Η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΩΣΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

40 Η ΕΝΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Η προβληματική του προσδιορισμού της εναρμονισμένης πρακτικής, εμφαίνε- ται ιδιαίτερα, όταν αυτή αναπτύσσεται στα πλαίσια μιας ολιγοπωλιακής αγοράς, αφού δεν έχουν οριοθετηθεί πλήρως τα κριτήρια διαφοροποίησης της απαγο- ρευμένης εναρμόνισης σε σχέση με την παράλληλη συμπεριφορά των επιχειρή- σεων 154 , ενώ σε κάθε περίπτωση, η θεσμική αντιμετώπιση της απαγορευμένης μορφής της εναρμονισμένης πρακτικής, υπόκειται σε δικονομική αποδεικτική δυσχέρεια, εκ μέρους των ελεγκτικών αρχών, εθνικών και ενωσιακών, καθώς εί- ναι προφανές ότι στις περιπτώσεις αυτές είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακτώ- νται σχετικά αποδεικτικά στοιχεία 155 . Η οριοθέτηση του όρου εναρμονισμένη πρακτική, από την νομολογία των δικα- στηρίων της ΕΕ, το πρώτον εμφαίνεται στις αποφάσεις ICI κατά Επιτροπής 156 και Suike rUnie 157 . Με την πρώτη απόφαση οριοθετήθηκε ως σκοπός της διάταξης «η απαγόρευ- ση του συντονισμού μεταξύ επιχειρήσεων, που χωρίς να φθάνει μέχρι την κατά κυ- ριολεξία σύναψη συμβάσεως, αντικαθιστά ηθελημένα τους κινδύνους που ενέχει ο ανταγωνισμός με την έμπρακτη συνεργασία των επιχειρήσεων αυτών» , ενώ με την δεύτερη απόφαση το Δικαστήριο έκρινε ότι «δεν είναι απαραίτητη η κατάστρωση συγκεκριμένου σχεδίου για τον παραπάνω συντονισμό και προσέθεσε ότι πέρα από την αντικατάσταση των κινδύνων του ανταγωνισμού, ο συντονισμός αυτός μειώνει την αβεβαιότητα που έχει κάθε επιχείρηση σχετικά με την συμπεριφορά που θα υιο- θετήσουν οι ανταγωνιστές της» 158 . Στα πλαίσια των ανωτέρω παραδοχών, ο εννοιολογικός προσδιορισμός της εναρμονισμένης πρακτικής σύμφωνα με το ΔΕΕ, περιλαμβάνει τις παραδοχές ότι η εναρμονισμένη πρακτική συνιστά μορφή συντονισμού μεταξύ των επι- χειρήσεων, δηλαδή ενσυνείδητη έμπρακτη συνεργασία, η οποία χωρίς να έχει φθάσει μέχρι του σημείου πραγματοποίησης μίας συμφωνίας καθαυτή, αντικα- θιστά συνειδητά τους κινδύνους του ανταγωνισμού με πρακτική συνεργασία μεταξύ τους έναντι των κινδύνων του ανταγωνισμού. Στην θεωρία γίνεται δεκτό ότι η εναρμονισμένη πρακτική πρέπει να αναλύεται περισσότερο με όρους οικονομικής ανάλυσης και λιγότερο με όρους νομικής 154. Δ. Τζουγανάτος: Ολιγοπώλιο και συλλογική δεσπόζουσα θέση στο δίκαιο του Ελεύθερου Ανταγω- νισμού 2004.σελ 51.Γ.Τριανταφυλάκης: Η ενσυνείδητη παράλληλη συμπεριφορά επιχειρήσεων ως εναρμονισμένη πρακτική 2008 σελ 127 . 155. Ν. Ζευγώλης: Εναρμονισμένες πρακτικές:Το ζήτημα της οικονομικής ανάλυσης και η ανάγκη συν- δυασμού νομικής-οικονομικής σκέψης , ΔΕΕ 1/2004 σελ 26, Λ. Αθανασίου: Το αντικείμενο της απαγόρευσης: Μορφές συμπράξεων σε Δ. Τζουγανάτος Δίκαιο του Ελεύθερου Ανταγωνισμού 2013 σελ 220. 156. ΔΕΕ Απόφαση 14-07-1972, C-48-49/69, ICI κατά Επιτοπής [Dyestuffs], Συλλ 1972 σελ 103. 157. ΔΕΕ απόφαση 16-02-1975 C-40-44/73 SuikerUnie όπ, σελ 513 158. Γ.Αυγερινός: Εισαγωγή στο δίκαιο Ανταγωνισμού της ΕΕ .όπ σελ 62