ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ

40 ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ – ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ αποδεκτή η παραχώρηση μέρους της δικαιοδοτικής λειτουργίας του κράτους, όχι όμως για την άσκηση υποκατάστατου δικαιοδοτικού έργου, όπως στην περίπτωση της διαιτησίας, αλλά για την παραγωγή αποτελεσμάτων με νομική δεσμευτικότητα και εκτελεστότητα μετά από μία μη δικαιοδοτική διαδικασία. Όπως έχουμε αλλού αναφέρει 125 , η παραπάνω κατάσταση είναι προϊόν της μετατόπισης της αντιδικίας από την ικανοποίηση δικαιώματος στην επίλυση διαφοράς. Αυτό, σε συνδυασμό με την υποχώρηση της κρατικής αποκλειστικότητας στην επίλυση διαφορών με την ταυτόχρονη ενίσχυση της ιδιωτικής αυτονομίας στον ίδιο τομέα, εξηγεί γιατί οι συμφωνίες που προέρχονται από διαμεσολάβηση παράγουν εκτελεστότητα, κατά τρόπο που καταρχήν δεν αναγνωρίζεται σε συμφωνίες που αποτελούν απλώς προϊόν διαπραγμάτευσης. Τούτο οφείλεται στο ότι οι σχετικές συμφωνίες και το πλαίσιο διαμόρφωσής τους αποτελούν «διακριτή δικαιοδοτική κατηγορία» κατά την έκφραση της Kessedjan 126 , ή ακριβέστερα «διακριτή μέθοδο επίλυσης διαφο- ρών που παράγει εκτελεστότητα» 127 . Το ότι η συγκεκριμένη επιλογή γίνεται διεθνώς αποδεκτή οφείλεται στο ότι η διαμεσολάβηση αποτελεί εναλλακτική της κρατικής δικαιοσύνης (και της διαιτησίας) μέθοδο επίλυσης διαφορών, κατά τρόπο που δεν ισχύει σε απλή συμφωνία εμπλεκομένων, χωρίς συμμετοχή τρίτου προσώπου 128 . Μάλιστα, μία ακραία εκδοχή αυτής της τάσης που αποτελεί την απόλυτη έκφραση της ιδιωτικής αυτονομίας είναι οι λεγόμενες wild mediations (στα ελληνικά θα μπο- ρούσε να αποδοθεί ως «άτυπες διαμεσολαβήσεις»), δηλαδή διαμεσολαβήσεις που δεν διεξάγονται με βάσεις τις τυπικές προϋποθέσεις που ορισμένος νόμος ορίζει, ιδίως την τυπική αναγνώριση της ιδιότητας του διαμεσολαβητή. Πάντως αυτές, συνήθως δεν παράγουν εκτελεστότητα, σε αντιδιαστολή προς τις διαμεσολαβήσεις που διεξάγονται βάσει ορισμένου νόμου 129 . Από δικαιοσυγκριτική άποψη καθίσταται σαφές ότι η διαμεσολάβηση έχει κάποια κοινώς αποδεκτά χαρακτηριστικά διεθνώς, δηλαδή τις αρχές δημόσιας τάξης που διατρέχουν το νομικό της κέλυφος. Αυτές έχουν προκύψει ιδίως από τη διεθνή 125.  Meidanis Η., International Enforcement of Mediated Settlement Agreements. Two and a Half Models, 51. 126.  Kessedjan C., Médiations internationales : un nouvel instrument d’exécution de la CNUDCI, Recueil Dalloz, 30 novembre 2017, No 41, 2416. 127.  Αναλυτικά για το θέμα αυτό βλ. Meidanis H. Enforcement of Mediation Settlement Agreements in the EU and the Need of Reform JPrIntLaw August 2020 (υπό δημοσίευση). 128.  Meidanis H., International Enforcement of Mediated Settlement Agreements. Two and a Half Models, 52. 129.  Esplugues, General Report, 19. 50