ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ

66 | Το Δίκαιο της Διαμεσολάβησης ρυθμίσεις αυτές κρίθηκε αρμοδίως 412 πως δεν αντίκεινται στο Σύνταγμα, εφόσον οι όροι και οι προϋποθέσεις τους δεν οδηγούν ουσιαστικά στον αποκλεισμό ή την υπέρμετρη παρεμπόδιση της άσκησης της αίτησης ακυρώσεως 413 . Μάλιστα, όπως και στη διαμεσολάβηση, η προηγούμενη άσκηση ενδικοφανούς προσφυ- γής έχει κριθεί ότι συμβάλλει στην αποφόρτιση των δικαστηρίων και τελικώς στη βελτίωση των όρων απονομής της δικαιοσύνης, αφού η αύξηση του δικαιοδοτι- κού έργου των δικαστηρίων έχει ως αποτέλεσμα την ποιοτική υποβάθμιση του ελέγχου και τεράστιες καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης. Επιπρόσθετα, αξίζει να τονιστεί πως η υποχρεωτική (δια)μεσολάβηση, ισχύει, όπως προαναφέρθηκε, εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα για την επίλυση συλλο- γικών εργατικών διαφορών. Οι συγκεκριμένες υποθέσεις βάσει του Συντάγματος και ειδικού νόμου οδηγούνται σε υποχρεωτική συμμετοχή σε μεσολάβηση ενώ- πιον του ΟΜΕΔ, ρυθμίσεις που ουδέποτε δοκιμάστηκαν δικαστικά ως προς τη συνταγματική τους συμβατότητα και μέχρι σήμερα έχουν λειτουργήσει περίφη- μα 414 , έχοντας μάλιστα δημιουργήσει «μία παράδοση συμφωνημένων λύσεων» στη συγκεκριμένη κατηγορία υποθέσεων 415 . Είναι δε απόλυτα παρεμφερής η δι- αδικασία του ΟΜΕΔ με αυτή του Νόμου, δεδομένου ότι και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μία υποχρεωτική απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς με την παρουσία (δια)μεσολαβητή, προ της περαιτέρω δικαιοδοτικής προσφυγής. Επίσης, πέραν των διοικητικών και συλλογικών εργατικών διαφορών, η υπαγωγή και αστικών διαφορών σε υποχρεωτική διαδικασία συμβιβασμού έχει προβλε- φθεί παλαιότερα και στον ΚΠολΔ. Συγκεκριμένα, το άρθρο 214 Α προέβλεπε στην αρχική του μορφή την υποχρεωτική κλήση της άλλης πλευράς σε συνάντηση με σκοπό τη συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, επί ποινή απαραδέκτου, χωρίς να έχει εγερθεί κάποια επιφύλαξη νομιμότητας για τη διάταξη αυτή, η οποία είχε κριθεί μάλιστα σκόπιμη προκειμένου για την προώθηση της συμβιβαστικής επί- λυσης της διαφοράς, χωρίς ωστόσο να επιτύχει στην πράξη 416 . Η νομιμότητα της υποχρεωτικής συμμετοχής στη διαδικασία, όπως προβλέπο- νταν στον Ν 4512/2018, εξετάστηκε από τη διοικητική επιτροπή της Ολομέλειας του ΑΠ, η οποία με οριακή πλειοψηφία αποδέχτηκε μεν το σύννομο παρόμοιων ρυθμίσεων, ιδίως μετά τις αποφάσεις του ΔΕΕ, που προαναφέρθηκαν, ωστόσο έκρινε ότι το κόστος της διαδικασίας της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης, ιδίως με την υποχρεωτική συμμετοχή των πληρεξούσιων δικηγόρων στη διαδικασία, 412. Ολ ΣτΕ 3701/1974, Το Σ 1975, 320, Ολ ΣτΕ 400/1975, Το Σ 1975, 322. 413. Βλ. Ε. Π. Σπηλιωτόπουλο , Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου, Τόμος 2, Νομική Βιβλιοθήκη, 2011, σελ. 101 και εκεί παραπομπή στο άρθρο 6 της ΕΣΔΑ. 414. Αυτό που αμφισβητήθηκε είναι το μετέπειτα δικαίωμα μονομερούς προσφυγής σε διαιτησία, το οποίο όμως επίσης κρίθηκε συμβατό συνταγματικά. 415. Ι. Δ. Κουκιάδης , Εργατικό Δίκαιο, Συλλογικές Εργασιακές Σχέσεις, ό.π., σελ. 853. 416. Βλ. σχετική προβληματική σε Δ. Θεοχάρη , Οι νεοπαγείς διατάξεις του ΚΠολΔ για τη διαμεσολά- βηση και την εξωδικαστική επίλυση διαφορών, Συνήγορος, 111/2015.