ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ

Κεφάλαιο Πρώτο 4 Γ. Μιχαλόπουλος / Λ. Αθανασίου διαχείρισης σύνθετων ζητημάτων που ανακύπτουν, όπως σημειώθηκε, λόγω της διασυ- νοριακής εμβέλειας της διαδικασίας και της εξ ίσου διασυνοριακής απήχησης των απο- τελεσμάτων της. Διασυνοριακές είναι οι διαδικασίες αφερεγγυότητας στις οποίες, λόγω της ύπαρξης ενός ή περισσοτέρων εκ των ως άνω στοιχείων αλλοδαπότητας, εμπλέκονται είτε περισσότερα του ενός κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ενδο-ενωσιακές διαδικασίες αφερεγγυότητας) είτε περισσότερα του ενός κράτη εκτός αυτής (διεθνείς διαδικασίες αφερεγγυότητας). Στην πρώτη υπόθεση η (γενναιόδωρη, λόγω της διατρέχουσας το ενωσιακό δίκαιο αρχής της κοινοτικής εμπιστοσύνης) άνευ ετέρου αναγνώριση των ενδο-ενωσιακών διαδικασιών και των αποτελεσμάτων τους θα διέπεται από τον ισχύοντα Κανονισμό 2015/848 που δια- δέχθηκε τον προïσχύσαντα 1346/2000. Στην δεύτερη υπόθεση των διεθνών διαδικασιών αφερεγγυότητας η αναγνώρισή τους είναι (λόγω απουσίας μιάς διατρέχουσας το διεθνές δίκαιο, γενικώς, αρχής της παγκόσμιας εμπιστοσύνης) συντηρητικότερη, επέρχεται δε αναλόγως του εάν τα κράτη, στο έδαφος των οποίων ζητείται η αναγνώριση της αλλοδαπής διαδικασίας, έχουν ή όχι μεταγράψει σε εσωτερικό δίκαιο τον Πρότυπο Νόμο της UNCITRAL του 1997. Στην πρώτη περίπτωση η υπό προϋποθέσεις αναγνώριση των αλλοδαπών δι- αδικασιών και τα αποτελέσματά της θα διέπονται από τις διατάξεις των εθνικών δικαίων, δυνάμει των οποίων κατέστη δυνατή η μεταγραφή του Πρότυπου Νόμου – συνεπώς δε, και η επίτευξη ενός ελαχίστου διεθνούς ομοιομορφίας. Στην δεύτερη περίπτωση η αντι- μετώπιση των ζητημάτων που εγείρει η διασυνοριακή διαδικασία αφερεγγυότητας, θα ανατρέχει στους κανόνες του ιδιωτικού και δικονομικού διεθνούς δικαίου, οι οποίοι με την σειρά τους θα υποδεικνύουν το εκάστοτε εφαρμοστέο επί των ζητημάτων αυτών δίκαιο. Τα προαναφερθέντα μπορούν να αποδοθούν σχηματικά με την χάραξη τριών ομόκεντρων κύκλων (όπως αποτυπώνεται στο παρακάτω σχήμα) : ο μικρότερος εσωτερικός κύκλος περιέχει τις ενδο-ενωσιακές διαδικασίες αφερεγγυότητας και ορίζει το πεδίο εφαρμογής των ρυθμίσεων του Κανονισμού 848, ο αμέσως επόμενος κύκλος περιέχει τις διεθνείς διαδικασίες αφερεγγυότητας, η ισχύς των οποίων θα αναγνωρίζεται κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων των εθνικών νόμων που έχουν υιοθετήσει τις υποδείξεις του Πρότυπου Νόμου, τέλος δε στον εξωτερικό ομόκεντρο κύκλο η επίλυση των ζητημάτων που ανακύπτουν από την διεθνή διαδικασία αφερεγγυότητας, θα αναζητείται στο διεθνές δίκαιο, ιδιωτικό και δικονομικό.