ΔΙΚΑΙΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ

104 Δίκαιο Συναλλαγών μέσου πληρωμής ει δυνατόν πριν την αναστολή ή το αργότερο αμέσως μετά από αυτήν. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης υπηρεσιών πληρωμών μπορεί να λύσει τη σύμβα- ση-πλαίσιο οποτεδήποτε, εκτός αν στη σύμβαση συμφωνήθηκε ειδική προθεσμία προειδοποίησης, η οποία όμως δεν μπορεί να υπερβαίνει τον 1 μήνα. Η λύση της σύμβασης-πλαίσιο δεν μπορεί να έχει ως συνέπεια την επιβάρυνση για το χρήστη υπηρεσιών πληρωμών, εκτός από την περίπτωση που η σύμβαση έχει ισχύσει για λιγότερο από 6 μήνες. Τυχόν χρεώσεις για τη λύση της σύμβασης-πλαίσιο πρέπει να είναι εύλογες και σύμφωνες με το κόστος που προκαλείται. Την ίδια στιγμή και ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών μπορεί να καταγγείλει τη σύμβαση-πλαίσιο αορίστου χρόνου, αν έχει συμφωνηθεί στη σύμβαση-πλαίσιο, με προειδοποίηση, όμως, τουλάχιστον 2 μηνών, και μάλιστα εγγράφως, σε έντυ- πη μορφή ή σε άλλο σταθερό μέσο. Επιπλέον, ο πάροχος υποχρεούται να λύσει τη σύμβαση υπηρεσιών πληρωμών σε εξαιρετικές περιστάσεις δυνάμει άλλων σχετικών κοινοτικών ή εθνικών νομικών διατάξεων, όπως η νομοθεσία για το ξέπλυμα χρημάτων και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, τυχόν ενέργειες που αφορούν τη δέσμευση περιουσιακών στοιχείων ή συγκεκριμένα μέτρα που συνδέονται με την πρόληψη και τη διερεύνηση εγκλημάτων. Στην περίπτωση της λύσης της σύμβασης οι επιβαρύνσεις για την παροχή υπηρε- σιών πληρωμών που χρεώνονται σε τακτική βάση καταβάλλονται από το χρήστη υπηρεσιών πληρωμών μόνο κατ` αναλογία προς το χρόνο μέχρι τη λύση της σύμ- βασης-πλαίσιο 131 . Παράλληλα, τυχόν επιβαρύνσεις που έχουν καταβληθεί προκα- ταβολικά, επιστρέφονται κατ` αναλογία στο χρήστη. Πρέπει να τονισθεί στο σημείο αυτό ότι όλες οι ειδικές ρυθμίσεις του Ν 4537/2018 και ειδικά αυτές του άρθ. 55 που αφορούν τη λύσης της σύμβασης- πλαίσιο, δεν υπερισχύουν ως ειδικότερες, αντιθέτως υποχωρούν και δεν θίγουν άλλες ρυθμίσεις αναφορικά με το δικαίωμα υπαναχώρησης και την τήρηση των κανόνων αναγκαστικού δικαίου και τους λόγους ακυρότητας των συμβάσεων, ει- δικά σε ό,τι αφορά την προστασία των δικαιωμάτων των καταναλωτών. Συμπερασματικά, ο Ν 4537/2018 και οι τελευταίες ρυθμίσεις των ηλεκτρονικών πληρωμών αλλά και η συνεχής και σε πυκνά χρονικά διαστήματα λήψη νομοθε- τικών πρωτοβουλιών και μέτρων από την ΕΕ και τη χώρα μας υποδηλώνουν τη διαρκή ανάγκη ρύθμισης του τομέα αυτού δεδομένης της ραγδαίας ανάπτυξης και εξέλιξης της τεχνολογίας, την οποία το δίκαιο προσπαθεί να ακολουθήσει και να δημιουργήσει το ικανό εκείνο νομικό πλαίσιο για τη διασφάλιση των συμ- φερόντων και δικαιωμάτων των συμβαλλομένων στις ηλεκτρονικές συναλλα- γές και κατ’ ακολουθία στις υπηρεσίες και τα συστήματα πληρωμών. Ταυτόχρονα, καθίσταται αναγκαία και σαφής η υποχρέωση διαρκούς αναβάθμι- σης των συστημάτων ασφαλείας των παρόχων πληρωμών για την αποφυγή και 131. Βλ. Α. Βαλτούδη , Τριμερείς σχέσεις τραπεζικού δικαίου, Δ/ΝΗ 2018, σελ. 1005 επ.