Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΛΟΙΩΝ

X ΠΡΟΛΟΓΟΣ από τα παραπάνω Μέρη. Ήταν άλλωστε και η γνώμη της Τριμελούς Συμβουλευτικής Επιτροπής της Νομικής Σχολής Αθηνών, ότι κάθε Μέρος της εν λόγω διατριβής θα μπορούσε να υποβληθεί αυτοτελώς και να γίνει αντικείμενο αξιολόγησης ως ολο- κληρωμένη διδακτορική διατριβή. Ο συγγραφέας επέλεξε, και είναι προς τιμή του, να μην θυσιάσει τη σφαιρικότητα της θεώρησης και εν τέλει την πληρότητα του πο- νήματος στο βωμό του αριθμού των δημοσιεύσεων. Προσφέρει έτσι στην ελληνική νομική επιστήμη μία μελέτη που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για ερευνητές, δι- καστικούς λειτουργούς, δικηγόρους και φορείς της αγοράς. Τα ερμηνευτικά εργαλεία που αξιοποιούνται εδώ, επιδοκιμάζονται ανεπιφύλακτα: Όσον αφορά τους κανόνες του διεθνούς ομοιόμορφου δικαίου, προτεραιότητα δί- δεται στην τελολογική ερμηνεία, υπό το πρίσμα και της εξελικτικής ερμηνείας των Συμβάσεων, ενώ για την ανεύρεση του σκοπού του νομοθέτη προκρίνεται η προσφυ- γή στις προπαρασκευαστικές εργασίες της οικείας διεθνούς σύμβασης. Αλλά και για την ερμηνευτική προσέγγιση της εθνικής ρύθμισης, λαμβάνεται υπόψη ο σκοπός και το πνεύμα της αντίστοιχης διεθνούς, η οποία υπήρξε άλλωστε πρότυπο της εθνικής, για να εξυπηρετηθεί πληρέστερα ο στόχος της ομοιόμορφης εφαρμογής του ναυτι- κού δικαίου. Έχοντας επανειλημμένως δηλώσει την ανάγκη προώθησης όχι μόνο της ομοιόμορφης νομοθέτησης, αλλά ιδίως της ομοιόμορφης εφαρμογής των διεθνών κανόνων, η υπογράφουσα δεν μπορεί παρά να επαινέσει την υιοθετούμενη στην με- λέτη προσέγγιση. Αξιοσημείωτη είναι και η ανάδειξη της σημασίας των στοιχείων αλλοδαπότητας που εμφανίζουν οι –απορρέουσες από την σύγκρουση πλοίων– έν- νομες σχέσεις καθώς η διαχείριση αυτών μέσω των κανόνων προσδιορισμού του εφαρμοστέου δικαίου και απονομής διεθνούς δικαιοδοσίας, σε ενωσιακό και εθνι- κό επίπεδο. Στοιχείο εμπλουτισμού αποτελεί, τέλος, η αξιοποίηση της συγκριτικής μεθόδου, ιδίως με τη μελέτη του αμερικανικού δίκαιου που δεν έχει προσχωρήσει στη Διεθνή Σύμβαση του 1910, με συνέπεια μία σειρά διαφοροποιήσεων σε επίπεδο αστικής ευθύνης. Σε όλα τα επί μέρους ζητήματα που αποτέλεσαν αντικείμενο εξέτασης με τις προ- εκτεθείσες μεθόδους, είναι προφανής η επιμέλεια, η βάσανος, η εντιμότητα στην παράθεση των απόψεων (με αποσαφηνίσεις ακόμη και επί του πιεστηρίου), η κριτική σκέψη και – ιδίως- η διατύπωση ιδίας άποψης, θεμελιωμένης με επιχειρήματα, πάντα με μέτρο και χωρίς υπερβολή. Σε κάθε ένα από αυτά, ο αναγνώστης, ο ερευνητής ή ο εφαρμοστής του δικαίου, θα εντοπίσουν σημεία για περαιτέρω προβληματισμό∙ σε ορισμένα μπορεί να διατυπωθούν διαφορετικές απόψεις ή αντιρρήσεις, οι οποίες όμως απλώς επιβεβαιώνουν την ικανότητα της εργασίας να παραγάγει περαιτέρω επιστημονικό διάλογο. Άλλωστε, ακριβώς έτσι η διδακτορική διαδικασία εξυπηρε- τεί το στόχο της, όταν μεταβαίνουμε από ένα πλαίσιο παράλληλων επιστημονικών μονολόγων, στην πρόκληση ερεθισμάτων για την προαγωγή της νομικής επιστήμης. Για το πρόσωπο του συγγραφέα, τα σχόλια θα είναι πιο συνοπτικά, μιας και το έργο μιλά από μόνο του. Γαλλικής παιδείας, κάτοχος τριών μεταπτυχιακών τίτλων (δύο στο Πανεπιστήμιο της Aix-Marseille III και ενός στη Νομική Σχολή της Αθήνας), συγ- γραφέας ήδη μίας άριστης δημοσιευμένης διπλωματικής μελέτης για τις ελαττωμα- τικές αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου α.ε. (2015), ο κ. Σταυρακίδης διακρίνε-