ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ

5 Η εξέλιξη του δικαίου της διασυνοριακής αφερεγγυότητας, ευρωπαϊκής και διεθνούς Γ. Μιχαλόπουλος / Λ. Αθανασίου Κανονισμός 2015/848 UNCITRAL ΠΝ Εκτός UNCITRAL Κανόνες Ιδ.δ.δ. Σχήμα 1ο: Οι ομόκεντροι κύκλοι της διασυνοριακής αφερεγγυότητας 2. Τα συστήματα αντιμετώπισης της διεθνούς πτώχευσης Τα συστήματα αντιμετώπισης μιάς διεθνούς πτώχευσης είναι τρία, δύο αμιγή και μία τρίτη εκδοχή ανάμειξής τους: α) Κατά το αμιγές σύστημα της καθολικότητας και της ενότητας (κοσμοπολιτικό σύστημα) η πτώχευση έχει διεθνή ισχύ, απολαμβάνει διεθνούς αναγνώ- ρισης, συλλαμβάνει το σύνολο του ενεργητικού και του παθητικού, οπουδήποτε και αν ευρίσκονται 3 , διέπεται από ένα και μοναδικό δίκαιο –το δίκαιο του κράτους στο έδαφος του οποίου κηρύσσεται– που αξιώνει την διεθνή αναγνώριση των αποτελεσμάτων του, ορίζει έναν μόνο σύνδικο με διεθνή δραστηριότητα εκεί όπου υπάρχει ανάγκη και περιου- σία – συνιστά τελικώς μία ενιαία καθολική πτωχευτική διαδικασία κατά του οφειλέτη. Το σύστημα αυτό ισχύει στις πτωχεύσεις πιστωτικών ιδρυμάτων και ασφαλιστικών εταιριών 4 . β) Κατά το εξ ίσου αμιγές –αλλά στον αντίποδα του παραπάνω συστήματος– σύστημα της εδαφικότητας και της πολλαπλότητας (εθνοκεντρικό σύστημα) η πτώχευση, ως έκφανση κρατικής εξουσίας, θεωρείται εθνική υπόθεση αποκλειστικής αρμοδιότητας των δικαστη- ρίων του κράτους, στο έδαφος του οποίου κηρύσσεται, κάθε κράτος στεγάζει «τοπικώς» και με αυτάρκεια την πτώχευση του οφειλέτη, το δίκαιο που την διέπει είναι αποκλειστικώς το δίκαιο κάθε κράτους που την κηρύσσει, το αρμόδιο δικαστήριο κάθε κράτους ορίζει τον σύνδικο της διαδικασίας με εντοπισμένη ακτίνα δράσης εντός των συνόρων του, η 3. Για τη φιλοδοξία της ελληνικής πτώχευσης να είναι διεθνής ως προς την καθολική σύλληψη του ενερ- γητικού, βλ. άρθρα 16 παρ. 1 ΠτΚ και 5 Ν 3858/2010, ενδεικτικώς Περάκης , Πτωχευτικό Δίκαιο, ό.π., 274 επ., 277. 4. Νόμοι 3458/2006 για την εξυγίανση και εκκαθάριση των πιστωτικών ιδρυμάτων και 4364/2016 για την εξυγίανση και εκκαθάριση ασφαλιστικών επιχειρήσεων, σε συμμόρφωση του εθνικού δικαίου προς τις ευρωπαϊκές οδηγίες 2001/24 και 2009/138, πρώην 2001/17, αντιστοίχως.