ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

VIII ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για ιδιώτες ή για νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Ο συγγραφέας του βιβλίου ανταποκρίθηκε με επιτυχία στην πρόσκλησή μου αυτή με διάφορες μελέτες του και εν τέλει με τη συγγραφή του παρόντος εγ- χειριδίου· συνηθίζει άλλωστε να ερευνά νέους τομείς του δικαίου με σκοπό την ένταξή τους στο αστικό δόγμα. Έτσι το παρόν εγχείρημα δεν προσφέρε- ται μόνον για πανεπιστημιακή διδασκαλία. Τούτο, καθώς στη χώρα μας δεν λείπουν μεν ερμηνευτικά βοηθήματα με αντικείμενο τον νόμο περί προσωπι- κών δεδομένων, αλλά μάλλον σπανίζουν συστηματικά έργα, προορισμένα να παρουσιάσουν ευσύνοπτα, αλλά και με πληρότητα τη δογματική κατάστρωση του νέου θεσμού, κατά τρόπο που να εξασφαλίζεται η διαχρονική χρησιμότη- τα της μεταδιδόμενης γνώσης, ανεξάρτητα από τις -ολοένα συχνότερες τον τελευταίο καιρό- επί μέρους νομοθετικές μεταβολές. Υπό την έννοια αυτή το ανά χείρας προλογιζόμενο βιβλίο μπορεί να αποτελέσει ένα σταθερό εργαλείο για τον νομικό της πράξης, που επιθυμεί να δαμάσει ερειδόμενος σε στέρεο δογματικό έδαφος τα πολυποίκιλα και συνεχώς παραλλάσσοντα προβλήματα του θεσμού. Επιβεβλημένη, λοιπόν, πρωτοτυπία αποτελεί η συνεισφορά του βιβλίου στην διευκρίνιση του προαναφερθέντος συνδέσμου του δικαίου των προσωπικών δεδομένων προς το σύστημα του καθόλου Αστικού Δικαίου. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρω την ενδιαφέρουσα αντιμετώπιση της επεξεργασίας των προ- σωπικών δεδομένων ενός άλλου προσώπου ως διοίκησης αλλοτρίων, στο μέ- τρο που η επεξεργασία αυτή επηρεάζει καίρια την ιδιωτική του σφαίρα. Έτσι ο σ. άγει σε εφαρμογή προς προστασία του υποκειμένου ολόκληρο το οπλο- στάσιο του κλασικού αστικού δικαίου, λ.χ. προς απόδοση των ωφελημάτων που αποκόμισε ο υπεύθυνος από την επεξεργασία των αλλοτρίων δεδομένων, ακόμη μάλιστα και όταν αυτή ήταν επιτρεπτή· ταυτόχρονα εξασφαλίζει στον υπό μελέτη δικαιικό τομέα την απαραίτητη ευελιξία ενώπιον διαφορετικών περιπτώσεων, λ.χ. την κατ’ ΑΚ 732 μείωση του μέτρου ευθύνης εκείνου που επιλαμβάνεται των ξένων δεδομένων αλτρουϊστικώς, προς το συμφέρον του υποκειμένου. Ορθή, ακόμη, φαίνεται η επισήμανση των ιδιορρυθμιών της συ- γκατάθεσης του υποκειμένου προς επεξεργασία των δεδομένων του εν σχέ- σει προς το γενικό δίκαιο των ελαττωμάτων της βούλησης. Τούτο, καθώς σε περίπτωση πλάνης, απάτης ή απειλής η συγκατάθεση θα πάσχει ακυρότητα και όχι απλώς ακυρωσία. Επίσης ενδιαφέρουσα παρίσταται η εξέταση της νο- μικής μεταχείρισης του αρχείου ως πράγματος, καθώς και η έρευνα της νομι- κής φύσης των καθηκόντων ασφάλειας του υπευθύνου της επεξεργασίας ως καθηκόντων πρόνοιας και της τήρησής τους από τη σκοπιά της εσωτερικής