ΔΙΚΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

149 § 4. Έννομες συνέπειες της επεξεργασίας αποτελεσματικής δικαστικής προσφυγής». Αποχωρίζοντας το ένδικο βοήθη- μα (αγωγή, αίτηση ακυρώσεως κ.τ.τ. αποκείμενο στις δικονομικές περιστάσεις (π.χ. αν το υποκείμενο απευθύνεται ενώπιον πολιτικών ή διοικητικών δικαστη- ρίων 108 ), ο ερμηνευτής 109 ανευρίσκει το ουσιαστικό δικαίωμα αποκλεισμού της προσβολής, με το οποίο η έννομη τάξη εξοπλίζει το υποκείμενο. Το ουσιαστικό αυτό «αποκλειστικό» δικαίωμα αντίταξης του προσνέμεται από τον ΓενΚαν 16- 22 (κατά ανωτέρω αρ. 398), αλλά ήδη από τον ΑΚ 57: πρόκειται βεβαίως για αξίωση άρσης της προσβολής του απολύτου δικαιώματος (άρ. 33) και παρά- λειψής της στο μέλλον. Η εμβέλεια του εννόμου αυτού μέσου επικαλύπτεται μεν από το δικαίωμα αντίρρησης του υποκειμένου, αλλά δεν εξαντλείται απολύτως από αυτό. Τού- το, διότι τα μεν δικαιώματα αντίρρησης στρέφονται κατά του υπευθύνου (Γεν- Καν 16-22), ενώ ο ΓενΚαν 79 §2 (αλλά και στο παράτιτλο) ορίζει ότι η προσφυγή στρέφεται όχι μόνον κατά του υπευθύνου, αλλά και κατά του εκτελούντος την επεξεργασία. Τούτο κατ’ αντιδιαστολήν προς το άρθρ. 82 §1 Καν, που ορίζει ότι -σε αντίθεση προς τον υπεύθυνο- ο εκτελών δεν ευθύνεται για κάθε πα- ράβαση του κανονισμού, αλλά μόνον των δικών του καθηκόντων. Επομένως για την κατά ΓενΚαν 79 αξίωση της προσβολής του ΓενΚαν και παράλειψής της στο μέλλον νομιμοποιούνται παθητικώς μόνον ο υπεύθυνος της επεξεργασί- ας και ο (ανεξάρτητος κατά ανωτέρω αρ. 172) εκτελών αυτήν . Τουναντίον ο απλός εργαζόμενος στην υπηρεσία του υπεύθυνου επεξεργασίας ή του εκτε- λούντος θα ευθύνεται σε παράλειψη όχι δυνάμει του ΓενΚαν 79, αλλά με βάση την γενική ΑΚ 57 σε συνδ. με ΓενΚαν 6, 9, ήτοι χωρίς να φέρει ο ίδιος το βάρος της απόδειξης του επιτρεπτού της συμπεριφοράς του. Σε κάθε περίπτωση ο υπεύθυνος της επεξεργασίας, ο εκτελών αυτήν και οι υπάλληλοί τους αποτε- λούν περίπτωση αναγκαίων ομοδίκων σύμφωνα με ΚΠολΔ 76 § 1 εδ. α΄, περ. γ΄, αφού μπορούν να υπαχθούν μόνον σε ενιαία ρύθμιση, δεδομένου ότι κατά ΓενΚαν 4, αρ. 7 ο δεύτερος ενεργεί μόνον κατά τον τρόπο και τον σκοπό που ορίζει ο πρώτος. Από την άλλην πλευρά ενεργητικώς νομιμοποιείται κατά ΓενΚαν 79 μόνον το υποκείμενο (αφού πρόκειται για επεξεργασία δεδομένων που αφορούν τη δική του προσωπικότητα). Μολονότι μπορούν να το εκπροσωπήσουν ενώπιον της ΑΠΔΠΧ ενώσεις προσώπων, δεν μπορούν να το εκπροσωπήσουν δικαστι- κώς, παρά μόνον κατά της ΑΠΔΠΧ, μια και το άρθρ. 49 § 1 ν. 4624/ 2019 δεν τους παρέχει αυτήν την εξουσία. Το υποκείμενο νομιμοποιείται ενδεχομένως να στραφεί και κατά των προστηθέντων του υπευθύνου ή του εκτελούντος, αλλά αυτήν την φορά με τους όρους της γενικής ΑΚ 57, ήτοι αποδεικνύοντας 108. Ανάλογα με το αν ο καθ’ ού είναι ΝΠΔΔ ή όχι, βλ. α.ά. Σπηλιωτόπουλο , ΕγχΔιοικΔ ΙΙ 15 , αρ. 410.ii . 109. Όπως πάλαι ποτέ ο Windscheid διαχώριζε την αγωγή με δικονομική έννοια από την αγωγή με ουσιαστική έννοια, δηλαδή την αξίωση. Την νοητική διαδικασία υπαγορεύ- ει το κράτος δικαίου σε κάθε κλάδο, εν προκειμένω των προσωπικών δεδομένων. 465 466