ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ

60 | Το Δίκαιο της Διαμεσολάβησης μης προστασίας, όπως ενδεικτικά με την κύρια παρέμβαση ή την ανταγωγή, την εισαγωγή πολιτικής αγωγής στα ποινικά δικαστήρια, την άσκηση κύριας παρέμβα- σης, προσεπίκλησης, την προσφυγή ενώπιον διαιτητικού δικαστηρίου. Εφόσον δε ασκηθεί ένδικο βοήθημα, η δίκη είναι εκκρεμής μέχρι την τελεσίδικη δικαιοδοτική κρίση επί της διαφοράς 383 . Η διαμεσολάβηση μπορεί να λάβει χώρα και μετά την άσκηση ενδίκου βοηθήματος και σε κάθε στάση της δίκης, ενώπιον δικαστηρίου πρώτου ή ακόμη και δεύτερου βαθμού 384 , εφόσον το δικαστήριο εκτιμήσει ότι η διαφορά θα μπορούσε να επιλυθεί συμβιβαστικά και το συστήσει στους δια- δίκους ή εφόσον οι τελευταίοι συμφωνήσουν από μόνοι τους να προσφύγουν στη διαμεσολάβηση. Τέλος, όπως και στον εξώδικο συμβιβασμό, τυχόν συμφω- νία των μερών μέσω της διαμεσολάβησης μετά την έκδοση τελεσίδικης απόφα- σης και εφόσον ασκήθηκε αίτηση αναίρεσης ή αναψηλάφησης καταργεί τη δίκη ενώπιον του Αναιρετικού Δικαστηρίου και παρέχει δικαίωμα ανακοπής κατά της τυχόν εκτέλεσης που θα επιχειρηθεί 385 . Αντίστοιχα με τη διαιτησία, η σχετική συμφωνία υπαγωγής διαφοράς σε διαμεσο- λάβηση, ως διαρκής σύμβαση, λύεται εκτάκτως με καταγγελία, ήτοι με μονομερή απευθυντέα δικαιοπραξία ενός εκ των μερών, η οποία έχει διαπλαστικό χαρα- κτήρα και επιφέρει τη ρήξη του συμβατικού δεσμού για το μέλλον. Πρόκειται για έκτακτη καταγγελία, η οποία πλην αντιθέτου ρύθμισης των μερών είναι άτυπη, απρόθεσμη και ανεπίδεκτη αιρέσεως 386 . Απαραίτητη προς τούτο είναι η ύπαρξη και επίκληση σπουδαίου λόγου, όπως και στην περίπτωση της διαιτητικής συμ- φωνίας 387 , συνθήκη που κρίνεται κατά περίπτωση με αντικειμενικά κριτήρια και γνώμονα την καλή πίστη. Ενδεικτικά, σπουδαίο λόγο μπορεί να συνιστά η ση- μαντική καθυστέρηση της διαμεσολαβητικής διαδικασίας, η παραβίαση των υποχρεώσεων καλόπιστης συμπεριφοράς από κάποιο μέρος, καθώς και των κείμενων κανόνων σχετικά με τη διαμεσολαβητική διαδικασία, όπως και λόγοι που σχετίζονται με την αποτελεσματικότητα του έργου του διαμεσολαβητή ή κι- νούνται έξω από τη σφαίρα επιρροής των συμβαλλομένων, όπως η απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών 388 . και εμπορικές υποθέσεις, Σάκκουλας, 2014, σελ. 103. 383. Βλ. επίσης σε θεωρία: Β. Βαθρακοκοίλη , Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Ερμηνευτική - Νομολο- γιακή Ανάλυση (κατ’ άρθρο), Τόμος Β’, ό.π, σελ. 17. 384. ΕφΠειρ 938/1980, ΑρχΝ 1983, 497, αλλά και Π. Μάζη , Η νέα αναθεώρηση του ΚΠολΔ με τον Ν 4055/2012 και το πρόβλημα της καθυστέρησης των δικών, ΕλλΔ/νη 2013, σελ. 38. 385. Βλ. Κ. Μακρίδου σε Κ. Κεραμέα/Δ. Κονδύλη/Ν. Νίκα , Ερμηνεία του ΚΠολΔ, Τόμος Ι, 1-590, ό.π., σελ. 587. 386. Εκτός εάν η αίρεση ανήκει στην εξουσιαστική σφαίρα του αποδέκτη της καταγγελίας, βλ. Ι Σπυ- ριδάκη , Ενοχικό Δίκαιο, Γενικό Μέρος, Εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα - Κομοτηνή, 2004, σελ. 524. 387. Κατ’ ανάλογη εφαρμογή των άρ. 766 και 770 ΑΚ, βλ. αντίστοιχα στη διαιτησία: Β. Βαθρακοκοί- λης , Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Ερμηνευτική - Νομολογιακή ανάλυση κατ’Άρθρο, Τόμος Δ’, Αθήνα 1996, σελ. 688. 388. Βλ. Μ. Σταθόπουλο , Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, ό.π., σελ. 1199.