Η NΕΑ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Εισαγωγικές παρατηρήσεις ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 4 αυτές να ακυρώνονται 4 (άρθρο 4). 4 . Ρυθμίζεται το πρώτον το ζήτημα της δέσμευσης του ΕλΣυν από αποφάσεις άλλων δικαστηρίων και αυτό διότι, το προηγούμενο δικονομικό σύστημα (ΠΔ 1225/1981) δεν περιείχε ρύθμιση αντίστοιχη με εκείνη του άρθρου 5 του ΚΔΔ η οποία αφορούσε τη δέσμευση των Διοικητικών Δικαστηρίων από αποφάσεις άλλων Δικαστηρίων (πολιτικών, ποινικών και αλλοδαπών πολιτικών), αναλο- γικά εφαρμοσθείσα μέχρι το νέο νόμο στη δημοσιονομική δίκη, δυνάμει του άρθρου 123 του ΠΔ 1225/1981, όπως αυτό ίσχυε μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν 3742/2006. Η δέσμευση από την προηγούμενη απαλλακτική αθωωτική απόφαση του ποινικού Δικαστηρίου προϋποθέτει τη συνάφεια ανάμεσα στην προηγηθείσα ποινική και στη δημοσιονομική διαδι- κασία υπό την έννοια ότι τα πραγματικά περιστατικά και λοιπά στοιχεία του φακέλου που συγκροτούν την ποινική παράβαση για την οποία έχει εκδοθεί απαλλακτική ποινική απόφαση ταυτίζονται πλήρως με εκείνα στα οποία στηρί- ζεται ο σε βάρος του προσώπου καταλογισμός. 5 Τέτοια δικονομική δέσμευση ως παρεπόμενη ανακλαστική ενέργεια της αθωωτικής ποινικής απόφασης, η οποία αντιδιαστέλλεται από το δεδικασμένο 6 δεν υφίσταται, όταν η απαλλαγή στηρίχθηκε στην έλλειψη αντικειμενικών ή υποκειμενικών στοιχείων που δεν αποτελούν προϋπόθεση εφαρμογής του νόμου στην ένδικη διαφορά ενώπιον του ΕλΣυν. 5 . Ένα άλλο ζήτημα που αντανακλά επίσης τη σχέση ποινικής με τη δημοσιο- νομική δίκη και προϋποθέτει την αμετάκλητη περάτωση της ποινικής δίκης είναι η εφαρμογή της αρχής non bis in idemστη δημοσιονομική δίκη. Η αρχή αυτή απαγορεύει την επανάληψη της ποινικής διαδικασίας, η οποία έχει ήδη ολοκληρωθεί με την έκδοση της αμετάκλητης απόφασης ώστε κάθε πρόσω- πο να μην διώκεται ή να μην δικάζεται δύο φορές για αδίκημα για το οποίο έχει ήδη απαλλαγεί ή καταδικαστεί από τα ποινικά δικαστήρια. Η αρχή αυτή προϋποθέτει ότι οι δύο επάλληλες δίκες είναι ποινικής φύσης και προϋποθέτει ταυτότητα πράξεως-παραβάσεως (idem) η οποία ανάγεται σε πραγματικά περιστατικά που κατά τα ουσιώδη στοιχεία τους παρουσιάζουν ενότητα τό- που, χρόνου και στα οποία εμπλέκεται το ίδιο πρόσωπο. Ανεξαρτήτως του ότι 4. Βλ. ΟλΕλΣυν 445/2012, 34/2012 2015/2008, 373/1996. 5. Βλ. ΟλΕλΣυν 124/2017, 271/2019, 705/2019, 1824/2019, 1853/2019. 6. Βλ. παρατηρήσεις Μ. Ζυμή στην 124/2017 ΟλΕλΣυν, ΘΠΔΔ,ΤεύχοςΜαρτίου-Απριλίου 2020, σελ. 230 επόμ.