ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ

34 ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ – ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ που διέπει ζητήματα της συμφωνίας υποβολής σε διαμεσολάβηση, καθώς και της σχετικής διαδικασίας (β) τη διαμόρφωση του ρυθμιστικού πλαισίου για την άσκη- ση των καθηκόντων του διαμεσολαβητή και αφορά τόσο τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία πιστοποίησης, όσο και το πειθαρχικό δίκαιο της διαμεσολάβησης (γ) τα ζητήματα που αφορούν το κύρος της συμφωνίας που προκύπτει από διαμεσο- λάβηση και την εκτελεστότητά της. Όπως διακρίνει κανείς αβίαστα, τα λιγότερο ρυθμιζόμενα νομοθετικά μέρη είναι αυτά του κυρίως μέρους της διαμεσολάβησης, δηλ. της διαδικασίας της επιβοηθούμενης διαπραγμάτευσης με την κοινή και τις χωριστές συναντήσεις. Σε αυτές, το μόνο όριο είναι η τήρηση των αρχών που πρέπει να διέπουν τη διαδικασία με σκοπό να εξασφαλίζεται η ισότητα των όπλων των δύο μερών. Τα υπόλοιπα στοιχεία της διαμεσολάβησης που αποτελούν τρόπον τινά το «κέλυφος» της διαμεσολάβησης, είναι αυτά που προκαλούν το ενδιαφέρον του νομοθέτη 96 . Σε αυτά όπως προαναφέρθηκε, συγκαταλέγονται όσα προηγούνται της διαδικασίας των συναντήσεων, ιδίως η συμφωνία διαμεσολάβησης και η επιλογή διαμεσολαβητή και όσα έπονται, ιδίως η συμφωνία που θα προκύψει από τη δια- μεσολάβηση και η επικύρωσή της και η πρόσδοση εκτελεστότητας. 1. Τα σχετικά με τη συμφωνία διαμεσολάβησης θέματα Σχετικά με το τυπικό και ουσιαστικό κύρος των συμφωνιών υποβολής διαφοράς σε διαμεσολάβηση, δεν φαίνεται να υπάρχουν στα πιο πολλά κράτη ειδικοί κανό- νες. Αυτές οι συμφωνίες συνήθως διέπονται από το δίκαιο των συμβάσεων κάθε έννομης τάξης, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και η σε κάποιες έννομες τάξεις (π.χ. Κεμπέκ), εφαρμογή των περί ρητρών διαιτησίας κανόνων 97 . Δεν απουσιάζουν όμως και έννομες τάξεις που θεσπίζουν συνήθως συμπληρωματικούς κανόνες για το πάντως, πάντα με την παραπάνω επιφύλαξη να αναφέρουμε και πίνακα στο άρθρο της Birch E. , Practical and Cultural Aspects of International Mediation, 234, όπου οι Έλληνες εμφανίζονται ως λαός στον οποίο η μη-γλωσσική επικοινωνία είναι εξαιρετικά σημαντική και μάλιστα λίγο μετά τους Ιάπωνες, τους Κινέζους και του Άραβες, ακολουθούμενοι από τους λατινοαμερικάνους και τους λοιπούς νοτιοευρωπαίους και με τους Γερμανούς στην άλλη άκρη του πίνακα, ως λαός που στηρίζεται κυρίως στη γλωσσική επικοινωνία. 96. Κατ’ άλλη διατύπωση, ουσιωδώς με το ίδιο νόημα: « Dans la médiation, le droit n’est que moyen et non objet de discours, il organise la possibilité de communication plutôt qu’il est langue de communication et garantit la légalité de l’ensemble.» Cousteaux G. /Poillot Peruzzetto S., La Médiation, RIDC 2014, 403-433, 404. 97.  Esplugues C., General Report, 29. 41