ΑΝΤΑΣΦΑΛΙΣΗ – Ο ΘΕΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΑΣΗ

ΑΝΤΑΣΦΑΛΙΣΗ - Ο ΘΕΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΑΣΗ 4 υπέχει εποπτική υποχρέωση να διατηρεί σε αποθεματικά κεφάλαιο, δηλαδή ομάδα περιουσίας από στοιχεία ενεργητικού, τα οποία καταρτίζει και διατηρεί για την καταβολή τέτοιων ασφαλιστικών αποζημιώσεων. Σε αντάλλαγμα των ανωτέρω, ο αντασφαλιστής λαμβάνει από τον εκχωρούντα πρωτασφαλιστή αντασφάλιστρο. 11 4. Στη συνέχεια, οι αντασφαλιστές, συνήθως, «εκχωρούν» περαιτέρω μέρος του αντίστοιχου χαρτοφυλακίου σε άλλους αντασφαλιστές, δια μέσου αμοιβαίων με- ταξύ τους «εκχωρήσεων», οι οποίες ονομάζονται αντεκχωρήσεις ή μεταντασφα- λίσεις. Το δεύτερο αυτό επίπεδο της αντασφαλίσεως μεταντασφαλίζεται κατόπιν περαιτέρω σε άλλους αντασφαλιστές. 12 5. Σύμβαση αντασφαλίσεως είναι, λοιπόν, κατ’ αποτέλεσμα, η ασφαλιστική σύμ- βαση, την οποία συνάπτει Ασφαλιστική Επιχείρηση - ο πρωτασφαλιστής - με άλλη Ασφαλιστική ή Αντασφαλιστική Επιχείρηση, δηλαδή επιχείρηση αδειοδοτημένη και οργανωμένη με σκοπό (α) την κατάρτιση ευρύτερης «κοινωνίας κινδύνων» ή άλλων αναγκών της κοινωνικής συμβιώσεως και την κατάστρωσή της σε οικο- νομική κοινωνία συμφερόντων 13 και, συναφώς, (β) την προς τούτο συγκέντρωση εισφορών (αντασφαλίστρων). 14 6. H «κοινωνία των κινδύνων» που καταρτίζει ο αντασφαλιστής, δεν καθιδρύει κυ- ριολεκτικώς, δηλαδή με την έννοια των άρθρων 785 έως 805 ΑΚ, κοινωνία μεταξύ των ληπτών της αντασφάλισης. Ουδεμία νομική σχέση συνδέει τους λήπτες της αντασφάλισης μεταξύ τους. Η κοινωνία των κινδύνων αναφέρεται μάλλον στις αντασφαλιστικές συμβάσεις, τις οποίες καταρτίζει ο αντασφαλιστής και οι οποίες, για το σκοπό αυτό, λαμβάνονται όλες μαζί ως αποτελούσες ένα όλον και αντιμε- τωπίζονται ενιαίως με σκοπό τη διά της διασποράς των κινδύνων διαφοροποίηση, κατανομή και καταλογισμό της ευθύνης που προκύπτει από την πραγματοποίηση των κινδύνων. 15 Präve, εις Prölss / Dreher , VAG, 13. Auflage, Μünchen 2018, §1, Rn 31, ώστε και θεωρητικώς το κέντρο βάρους να μετατίθεται εφεξής στην άποψη της μετατοπίσεως του κινδύνου. 11.  Paula Jarzabkowski/Rebecca Bednarek/Paul Spee , Making a Market for Acts of God. The practice of risk–trading in the global reinsurance industry, Oxford 2015, σελ. 207. 12.  Mansion-Renaudin , Le fonctionnement technique d’une société d’assurances, ό.π. (σημ.1), σελ. 1054. 13.  O Λεωνίδας Γεωργακόπουλος ονομάζει ως ασφάλιση το εμπόριο δημιουργίας κοινωνίας κινδύνων με αμοιβή. Η ασφάλιση κάνει κοινό τον ατομικό κίνδυνο. Χάνει αν δεν δημιουργή- σει σωστή κοινωνία κινδύνων, κερδίζει αν την δημιουργήσει. Η διαμεσολαβητική υπηρεσία, την οποία το εμπορικό δίκαιο παρέχει σχετικώς στην οικονομία, αποτελεί τη λεγόμενη «επικοινοτική διαμεσολάβηση», Εγχειρίδιο Εμπορικού ∆ικαίου, Τόμος 1. Τεύχος 1, Β΄Έκδοση, Αθήνα 1995, σελ. 4. 14.  Βλ. κατωτέρω § 10 ΙΧ. 15.  Εrwin Deutsch , Versicherungsvertragsrecht, 5. Auflage, 2005, σελ. 7: «Der Zweck der Versicherung besteht darin, gleichartige Risiken möglichst breit zu streuen. … Die von einer Versicherung gebildete Risikogemeinschaft ist nur dann gegeben, wenn eine Vielzahl von versicherten Risiken zusammengefasst werden. Die Gefahrengemeinschaft besteht dabei nicht auf seiten der Versicherungsnehmers, sondern in der Vielzahl der Verträge, die der