ΔΙΚΑΙΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ

100 Δίκαιο Συναλλαγών φορά το μήνα, χωρίς επιβάρυνση, με τρόπο που έχει συμφωνηθεί και που επιτρέ- πει στον πληρωτή να αποθηκεύει και να αναπαράγει αυτούσιες τις πληροφορίες. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ευρωπαίος και κατ’ επέκταση και ο Έλληνας νομο- θέτης αντιμετωπίζουν ευνοϊκότερα τους καταναλωτές εισάγοντας αυξημένης προστασίας διατάξεις και ταυτόχρονα ο Έλληνας νομοθέτης, αξιοποιώντας τη διακριτική ευχέρεια που του παρείχε η Οδηγία 2015/2366, εξομοίωσε το επίπε- δο αλλά και την ανάγκη προστασίας των καταναλωτών με αυτό της πολύ μικρής επιχείρησης που εντάσσεται, πλέον, στο πλέγμα των διατάξεων για τους κατανα- λωτές στον παρόντα Ν 4537/2018 124 . Επίσης, όλες οι προστατευτικές διατάξεις του Ν 4537/2018 συντρέχουν σωρευτικά και υπό την επιφύλαξη της Ζ1-699/2010 Κοινής Απόφασης των Υπουργών Οικονομικών, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας-Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Για λόγους αυξημένης προστασίας εισάγονται διατάξεις σχετικά με τη συγκατά- θεση αλλά και την άρνηση έγκρισης πληρωμών. Ειδικότερα, αν η συγκατάθεση κοινοποιείται με τη χρήση συγκεκριμένου μέσου πληρωμών, ο πληρωτής και ο οικείος πάροχος υπηρεσιών πληρωμών του μπορεί να συμφωνήσουν την εφαρ- μογή ποσοτικού ορίου δαπάνης για τις πράξεις πληρωμής που εκτελούνται μέσω αυτού του μέσου πληρωμών. Ταυτόχρονα, η διαδικασία για την παροχή συγκατά- θεσης αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ του πληρωτή και του οικείου παρόχου ή των οικείων παρόχων υπηρεσιών πληρωμών, ενώ ο πληρωτής μπορεί να ανακαλεί τη συγκατάθεσή του για την εκτέλεση σειράς πράξεων πληρωμής, οπότε κάθε μελλοντική πράξη πληρωμής θα θεωρείται ως μη εγκεκριμένη. Ταυτόχρονα, εφόσον υπάρχει σχετικός όρος στη σύμβαση-πλαίσιο, ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών μπορεί να προβαίνει σε αναστολή της δυνατότητας χρή- σης του μέσου πληρωμών, για αντικειμενικά αιτιολογημένους λόγους που σχε- τίζονται με την ασφάλεια του μέσου πληρωμών, με την ύπαρξη υπόνοιας περί μη εγκεκριμένης ή απατηλής χρήσης του μέσου πληρωμών ή, στην περίπτωση μέσου πληρωμών που συνδέεται με παροχή πιστωτικού ορίου, με το σημαντι- κά αυξημένο κίνδυνο ενδεχόμενης αδυναμίας του πληρωτή να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις πληρωμής του. Οι ρυθμίσεις αυτές είναι σαφές ότι επιφυλάσσουν μεγάλο βαθμό διακριτικής ευχέρειας και εξουσίας άσκησης δικαιώματος υπέρ των παρόχων υπηρεσιών πληρωμών. Στον αντίποδα, τοποθετείται το βάρος απόδειξης για τέτοιες ενέργειες που φέρει ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών, ο οποίος προβαίνει σε τέτοιες πράξεις περιορισμού των δικαιωμάτων, νομίμων και συμβατικών, του χρήστη. Ταυτόχρονα, επειδή ο βασικός και ουσιαστικός φόβος και κίνδυνος από τη χρή- ση μέσων πληρωμών είναι οι συνέπειες των μη εγκεκριμένων ή εσφαλμένων πράξεων πληρωμών, ο χρήστης των υπηρεσιών πληρωμών θα πρέπει να ενημε- ρώνει, αμελλητί, τον πάροχο υπηρεσιών πληρωμών σχετικά με μη εγκεκριμένες 124. Βλ. σχετικά άρθ. 61 παρ. 2 Ν 4537/2018.