ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

VII Πρόλογος Είναι γνωστό ότι ο εφοδιασμός των νομικών της πράξης με «εργαλεία», χρήσιμα για τη δουλειά που κάνουν, είναι ένας από τους βασικούς στόχους της εκδοτικής παραγωγής της «Νομικής Βιβλιοθήκης»! Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από την κυκλοφορία (Ιανουάριος 2017) της δεύτερης έκδο- σης του τίτλου «ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ κατά τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας», που από τη «Νο- μική Βιβλιοθήκη» είχε ενταχθεί στη σειρά «Η ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ», υπό τη διεύ- θυνση του Βασίλη Τσούμα, τ. δικηγόρου στον Άρειο Πάγο. Το βιβλίο εκείνο είχε γραφεί από την Αγγελική Δανηλάτου, που με παραστατικό τρόπο «έβαλε στο χαρτί» την εμπειρία της από το «κυνήγι» των προθεσμιών κατά την άσκηση της δικηγορίας. Γι’ αυτό και οι αποδέκτες το τίμησαν, γεγονός που προκύπτει από την εκδοτική επιτυχία, την οποία τού προσέφεραν. Η νομοθετική δραστηριότητα, που επακολούθησε, κατέστησε απαραίτητη μια νέα κα- ταγραφή των προθεσμιών στην πολιτική δίκη. Πράγματι, μετά τους ν. 4335/2015, ν. 4370/2016, ν. 4411/2016 και ν. 4446/2016, των οποίων τα δεδομένα είχαν αποτελέ- σει αντικείμενο επεξεργασίας στο βιβλίο που μόλις αναφέρθηκε, δημοσιεύθηκαν οι ν. 4465/2017, ν. 4472/2017, ν. 4475/2017, ν. 4488/2017, ν. 4491/2017, ν. 4509/ 2017, ν. 4512/2018, ν. 4549/2018 και ν. 4604/2019, που επέφεραν νέες μεταβολές στο ήδη ταλαι- πωρημένο σώμα του ΚΠολΔ: ασφαλώς, για την ανανέωσή του και για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του! Το αν οι μεταβολές που επήλθαν, συνέβαλαν στην αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης, είναι ένα ζήτημα που θα εκτιμηθεί σε βάθος χρόνου και, ως εκ τούτου, ξεφεύγει από τους στόχους της παρούσας έκδοσης. Αυτό που μπορεί να λεχθεί από τώρα, όμως, είναι το ότι ο τρόπος, με τον οποίο επήλθαν οι μεταβολές (επανειλημμένα, με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού συντελεστών και υπό πίεση χρόνου, κάθε φορά), υποβάθμισε σημαντικά την ποιότητα του Κώδικα από γλωσσική και συντακτική άποψη· και κατέστρεψε την ομοιο- μορφία στην έκφραση και στην εμφάνιση του κειμένου. Μακάρι, κάποτε, να βρεθεί τρό- πος για να διορθωθούν όλα αυτά· διότι, όσο διατηρούνται, συνιστούν ένα κακό πρότυπο ως προς τον τρόπο γραφής από δικαστές και δικηγόρους. Οι ίδιες μεταβολές, όμως, κίνησαν, σε μια ομάδα νέων (εκτός… από τον γράφοντα!) συ- νεργατών, το ενδιαφέρον όχι, απλά, να ξαναδούν τις προθεσμίες στον ΚΠολΔ, αλλά να επιχειρήσουν μια ολιστική προσέγγιση του παράγοντος «χρόνος» κατά την πρόοδο της πολιτικής δίκης. Στην προσπάθειά τους, οι συνεργάτες κατέγραψαν όλες τις διατάξεις της ισχύουσας μορφής του Κώδικα στις οποίες γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε χρόνο. Χρό- νο, όχι μόνο ως «προθεσμία» μέσα στην οποία πρέπει να ενεργήσει ο διάδικος για να αποτρέψει τη δημιουργία κάποιου «απαράδεκτου», αλλά και ως «περίοδο αναμονής»,