50 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΟΧΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Μίσθωση πράγματος • Πραγματικά ελαττώματα [10] 53 συνεπάγεται σπουδαίο κίνδυνο για την υγεία του μισθωτή, προϋπόθεση που όπως προκύπτει από τα πραγματικά περιστατικά πληρούται, και 4) αποζημίωσης για τη μη εκτέλεση της σύμβασης, ακριβέστερα για πλημμελή εκτέλεση της σύμβασης, σύμφωνα με την ΑΚ 577 εδ. 2, αν το ελάττωμα υπήρχε κατά τη συνομολόγηση της σύμβασης ή, σύμφωνα με την ΑΚ 578 § 1, αν το ελάττωμα εμφανίστηκε μετά τη συ- νομολόγηση της σύμβασης, οπότε όμως αντίθετα με τις υπόλοιπες αξιώσεις απαι- τείται και υπαιτιότητα του εκμισθωτή, η οποία τεκμαίρεται και, όπως προκύπτει από τα πραγματικά περιστατικά, υπάρχει στη μορφή της αμέλειας. Αποκαθίσταται το θετικό διαφέρον. Ως προς τη συρροή των παραπάνω δικαιωμάτων ισχύουν τα εξής: Η άσκηση του δικαιώματος της άρσης δεν αποκλείει την άσκηση των δικαιωμάτων της μη κα- ταβολής του μισθώματος ή της αποζημίωσης μέχρι την άρση, και το αντίστροφο, αποκλείει όμως την καταγγελία μετά την άρση. Το δικαίωμα της μη καταβολής μισθώματος τελεί κατ’ αρχήν σε εκλεκτική συρροή με το δικαίωμα της αποζημίωσης (ΑΚ 577 εδ. 1: «αντί … »). Αυστηρή ως προς τη δι- άζευξη είνει συνήθως η νομολογία η οποία δέχεται ότι οι αξιώσεις καταβολής ή μείωσης και αποζημίωσης είναι διαζευκτικές και η επιλογή της μίας κατά την ΑΚ 306 παρ. 1 αποκλείει την άσκηση των υπολοίπων (βλ. ΑΠ 879/2006, Νόμος), εφό- σον ασκούνται για το ίδιο διάστημα (βλ. ΟλΑΠ 50/2005, ΕλλΔνη 2006, 84). Μάλιστα, κατά τη νομολογία αποκλείεται ακόμη και η επικουρική άσκηση των εν λόγω δι- καιωμάτων στο μέτρο που αυτά αφορούν το ίδιο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, στη θεωρία υποστηρίζεται και η άποψη ότι μόνο η επιλογή σε συνδυασμό με την επιτυ- χημένη δικαστική άσκηση εξαντλεί τη σχέση των δικαιωμάτων (για τις υποστηρι- ζόμενες απόψεις βλ. Ραψομανίκη , σε ΑΚ Γεωργιάδη/Σταθόπουλου, Άρθρα 577-578, αρ. 15), ενώ περαιτέρω προτάσσεται η δυνατότητα επικουρικής σώρευσης κατά την ΚΠολΔ 219 ώστε να εξυπηρετείται και η οικονομία της δίκης (βλ. Κορνηλάκη , Επιτ. Ειδ. Ενοχ., § 64V∙ Παντελίδου , σε ΣΕΑΚ Γεωργιάδη, Άρθρα 577-578, άρ. 14 επ.). Σωρευτικά γίνεται δεκτό ότι αναζητούνται οι περαιτέρω ζημίες που απαιτούνται με βάση την ΑΚ 288 σε συνδ. με 330, ή την ΑΚ 281 σε συνδ. με 914 ή τις ΑΚ 197-198 ( Γεωργιάδης , Εγχειρίδιο Ειδ. Ενοχ., § 15, σημ. 54∙ Κορνηλάκης , Επιτ. Ειδ. Ενοχ., § 64V). Αντίθετα έχει δεχθεί η νομολογία (βλ. ΑΠ 849/2001 ΕΔΠ 2002, 61). Ωστόσο, για την αξίωση περαιτέρω ζημιών μπορεί πλέον να εφαρμοσθεί αναλογικά και η ΑΚ 543, ώστε ο μισθωτής να ζητήσει την αποκατάσταση της ζημίας ακριβώς που δεν καλύ- φθηκε από τη μείωση ή τη μη καταβολή του τιμήματος. Επίσης το δικαίωμα της καταγγελίας μπορεί να ασκηθεί σωρευτικά με το δικαίωμα μη καταβολής μισθώματος μέχρι τη λήξη της μίσθωσης ή αποζημίωσης. Από τα πραγματικά περιστατικά προκύπτει ότι ο Μ επέλεξε να ασκήσει το δικαίωμα άρσης του πραγματικού ελαττώματος και όχι αυτό της καταγγελίας επιθυμώντας να πα- ραμείνει στο μίσθιο, και ο Ε εκπληρώνει την υποχρέωσή του.