τους διαφοράς. Πρόκειται επομέ- νως 368 για σύμβαση η οποία έχει ουσιαστικό περιεχόμενο 369 υπό την έννοια ότι τα μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να καταβάλουν προσπάθεια να επιλύσουν τη μεταξύ τους διαφορά 370 , και μάλιστα με καλόπιστη συμπεριφορά και συναλ- λακτική ευθύτητα 371 , ενώ αντιθέτως στη συμφωνία διαιτησίας τα μέρη άγονται σε μία υποχρεωτική δικαιοδοτική διάγνωση της διαφοράς τους και σε πλήρη αποκλεισμό της δικαστικής προσφυγής. Παρεπόμενη δε της ως άνω υποχρέω- σης παροχής εκ μέρους των μερών προσπάθειας επίτευξης συμβιβασμού, απο- τελεί η υποχρέωσή τους να παραλείψουν είτε να υπαγάγουν τη διαφορά τους σε δικαστική διάγνωση, είτε να συνεχίσουν τη δικαστική της διερεύνηση για όσο διάστημα δεν έχει αρχίσει ή εκκρεμεί η διαμεσολάβηση 372 . Προκειμένου για την προσβολή της σύμβασης υπαγωγής σε διαμεσολάβηση βρί- σκουν εφαρμογή οι γενικές διατάξεις για τις ελαττωματικές δικαιοπραξίες, όπως αυτές που προβλέπουν την ακυρότητα δικαιοπραξιών λόγω έλλειψης δικαιοπρα- κτικής ικανότητας 373 . Περαιτέρω, ακυρότητα, και δη απόλυτη 374 , ενδέχεται να απει- λείται λόγω αντίθεσης στα χρηστά ήθη 375 , ως τέτοια δε νοούνται όχι οι απλές γενι- κές αντιλήψεις του δικαστού αλλά τα γενικά του κοινωνικού συνόλου αισθήματα, για τα όρια, μέσα στα οποία επιτρέπεται να συναλλάσσεται κάποιος . Τέτοια αντίθε- 367. Σύμφωνα με το Κανονισμό 2016/679, όπως ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με τον Ν 4624/2019. 368. Τόσο στην περίπτωση της ρήτρας διαμεσολάβησης για μελλοντικές διαφορές όσο και στην πε- ρίπτωση της συμφωνίας προσφυγής στη διαμεσολάβηση αφότου έχει ανακύψει μια διαφορά. 369. Κ. Καλαβρός , Εγχειρίδιο Πολιτικής Δικονομίας, Γενικό Μέρος, Διαδικασία στα πρωτοβάθμια δι- καστήρια, Εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα - Θεσσαλονίκη, 2011, σελ. 21. 370. Για τη φύση της, βλ. παρακάτω στην ερμηνεία του άρθρου 4. Βλ. Γ. Γραβιά , Η ρήτρα περί Διαμε- σολάβησης, ΔΑΕ & ΕΠΕ, 2011, 245, ο οποίος χαρακτηρίζει τη συμφωνία ως sui generis . 371. Βλ. άρ. 2 παρ. 2 του Νόμου. 372. Για τη βασική έννομη σχέση και τις παρεπόμενες υποχρεώσεις αυτής βλ . Απ. Γεωργιάδη , Ενοχικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, ό.π., σελ. 22 επ. 373. Άρ. 128 επ. ΑΚ. Βλ. Απ. Γεωργιάδη , Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου, Δ’ Έκδοση, Εκδ. Π. Ν. Σάκκου- λα, Αθήνα, 2012, σελ. 550. 374. Βλ. ιδίως ΠΠρΠειρ 661/1989, ΕΝαυτΔ 1989, σελ. 174. 375. Άρ.174 ΑΚ. Η διάταξη αυτή δεν θεμελιώνει αυτοτελώς λόγο ακυρότητας αλλά πρέπει να συν- δυαστεί με άλλη απαγορευτική διάταξη. Βλ. Ι. Καράκωστα , Αστικός Κώδικας, Ερμηνεία - Σχόλια, Νομολογία, Γενικές Αρχές, Άρθρα 127-286, Τόμος Δεύτερος, Νομική Βιβλιοθήκη, 2005, σελ. 237 .