ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

156 Κεφάλαιο Β΄ - ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ επίπληξη (εδ. β΄), η εντολή συμμόρφωσης με τάξη προθεσμίας προς συμμόρ- φωσιν (εδ. γ΄-ζ΄,ι΄), η ανάκληση (ή ματαίωση) τυχόν πιστοποίησης του καθ’ ου (εδ. θ΄) και η επιβολή προστίμου εναντίον του (εδ. η΄). α) Νομική φύση Από τις ως άνω κυρώσεις οι εντολές προς πρωτογενή συμμόρφωσιν έχουν χαρακτήρα αποκαταστατικό. Κατ’ ουσίαν αποτελούν μορφές ικανοποίησης των προσβαλλομένων δικαιωμάτων του υποκειμένου με τα μέσα της διοικητι- κής αναγκαστικής εκτελέσεως (όπως συμβαίνει λ.χ. και στο δίκαιο του ανταγω- νισμού). Το ίδιο και η ανάκληση της πιστοποίησης οφείλεται στην παραβίαση της σύμβασης πιστοποίησης εκ μέρους του μη συμμορφωθέντος πιστοποιου- μένου, δηλαδή αποτελεί διοικητική επιβολή των εννόμων συνεπειών της ανώ- μαλης εξέλιξης της σύμβασης πιστοποίησης. Τούτο, μια και ο πιστοποιητής ενεργεί ως επιχείρηση κατά παραχώρησιν της αρχής (βλ. αρ. 688, 693). Από την άλλην πλευρά η απλή επίπληξη φαίνεται να μην αποτελεί κάν εκτελεστή διοικητική πράξη, εφόσον έχει αποκλειστικώς ηθικό χαρακτήρα. Σε αντίθεση προς τις προαναφερθείσες κυρώσεις, οι λοιπές δευτερογενείς κυρώσεις, δηλαδή τα πρόστιμα συγκεντρώνουν συνήθως τα χαρακτηριστικά « κρυφοποινής » σύμφωνα με τα κριτήρια Engel της απόφασης του ΕΔΔΑ επί της ομώνυμης υποθέσεως 124 , ήτοι μέτρου δυσμενούς, με αυξημένη επάχθεια και ικανότητα να προσάψει αποδοκιμασία στον καθ’ ου ως εκδήλωση ενός γε- νικότερου κανόνα, ήτοι με γενικοπροληπτικό χαρακτήρα. Επομένως θα πρέ- πει να επιβάλλονται μετά από προηγούμενη ακρόαση του καθ’ ου (Σ 20 §2), τη- ρουμένων των αρχών της προβλεψιμότητάς τους και της αναλογικότητας . Έτσι η αρχή της αναλογικότητας υπαγορεύει την κλιμάκωση των κυρώσεων 125 : η βαρύτερη επιβάλλεται, όταν παρίσταται αναγκαία, επειδή δεν απέβη πρόσφο- ρη η ηπιότερη (π.χ. επί υποτροπής). β) Κριτήρια Ως εκ τούτου η αρχή της προβλεψιμότητας επιτάσσει την προσφυγή σε συ- γκεκριμένα προδιατυπωμένα κριτήρια για την θεμελίωση της αναγκαιότητας της επιβολής της συγκεκριμένης κυρώσεως ως μέσου γενικής και ειδικής προ- λήψεως-αποτροπής παρομοίων παραβάσεων: Nullum crimen, nulla poena sine lege scripta & stricta. Από αυτήν την σκοπιά η παλαιά ρύθμιση του άρθρ. 21 ν. 2472/1997 δημιουργούσε όντως κάποια ερμηνευτικά προβλήματα αναφορικά με την ασφάλεια του δικαίου, καθώς πρόβλεπε ως μοναδικό κριτήριο για την επιμέτρηση της κυρώσεως την σοβαρότητα της εκάστοτε παραβάσεως. Σήμε- ρα πάλι τα κριτήρια των διοικητικών κυρώσεων για παραβίαση του δικαίου 124. Απόφ. της 8.6.1976 [Engel κ.ά. κατά Κάτω Χωρών]. Βλ. επίσης αποφ. 13079/ 2003 [Ruotsalainen κατά Φιλανδίας] σκ. 49 επ. της 16.06.2009, 14939/ 2003 [Zolutukhin κατά Ρωσίας] της 10.2.2009 κ.ά. 125. Gola/ Gola Άρθρ. 83, αρ.5. 490 491