ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΠολΔ

12 Ι. Βαλμαντώνης Οι γενικές διατάξεις των ειδικών διαδικασιών κασιών σε τρεις μεγάλες κατηγορίες 30 . Η θέση αυτή στηρίζεται και στο ότι δεν θα είχε λόγο ύπαρξης η ρύθμιση του άρθρου 610 ΚΠολΔ, με την αναφορά της στο επιτρεπτό σώρευσης μεταξύ των περισσότερων ομάδων διαφορών του άρθρου 592 αρ. 1, 2 και 3 ΚΠολΔ, αφού θα ήταν πλεοναστική 31 . Η αυτοτέλεια της ειδικότερης κατηγορίας των πε- ριουσιακών διαφορών επισημαίνεται και στην αιτιολογική έκθεση της επιτροπής Κράνη Δ., η οποία υιοθέτησε τις διατάξεις αυτές, με ορισμένες όμως ειδικές διαφοροποιήσεις, η οποία αποσαφηνίζει ότι οι διαφορές αυτές, παρόλο τον κοινό περιουσιακό χαρακτήρα τους, πρέπει, ωστόσο, να διατηρήσουν τυπικά την αυτοτέλειά τους, ώστε να εμποδίζε- ται η αντικειμενική σώρευσή τους κατά το άρθρο 218 ΚΠολΔ ή η ανταγωγική άσκησή τους 32 . Ο βασικότερος λόγος για τη διατήρηση της αυτοτέλειας είναι η πρόβλεψη από το νομοθέτη ειδικότερων ρυθμίσεων (λ.χ. στην ερημοδικία των διαδίκων) για κάθε υποκα- τηγορία διαφορών, με συνέπεια η τυχόν συνεκδίκασή τους να περιπλέκει τη διεξαγωγή της δίκης και να δημιουργεί αβεβαιότητα και αστάθεια. Κατά συνέπεια, οι επιμέρους κα- τηγορίες διαφορών που προβλέπονται στα άρθρα 592 και 614 ΚΠολΔ θα συνεχίσουν να αποτελούν αυτοτελείς ειδικές διαδικασίες, καθόσον διέπονται από ιδιαίτερους κανόνες. Στην αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή του ενιαίου της διαδικασίας 33 κυρίως συμβάλλει η κεντρική διάταξη του άρθρου 591 ΚΠολΔ, που προβλέπει κοινό διαδικαστικό πλαίσιο για όλες τις ειδικές διαδικασίες, διευκολύνοντας έτσι σημαντικά ενδεχόμενη σώρευση ή συνεκδίκασή τους. Επιπλέον, συνηγορεί και το γεγονός ότι ο νομοθέτης εκλαμβάνει τις περιουσιακές διαφορές ως ενιαία διαδικασία, με τις προβλέψεις των άρθρων 632 §2 και 937 §3 ΚΠολΔ, σύμφωνα με τις οποίες η ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής καθώς και η ανακοπή κατά της εκτέλεσης αντίστοιχα δικάζονται κατά τη διαδικασία των περιουσιακών διαφορών του άρθρου 614 επ. ΚΠολΔ. Η πρακτική αξία του ζητήματος εντοπίζεται κυρίως στα ζητήματα της αντικειμενικής (218 ΚΠολΔ) και επικουρικής σώρευσης (219 ΚΠολΔ) αγωγών, ανακοπών, εφέσεων κ.λπ. και της συνεκδίκασής τους (246 ΚΠολΔ), καθώς και της ασκήσεως ανταγωγής (268 §3), που προϋποθέτουν ταυτότητα διαδικασίας. Σύμφωνα με την πάγια νομολογία, η σώρευση περισσότερων αγωγικών βάσεων που υπάγονται σε διαφορετική διαδικασία, δεν συνε- πάγεται απαράδεκτο ή ακυρότητα του δικογράφου, αλλά ως μόνη κύρωση προβλέπεται ο χωρισμός των υποθέσεων 34 . Κατά συνέπεια, κατ’ εφαρμογή της ορθότερης πρώτης άποψης, θα πρέπει να αποκλεισθεί η δυνατότητα σώρευσης αξιώσεων υπαγόμενων σε 30. ΜΠρΑθ 1265/2017 Αρμ 2017, 631 με παρατηρήσεις Π. Αρβανιτάκη . 31.  Έτσι και η Τσιώρα Ε ., Εφαρμογή του Ν. 4335/2015 στην τακτική και τις ειδικές διαδικασίες. Ζη- τήματα διαχρονικού δικαίου - Επισκόπηση νομολογίας, Αρμ 2018, 1631. 32. Βλ. Σχέδιο ΚΠολΔ επιτροπής υπό την προεδρία Δ. Κράνη , ΕΠολΔ 2015, 388. 33.  Μπαμπινιώτης Δ., ό.π., ΕΠολΔ 2014, 223, Κατηφόρης Ν., ό.π., ΕΣυγκΔ 2016, 5. 34. ΑΠ 2169/2014 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 5453/2011 ΕλλΔνη 2015, 793, ΕφΑθ 1504/2010 ΕφΑΔΠολΔ 2010, 1356 με παρατηρήσεις Αν. Πλεύρη . 15 16