ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

69 ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ Η Ç ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ È Το δεύτερο συμπέρασμα αποτυπώνει την σθεναρή πεποίθηση της Επιτροπής ότι το διεθνές δίκαιο περιλαμβάνει τα αναγκαία νομικά εργαλεία, τα οποία επιτρέπουν την επίλυση τυχόν αντιφάσεων 168 . Η έκθεση παραπέμπει συχνά στη Σύμβαση της Βιέννης για το δίκαιο των συνθηκών, η οποία περιλαμβάνει την απαραίτητη κανονι- στική βάση για την επίλυση πολλών ζητημάτων που θέτει ο κατακερματισμός. Υπο- στηρίζει ότι κατά την ερμηνεία και εφαρμογή ενός κανόνα θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το ευρύτερο κανονιστικό περιβάλλον, ώστε να εναρμονίζεται με το πεδίο των ουσιαστικών προτιμήσεων, επιλογών και πολιτικών στόχων του νομικού συστή- ματος. Η Επιτροπή καταλήγει στο ότι οι αναντιστοιχίες μεταξύ εξειδικευμένων κα- θεστώτων «μπορεί να ξεπεραστούν μέσα από το δίκαιο, ακόμη κι αν το δίκαιο δεν απαιτεί τίποτα παραπάνω από την βούληση να εισακουστούν οι άλλοι, να ληφθούν υπόψη οι απόψεις τους και να βρεθεί στο τέλος μια λογική λύση» 169 και προσθέτει ότι αυτό που χρειάζεται είναι «ευφάνταστες χρήσεις των παραδοσιακών μεθόδων» που προσφέρει το διεθνές δίκαιο 170 . Αναγνωρίζοντας ότι το διεθνές νομικό σύστημα ποτέ δεν είχε τη συνοχή που χαρα- κτηρίζει τις έννομες τάξεις των κρατών και ότι η ανάδυση αντιφατικών κανόνων και επικαλυπτόμενων νομικών συστημάτων αναμφίβολα θα δημιουργήσει προβλήμα- τα συντονισμού στο διεθνές επίπεδο, η Επιτροπή διαπιστώνει τέλος ότι δεν υπάρ- χει ένα «ομοιογενές, ιεραρχικό μετα-σύστημα» που θα μπορούσε να λύσει τέτοιου είδους προβλήματα 171 . Το διεθνές δίκαιο θα εξακολουθεί να λειτουργεί σε ένα πε- δίο όπου οι απαιτήσεις της συνοχής και του πλουραλισμού θα δείχνουν σε διαφο- ρετικές κατευθύνσεις. Για το λόγο αυτό, καταλήγει η έκθεση της Επιτροπής, ιδιαίτε- ρη «προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην ασυμφωνία κανόνων και καθεστώτων» όπως «και των κανόνων, μεθόδων και τεχνικών που επιλύουν αυτές τις ασυμφωνίες» 172 . Με άλλα λόγια, το τελικό συμπέρασμα της Επιτροπής είναι ότι ο κατακερματισμός είναι «πολιτικώς αναπόφευκτος και νομικώς διαχειρίσιμος» 173 . Με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσεται και εξελίσσεται το διεθνές δίκαιο, χωρίς απαραίτητα να έχει πλήρη συνοχή. Είναι προφανές ότι για την Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου ο κατακερματισμός είναι ένα ζήτημα κυρίως τεχνικό, το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη χρήση νομικών εργαλείων που περιλαμβάνει το ίδιο το διεθνές δίκαιο 174 . Η διάσταση αυτή International Law or its Fragmentation?”, Michigan Journal of International Law , τόμ. 25, σελ. 929-961, σελ. 929. 168.  Ibid ., σελ. 250, παρ. 493. 169.  Ibid ., σελ. 246, παρ. 487. 170.  Ibid . 171.  Ibid ., σελ. 249, παρ. 493. 172.  Ibid . 173. Tomer Broude (2013), « Keep Calm and Carry On: Martti Koskenniemi and the Fragmentation of International Law”, Temple International and Comparative Law Journal , τόμ. 27, τχ. 2, σελ. 279-292. 174. O Benedetto Conforti άσκησε έντονη κριτική στην έκθεση της Επιτροπής Διεθνούς Δικαί- ου διότι κατά τη γνώμη του αποτυπώνει αυτονόητες αρχές που ανευρίσκονται σε εγχειρί- δια διεθνούς δικαίου, βλ. Benedetto Conforti (2007), « L’unité et fragmentation du droit