ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

XII ΣτΕ κ. Κ. Μενουδάκος και ο επιτ. Σύμβουλος του ΣτΕ κ. Π. Χριστόφορος, ο συνά- δελφος στην ΑΠΔΠΧ και το ΕΚΠΑ Καθηγητής Σπ. Βλαχόπουλος, ο συνάδελφος στην ΑΠΔΠΧ επίκ. Καθηγητής του ΑΠΘ Γ. Νούσκαλης, οι κατά καιρούς νομικοί ελεγκτές της Αρχής (με αλφ. σειρά) Δ. Ζωγραφόπουλος, Φ. Καρβέλλα, Κ. Λωστα- ράκου, Φ. Παναγοπούλου-Κουτνατζή (νυν επίκ. Καθηγήτρια του Παντείου Πα- νεπιστημίου), Ι. Τσακιρίδου, η σήμερα επίκ. Καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Β. Χρήστου, οι διδάκτορες Π. Βιδάλης, Δ. Καλούδη, (αλφαβητικώς) οι μεταδιδάκτορες ερευ- νητές Ιω. Γεωργόπουλος, Ευ. Μαργαρίτης, Θ. Χίου· τόσοι άξιοι επιστήμονες. Κά- ποιων μάλιστα η συμμετοχή στο μάθημα έγινε στο κατώφλι μιας ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας τους. Υπό την έννοιαν αυτήν το μάθημα δεν διεξάγεται, αλλά μάλλον προκαλείται από τους διδάσκοντες. Δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω τον φίλο Αν. Καθηγητή ΕΚΠΑ Θ. Τσεβά, αεί ελέγχοντά με για την καθυστέρη- ση στην συγγραφή του παρόντος. Ευχαριστίες πολλές και πάλι στην Λίλα και τον Αντώνη Καρατζά για την συνεργασία και την αποτελεσματικότητα, αλλά και στην άξια ευγενέστατη συνεργάτιδά τους Κ. Χατζηκωνσταντή, η οποία είχε και την επιμέλεια του ευρετηρίου. Όπως πάντα, εννοείται ότι τα αναπόφευκτα λάθη, παραλείψεις κ.τ.τ. βαρύνουν τον υπογράφοντα. Οι απλές ευχαριστίες δεν επαρκούν για τον Δάσκαλό μου και πρώτον διδά- ξαντα το μάθημα στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού προγράμματος του Αστικού Δικαίου Επίτιμο Καθηγητή και Ακαδημαϊκό Μιχ. Π. Σταθόπουλο, που τιμά το παρόν με την δημοσίευση του προλόγου του για την 1η έκδοση. Ευχαριστίες μεγάλες οφείλω και στον Ομότιμο Καθηγητή Λεωνίδα Κοτσαλή για την αμέρι- στη πολύτιμη συμπαράστασή του ήδη από την θητεία μας στην ΑΠΔΠΧ, την τιμή της συμμετοχής μου στο συλλογικό ερμηνευτικό έργο που διευθύνει με επίκεντρο τα προσωπικά δεδομένα, σήμερα με τον Πρόεδρο της ΑΠΔΠΧ Κ. Με- νουδάκο, τον Πρόεδρο κ. Μενουδάκο, που αδιαλείπτως τιμά ενεργά το μάθη- μα, ενθουσιάζοντας τους φοιτητές, την φίλη Ελισάβετ Πούλου, που οι γνώσεις και η κριτική της σκέψη χαρακτηρίζουν (και αυτό) το μάθημα, αν και κρυπτό- μενα πίσω από την σεμνότητα αυτής. Αναφορικά με την αφιέρωση αναλογίζομαι ότι ακόμη και ένας λόγος ποιητι- κός μοναχός του -τούτο τον καιρό τυχαίνει ν’ αντικρύζω τον πατρικό σαιξπη- ρικό λόγο, ας πούμε Άμλετ Ι, 5: ‘remember me’- μοιάζει απόκομμα ημερολογίου. Συναιρείσθω λοιπόν ειπείν. Αθήνα, Ιούνιος 2020 Κ. Χριστοδούλου