ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ

Περιεχόμενα XII 3. Η παρεμβολή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης επί ορισμένων διεθνών πτυχών της πτώχευσης (Σύμβαση Κωνσταντινουπόλεως, 1990) .......... 13 4. Η δεύτερη περίοδος κύησης της ευρωπαϊκής ρύθμισης (1989-1995) και η δυστοκία του δεύτερου σχεδίου σύμβασης ................................................... 17 5. Η παροχέτευση του δεύτερου σχεδίου σύμβασης στον Κανονισμό 1346/2000 περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας και η ενεργοποίηση της ρήτρας προσαρμογής του: ο ισχύων Κανονισμός 2015/848 ........................... 19 ΙΙ. Η εξέλιξη του διεθνούς δικαίου της διασυνοριακής αφερεγγυότητας ........................ 22 A. Η αργή πορεία προς τη διεθνή ομοιόμορφη ρύθμιση ................................................ 22 Β. Η επιλογή του συντονισμού μέσω «πρότυπου νόμου»: πλεονεκτήματα και αδυναμίες .......................................................................................... 26 Γ. Το προφίλ του ΠΝ UNCITRAL για τη διασυνοριακή αφερεγγυότητα (Ν 3858/2010) ...................................................................................................................... 30 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ Ι. Επισκόπηση του ευρωπαϊκού δικαίου της διασυνοριακής αφερεγγυότητας .............. 32 Α. Σύνοψη των σημαντικότερων επεμβάσεων του Κανονισμού 2015/848 σε συσχετισμό προς τον προïσχύσαντα Κανονισμό 1346/2000 ................................ 32 1. Διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής: η προσθήκη προπτωχευτικών διαδικασιών αφερεγγυότητας, εμπορικής και αστικής ........................................... 32 2. Διεθνής δικαιοδοσία: η διατήρηση των δικαιοδοτικών συνδέσμων και η αποτροπή της άγρας ευνοϊκότερου δικαίου ................................................... 36 3. Η εμμένουσα «βασική αρχή»: η άνευ ετέρου αναγνώριση των διαδικασιών αφερεγγυότητας, κυρίας και δευτερευουσών .......................... 40 4. Το εφαρμοστέο επί των διαδικασιών αφερεγγυότητας, κυρίας και δευτερευουσών, δίκαιο: ο κανόνας και συνθετική κατηγοριοποίηση των εξαιρέσεών του ...................................................................... 43 5. To διευρυμένο καθήκον συνεννόησης: η υποχρέωση συνεργασίας των οργάνων συντρεχουσών διαδικασιών αφερεγγυότητας κατά του ίδιου οφειλέτη ............................................................................................... 45 6. Όμιλοι εταιριών: η υποχρέωση συνεργασίας και το αίτημα του συντονισμού συντρεχουσών διαδικασιών αφερεγγυότητας κατά διαφορετικών οφειλετών (- εταιριών του ομίλου) ......................................... 47 7. Καθεστώς δημοσιότητας: η δημιουργία ενδοκοινοτικώς διασυνδεδεμένων εθνικών μητρώων αφερεγγυότητας και ο εκτελεστικός Κανονισμός 2019/917 της 4.6.2019 ................................................................................................... 49