ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ

38 ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ – ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ σπιστεί σχετικοί κώδικες δεοντολογίας των διαμεσολαβητών, οι οποίοι λειτουργούν ιδίως ως «ηθικοί κανόνες για την πρακτική των διαμεσολαβητών» 116 . Η πρακτική αυτή είναι απολύτως εύλογη και ουσιαστικά αποσκοπεί στο να εξειδικεύσει τις αρ- χές της διαμεσολάβησης και την χρήση τους στην πράξη. Τέτοιες αρχές είναι όπως είπαμε ήδη, η ανεξαρτησία και η αμεροληψία, η τήρηση ελαχίστων διαδικαστικών προϋποθέσεων και η εμπιστευτικότητα 117 . Στο πλαίσιο αυτό είναι κομβικός ο ρόλος του νομικού παραστάτη-δικηγόρου του κάθε μέρους που μετέχει στη διαμεσολά- βηση, ο οποίος θα πρέπει να αποφύγει την αντιπαράθεση και η όλη του παρουσία θα πρέπει να αποσκοπεί στη σύνθεση 118 . Άλλο θέμα είναι αυτό του ρόλου του διαμεσολαβητή για την τήρηση της εμπιστευτι- κότητας της διαδικασίας 119 . Πράγματι, συνήθως τα µέρη επιθυµούν να παραµένουν απόρρητες οι πληροφορίες που ανταλλάσσονται κατά τη διαμεσολάβηση, προφο- ρικά ή γραπτά, όπως ενίοτε και τα ίδια τα αποτελέσµατα της διαδικασίας 120 . Στο πλαίσιο αυτό, η υποχρέωση εµπιστευτικότητας βαρύνει και τους διαμεσολαβητές. Όταν κάποιο εκ των µερών κοινοποιεί σε διαμεσολαβητή ορισµένες πληροφορίες επ’ ευκαιρία των χωριστών συζητήσεων («caucus»), αυτός δεν πρέπει να µπορεί να αποκαλύψει αυτές τις πληροφορίες στο άλλο µέρος της διαδικασίας. Έτσι καταρχήν ο διαμεσολαβητής δεν θα πρέπει να καλείται ως µάρτυρας σε δίκη σε περίπτωση αποτυχίας της διαμεσολάβησης. Τέλος, ο διαμεσολαβητής είναι δυνατόν να ευθύνεται για τις συνέπειες της πα- ρέµβασής του στη διαδικασία της διαμεσολάβησης. Σχετικά παραδείγματα είναι η παραβίαση της υποχρέωσης εµπιστευτικότητας ή η αποδεδειγµένη έλλειψη αµερο- ληψίας προς όφελος ενός εκ των µερών. Μπορεί επίσης να ευθύνεται, σύµφωνα µε 116.  Θεοχάρης Δ. , Η διαμεσολάβηση ως μέσο εναλλακτικής επίλυσης διαφορών, 127-129, οποίος αναφέρει ότι μπορεί να έχουν νομική δεσμευτικότητα στο πλαίσιο δικαστικής διαμεσολάβησης. 117. Σχετικά σε Buhring-Uhle C., Arbitration and Mediation in International Business, 235-237. 118. Βλ. Schroeder, H-P. , The Αdvocate’s Role in Mediation Proceedings: A German perspective on Effective Mediation Advocacy, in ( Roth M./ Geistlinger M. eds. ) Yearbook on International Arbitration and ADR Volume V, Dike 2017, 248-268, 263-265. Έτσι και Παμπούκης Χ., Εναλλακτι- κοί τρόποι επίλυσης διαφορών και ειδικότερα η διαμεσολάβηση, 3 οποίος τονίζει ότι οι δικηγόροι είναι εκπαιδευμένοι σε σχέση με την αντιδικία και όχι με την συμβιβαστική επίλυση, κατάσταση που απαιτεί σχετικές προσαρμογές και στην εκπαιδευτική διαδικασία. 119. Βλ. παραπάνω, παρ. 28. 120. Πράσινη Βίβλος, 32-33. 46 47