Η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

38 Η ΕΝΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Αν επομένως το ενωσιακό δίκαιο προέβαινε σε απαγόρευση μόνο των συμφω- νιών μεταξύ των επιχειρήσεων, θα ήταν πρακτικά αδύνατο για την Επιτροπή, να τεκμηριώσει την καρτελική σύμπραξη στην αγορά, αφού θα μπορούσε να επιτευχθεί αποτελεσματικά εναρμόνιση μεταξύ των επιχειρήσεων χωρίς να υφί- σταται ανάγκη για υπογραφή τυπικών συμφωνιών 146 . Στις περιπτώσεις αυτές οι επιχειρήσεις μπορεί να καταλήξουν σε συμφωνία να ενημερώνουν η μία την άλλη σε σχέση με τις τιμές τις οποίες σκοπεύουν να χρε- ώσουν με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να αποδειχθεί το ακριβές χρονικό ση- μείο κατά το οποίο επιτεύχθηκε η σύμπραξη 147 . Συνεπώς η εισαγωγή της ευέλι- κτης έννοιας της εναρμονισμένης πρακτικής, θεωρήθηκε απαραίτητη, ώστε να αποφευχθεί η νόθευση του ανταγωνισμού. Όπως θα αναδειχθεί αναλυτικά κατωτέρω, ο βαθμός δυσκολίας εκτίμησης αυ- ξάνεται σε περίπτωση που οι επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στα πλαίσια μίας ολιγοπωλιακής αγοράς, αφού στην περίπτωση αυτή η συμπεριφορά των επιχει- ρήσεων μπορεί να είναι παράλληλη όχι λόγω εναρμονισμένης πρακτικής, αλλά επειδή οι επικρατούσες συνθήκες στην οικεία αγορά οδηγούν τις δραστηριο- ποιούμενες επιχειρήσεις στην ευφυή προσαρμογή τους 148 στην στρατηγική των ανταγωνιστών τους, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα υποστούν βέβαιη βλάβη των συμφερόντων τους. Εδώ βρίσκεται και η μέγιστη δυσκολία διάκρισης, αφού θα πρέπει σε κάθε πε- ρίπτωση να διαφοροποιείται η διάκριση των συγκεκαλυμένων Cartels από τις εύλογες και αθώες παράλληλες εμπορικές πρακτικές, που υπαγορεύουν ιδίως οι ολιγοπωλιακές συνθήκες τις αγοράς 149 . Για το λόγο αυτό, στην οικονομική θε- ωρία και μόνο σε μη ολιγοπωλιακές αγορές δεν αναμένονται εναρμονισμένες πρακτικές. Η διαφοροποίηση αυτή των απόψεων σε σχέση με τη νομική θεώ- ρηση του φαινομένου της εναρμονισμένης πρακτικής, οφείλεται στο σημείο ότι νομική και οικονομική θεωρία ξεκινούν από διαφορετικό σημείο αναφοράς, αφού η νομική θεωρία επικεντρώνεται στην συμπεριφορά καθ’ εαυτή των επι- χειρήσεων, ενώ η οικονομική θεωρία δίνει έμφαση στη δομή της αγοράς θεω- ρώντας ειδικότερα την ολιγοπωλιακή αγορά ως απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση περί εναρμόνισης 150 . 146. Α.Αιμιλιανίδης, Το πρόβλημα της απαγόρευσης της εναρμονισμένης πρακτικής στο Κοινοτικό Δί- καιο, ΕΕυρΔ, 4.2004, σελ. 729 . 147. Bishop s, Walker M, The Economics of EC Competition Law: Concepts, Application and Measurement, London: Sweet & Maxwell, 1999 p.79. 148. Συνεκδ.Υποθε C-40-48,50,54-56, 111,113-114/73 Cooperatieve Vereniging Suiker Unie v Commission 1975, ECLI:EU:C:1975:174. 149. Stigler, A Therapy of Oligopoly, The Journal of Political Economy , Vol 72, No 1,pp 44-61. 150. Ν.Ζευγώλης, Εναρμονισμένες Πρακτικές , όπ υποσημείωση 6.