Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΛΟΙΩΝ

380 ΝΟΜΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ λογισμού των διαφυγόντων κερδών, το οποίο, ωστόσο, εγείρεται συχνότερα στην περίπτωση που η κύρια υλική ζημία που υπέστη το πλοίο συνίσταται σε βλάβες. β. Σε περίπτωση πρόκλησης βλαβών στο πλοίο Σε περίπτωση μερικής καταστροφής (βλάβης), η περιουσιακή ζημία του κυρίου του πλοίου συνίσταται κατά πρώτον στη δαπάνη για την αποκατάσταση των βλα- βών (κόστος ανταλλακτικών και κόστος εργασίας ή παροχής υπηρεσιών) 1359 και στα έξοδα που προκύπτουν κατά το στάδιο της αποκατάστασης (λ.χ. καύσιμα, τέ- λη ελλιμενισμού κ.α.) 1360 . Πέραν της δαπάνης επισκευής, αποκαθίσταται και η ζημία που οφείλεται σε ενδεχόμενη μείωση της αγοραίας αξίας του πλοίου ( diminuation in value ) 1361 , με την έννοια της μείωσης των δυνατοτήτων χρήσης του πράγματος. Διότι το ναυτικό ατύχημα είναι πιθανό να προκαλέσει απώλεια της κλάσης του πλοί- ου, δηλαδή, της ταξινόμησής του από τον νηογνώμονα ή άλλο επίσημο ασφαλιστι- κό φορέα που παρακολουθεί το πλοίο 1362 . Η απώλεια αυτή μεταφράζεται σε απο- μείωση της εμπορευσιμότητας του πλοίου καθώς επιφέρει δυσπιστία και απροθυμία των ναυλωτών να ναυλώσουν (κατά χρόνο ή κατά ταξίδι) ένα πλοίο που έχει υποστεί βλάβη από τη σύγκρουση, διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να έχει κρυμμένα ελαττώμα- κτήτης με σκοπό την ολοκλήρωση του ταξιδιού (πρβλ. και ΕφΠειρ 725/2010 ΕΝαυτΔ 2011,25 = ΕΕμπΔ 2011,887). 1359. Βλ. λ.χ. ΕφΔωδ 20/2015 Νόμος, ΕφΠειρ 615/2011 ΕΝαυτΔ 2012,149, ΕφΠειρ 725/2010 ΕΝαυτΔ 2011,125 = ΕΕμπΔ 2011,887, ΕφΠειρ 3/2008 ΕΝαυτΔ 2009,306, Montas , σε «Jurisclasseur Transport, Fasc. 1233», αρ. 96. Βλ. επίσης κανόνα II-1 των Κανόνων της Λισαβόνας. 1360. Για τα έξοδα εκ των καταναλωθέντων καυσίμων κατά τη διάρκεια των επισκευών, ή για τη με- τάβαση στο ναυπηγείο, βλ. ΕφΠειρ 592/2015 Νόμος, ΕφΔωδ 20/2015 Νόμος, ΕφΠειρ 725/2010 ΕΝαυτΔ 2011,125 = ΕΕμπΔ 2011,887, Διαιτ. Αποφ. 1/1994 ΕΝαυτΔ 22,42, [πρβλ. και Κανόνα Ι παρ. 2 (c)]. Ζημία προς αποκατάσταση συνιστά και η μισθοτροφοδοσία του πληρώματος, εκτός και εάν ο πλοιοκτήτης επιλέξει τον επαναπατρισμό των μελών (ή κάποιων εξ αυτών) του πληρώματος, οπότε θα πρέπει να αποκατασταθεί το κόστος του επαναπατρισμού. 1361. Φορέας της αποζημιωτικής αυτής αξίωσης είναι ο κύριος του πλοίου ή ο πλοιοκτήτης, βλ. ΑΠ 1246/2003 ΕΕμπΔ 2004,134 = ΕΝαυτΔ 2004,1 = ΕλλΔνη 2004,396 = ΧρΙΔ 2004,127, Σταθό- πουλος εις Γεωργιάδη – Σταθόπουλο ΑΚ, 297-198, αρ. 115. Βλ. πάντως και την κρατούσα στη νομολογία άποψη (ΑΠ 284/2014 ΕΕμπΔ 2015,355, με παρατηρ. Ι. Ρόκα, ΤρΕφΠειρ 15/2018 ΝοΒ 2018,29, με παρατηρ. Βρεττού), η οποία κάνει δεκτό ότι σε περίπτωση ζημίας σε αυτοκίνητο κυριότητας εταιρίας Leasing , η οποία ζημία επέρχεται κατά το στάδιο της χρηματοδοτικής μίσθωσης, τότε την αξίωση αποζημίωσης την έχει ο μισθωτής. Τούτο μάλιστα γίνεται δεκτό τόσο για την αξίωση καταβολής της αξίας του εκμισθωθέντος αυτοκινήτου σε περίπτωση ολοσχερούς καταστροφής του, όσο και για την αξίωση καταβολής των δαπανών επισκευής, την αξίωση για διαφυγόντα εισοδήματα από τη στέρηση εκμετάλλευσης του αυτοκινήτου, τη δαπάνη μίσθωσης άλλου αυτοκινήτου και, τέλος, την αξίωση αποζημίωσης λόγω μείωσης της αγοραίας αξίας του αυτοκινήτου, σε περίπτωση που η ζημία είναι επισκευάσιμη. Θεμέλιο της άποψης αυτής είναι η κρίση ότι οι κίνδυνοι, τους οποίους συνήθως φέρει ο ιδιοκτήτης του πράγματος, μετατοπίζονται με τη χρηματοδοτική μίσθωση στο μισθωτή, η νομική θέση του οποίου, σχετικά με την ευθύνη για το πράγμα, ομοιάζει με αυτήν του αγοραστή, ο οποίος έχει αποκτήσει την κυριότητα του πράγματος. Βλ., όμως, αντίθετα Κρητικό , ΧρΙΔ 2007, 200 επ. (υπό ΙΙΙ), ο οποίος ορθά υποστηρίζει ότι φορέας της αξίωσης αποζημιώσεως για την εμπορική ή τεχνική υπαξία του αυτοκινήτου, την οποία αυτό εμφανίζει μετά την αποκατάσταση των ζημιών, είναι ο εκμισθωτής. 1362. Για την έννοια της κλάσης του πλοίου, βλ. Αθανασίου , Έργο και ευθύνη…, αρ. 2 επ.. 524