ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

56 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ τική προσφυγή ή αίτηση θεραπείας, ιεραρχική προσφυγή, ειδική διοικητική προ- σφυγή, ενδικοφανής προσφυγή. Ο Κώδικας προβλέπει, ωστόσο, τα χαρακτηριστι- κά ορισμένης διοικητικής προσφυγής, ώστε αυτή να λαμβάνεται ως ενδικοφανής προσφυγή και να θεωρείται η άσκηση της διαδικαστική προϋπόθεση του ενδίκου βοηθήματος της προσφυγής. Τα χαρακτηριστικά της ενδικοφανούς προσφυγής, κα- τά 63§4 ΚΔΔ, είναι η πρόβλεψη από το νόμο, η πρόβλεψη άσκησης εντός ορισμένης προθεσμίας, η άσκηση σε ειδικώς καθοριζόμενο όργανο (το οποίο μπορεί να είναι το ίδιο με αυτό που εξέδωσε την πράξη), και το ότι συνεπάγεται τον έλεγχο της προ- σβαλλόμενης πράξης κατά το νόμο και την ουσία. Η Διοίκηση οφείλει να ενημερώνει με οποιονδήποτε τρόπο (ήτοι στο σώμα της πρά- ξης ή και με το διαβιβαστικό) για την υποχρέωση και τους όρους άσκησης της ενδι- κοφανούς προσφυγής, άλλως αίρεται η διαδικαστική προϋπόθεση και η προσφυγή είναι παραδεκτή και αν ακόμα δεν ασκήθηκε προηγούμενα η ενδικοφανής προσφυ- γή. Ως όροι για τους οποίους υπάρχει υποχρέωση ενημέρωσης νοούνται το αρμό- διο όργανο, η προθεσμία άσκησης και οι συνέπειες της μη άσκησης της προσφυγής. Στη νομολογία παρατηρείται μια λελογισμένη τάση περιορισμού της υποχρέωσης ενημέρωσης. Για παράδειγμα, στις διαφορές από την εκτέλεση δημόσιων έργων αναφέρουμε τη ΣτΕ Ολ 876/2013 , όπου κρίθηκε ότι ειδική νομοθετική πρόβλεψη της ενδικοφανούς προσφυγής και του ενδίκου βοηθήματος στην αυτή διάταξη δεν δικαιολογούν την έλλειψη γνώσης του αναδόχου ως προς την υποχρέωση άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής (βλ. επίσης ΣτΕ 1400/2016, ΣτΕ 794/2017 ). Αν η διοίκηση δεν ενημερώσει, αλλά ο διοικούμενος καταφύγει σε άλλη ενδικοφα- νή διαδικασία, το εμπρόθεσμο της προσφυγής κατά της αρχικής πράξης θα κριθεί με βάση τη διαδικασία που πράγματι τήρησε ο διοικούμενος ( ΣτΕ Ολ 1316/2001 ). Η προσφυγή ασκείται κατά της απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής ή, όταν η ενδικοφανής διαδικασία έχει περισσότερα στάδια (π.χ. δημόσια έργα, όπου προ- βλέπεται πρώτα ένσταση και ύστερα αίτηση θεραπείας), κατά της πράξης που εκδί- δεται επί της τελευταίας ενδικοφανούς προσφυγής. Συνέπεια της μη τήρησης ενδικοφανούς διαδικασίας είναι το απαράδεκτο της προ- σφυγής. Ειδικότερη έκφανση του κανόνα αποτελεί και το απαράδεκτο της προβο- λής το πρώτον με την προσφυγή λόγων που δεν προβλήθηκαν με την ενδικοφανή προσφυγή. Μπορεί, ωστόσο, να αμφισβητηθεί με νέα επιχειρήματα η αιτιολογία της απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής και των λόγων της. δ) Ενεργητική νομιμοποίηση Δικαιούται να ασκήσει προσφυγή πρόσωπο που έχει άμεσο, προσωπικό και ενε- στώς έννομο συμφέρον. Δικαίωμα άσκησης προσφυγής έχει επίσης και πρόσω- πο ή όργανο στο οποίο αναγνωρίζεται τέτοιο δικαίωμα από ειδική διάταξη νόμου (αφορά ιδίως τις περιπτώσεις ενδοστρεφούς δίκης, όπως το άρθρο 33 Ν 702/1977, η οποία καταργήθηκε δύο φορές και επανήλθε τελικά σε ισχύ με το άρθρο 55 Ν 4144/2013, βλ. ΔΕφΑθ 126/2007 ) (64§1 ΚΔΔ).