Η NΕΑ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

V Πρόλογος Στο παρόν βιβλίο περιέχονται οι διατάξεις του νέου νόμου (Ν 4700/2020) ο οποίος στο μεγαλύτερο μέρος του είναι αφιερωμένος στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Περιλαμ- βάνει καταρχήν τη θέσπιση ενός ενιαίου κειμένου Δικονομίας, το οποίο αποτέλεσε αντικείμενο εργασίας νομοπαρασκευαστικής επιτροπής και υποβλήθηκε στην δι- οικητικήΟλομέλεια του Δικαστηρίου προς επεξεργασία και έγκριση (βλ. Πρακτικά της 1ης Γεν.Συν. 23ης Ιανουαρίου, 30ης Ιανουαρίου και 4ης Φεβρουαρίου 2019). Η πολυδιάσπαση της νομοθεσίας δημιούργησε την ανάγκη θέσπισης ενός ενιαίου, με συνοχή, κειμένου, το οποίο θα διευκολύνει τα διάδικα, ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου, μέρη στην αποτελεσματική άσκηση του δικαιώματός τους για την παροχή δικαστικής προστασίας. Άλλωστε, στις διατάξεις των άρθρων 20 παρ. 1 , 94, 95 και 98 του ισχύοντος Συντάγματος, καθώς και σ’αυτές του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, ερείδεται η γενικότερη υποχρέωση του νομοθέτη να εξασφαλίσει τη δυνατότητα πλήρους και αποτελεσματικής δικαστικής παροχής έννομης προ- στασίας έναντι των εκτελεστών πράξεων των διοικητικών αρχών. Εξάλλου, αν και στο νομοθέτη αναγνωρίζεται εν γένει η ευχέρεια στη θέσπιση περιορισμών στο δικαίωμα πρόσβασης στο Δικαστήριο, πολλές νέες διατάξεις που ρυθμίζουν την προδικασία της άσκησης των ενδίκων μέσων και βοηθημάτων ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου προβλέπουν ότι τυχόν παραλείψεις στο στάδιο αυτό δεν οδηγούν στο απαράδεκτο του ενδίκου μέσου ή βοηθήματος, λαμβάνοντας υπό- ψη το μεν, την ιδιαιτερότητα της δημοσιονομικής δίκης, όπου προβλέπεται ένας βαθμός ουσιαστικής κρίσης με δυνατότητα άσκησης μόνο του ενδίκου μέσου της αίτησης αναίρεσης, το δε της επίρριψης ενός δυσανάλογου στο διάδικο βάρους, στην περίπτωση της μη εξέτασης της υπόθεσής του στην ουσία της, ενόψει και της φύσης των κρινόμενων ενώπιον του Δικαστηρίου υποθέσεων με συνταξιοδοτικό, δημοσιονομικό και εν γένει οικονομικό χαρακτήρα. Αυτό προκύπτει και από την θέσπιση ενός πάγιου ερμηνευτικού κανόνα για όλα τα ζητήματα που ανακύπτουν από την εφαρμογή των δικονομικών κανόνων, ο οποίος επιτρέπει στο Δικαστήριο να καταλήγει σε κρίσεις, με βάση τις αρχές της δίκαιης δίκης, αποφεύγοντας τυπο- λατρικές προσεγγίσεις που περιάγουν τους διαδίκους στη δίκη ενώπιον αυτού σε δυσμενή θέση (άρθρο 15 του Ν 4700/2020). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ένδικο βοήθημα της αίτησης για την δίκαιη ικανοποίηση του διαδίκου λόγω υπέρβασης της εύλογης διάρκειας της δίκης. Και αυτό διότι, τα τελευταία χρόνια, σχεδόν τα δύο τρίτα των αποφάσεων του ΕΔΔΑ που καταδικάζουν την Ελλάδα αφορούν στην υπερβολική διάρκεια της δίκης , ενώμέχρι